ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ... ΠΑΡΑΥΤΑ

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται μέσα από το παρελθόν.

ΣΠΕΙΡΑΤΕ ΤΡΙΦΥΛΛΙ...

ΚΑΙ ΦΥΤΡΩΣΕ ΦΑ.ΒΑ.
Φανούρης Βατσινάς that is. Ίσως το πιο ευρηματικό πανό που έχουμε δει στα ελληνικά γήπεδα. Ο φίλος του ΟΦΗ που το έγραψε μπορεί να στείλει το βιογραφικό του στο blog να το προωθήσουμε σε διαφημιστικές εταιρίες που ψάχνουν κειμενογράφους.
Πέρα από το πανό, το ματς του Αιγάλεω με τον ΟΦΗ ήταν παιζόμενο (μονό με διπλό καπέλο, τρία-φουλ), δυνατό και ωραίο, και πρόσθεσε μια ακόμα καλή εμφάνιση του Πέτρου Οφόρι-κουαγέ. Ίσως δεν το έχει πάρει χαμπάρι πολύς κόσμος, αλλά ο Πέτρος κάνει μια πραγματικά καλή χρονιά, έχοντας ωριμάσει και πειθαρχώντας στις εντολές του προπονητή. Σήμερα, έπαιξε τη γραμμή στο 4-3-3 σαν ρομποτάκι. Μέχρι και σέντρα έβγαλε. Και είναι ακόμα 25 χρονών... Εντάξει, μια πλάκα κάναμε, πρέπει να είναι τουλάχιστον 32...

Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ;

Πέρα από γκέλες (ο Παναθηναϊκός ανακυρήσσεται μακράν το πλέον απρόβλεπτο κλαμπ της χρονιάς-κάτι είναι κι αυτό), διαιτητικές σφαγές (ο Σκούφαλης έκανε την τρελίτσα στις δηλώσεις μετά τη θεατρική βούτα του, ο Βρύζας ακόμα δεν έχει καταλάβει τι έγινε στο πρώτο μπέναλντι στο Περιστέρι), γκολάρες (Χαραλάμπους, Σκούφαλης, Τζαβέλλας) και πανηγυρισμούς για τα πανηγύρια (Χαραλάμπους εγκέν), η αγωνιστική χαρακτηρίστηκε από τις γιούχες.

Θέτω προβληματισμό. Τι να κάνει ο οπαδός; Να στηρίξει κάθε μέλος της ομάδας για το καλό ή με τσαμπουκά να αξιώσει την απομάκρυνση από το μαντρί των μαύρων προβάτων; Οι περιπτώσεις διαφέρουν. Στη μία (Χριστοδουλόπουλος), το ουουου ήταν εκκωφαντικό. Ο "οικοδόμος", όπως τον αποκαλούν, μάλλον θα πρέπει να κάνει καθημερινές δηλώσεις για το μεγαλείο του ΠΑΟΚ, να αυτομαστιγωθεί έξω από τη Θύρα 4, να προσκηνύσει στη φωτογραφία του Κούδα, και όλα αυτά πάλι δε θα τον σώσουν. Την πάτησε άσχημα το παιδί, παραμυθιάστηκε και βιάστηκε και καλό θα ήταν να τα βρουν γρήγορα εκεί πάνω γιατί πέρσι ο Λάζαρος ήταν μακράν ο πιο φερέλπις νεαρός του πρωταθλήματος.

Στην άλλη περίπτωση (Ενσαλίβα), τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Θεωρητικά ο παίκτης τα έδωσε όλα (5/10 του βάζει ο Βαρβαρέσος στη SportDay βέβαια) χθες και όταν πήγε να πετάξει τη φανέλα στον κόσμο, τον έλουσαν κυριολεκτικά με αποτέλεσμα να φύγει κλαμμένος. Ο θεός Λίνεν τον κάλυψε όσο έπρεπε, ρίχνοντας την μπηχτή ότι θα φύγει καλύτερα με δυο γκολ κατά της ΑΕΚ την τελευταία αγωνιστική. Η ιστορία μας διδάσκει ότι κανείς δεν πρέπει να διαπραγματεύεται με άλλες ομάδες στο μέσον της σεζόν. Βέβαια, από την άλλη μιλάμε για υποκρισία των οπαδών, που αν ο παίκτης έφευγε κυριλέ στο τέλος του έτους, θα μιλοούσαν με περηφάνεια για άλλον ένα παίκτη που έβγαλε η ποδοσφαιρομάνα πλατεία (έστω και μέσω Καναδά).

Δεν ξέρω εσείς τι λέτε. Εγώ πιστεύω το εξής. Η ομάδα νομίζω είναι πάνω από όλους και θεωρώ ότι τουλάχιστον την ώρα του αγώνα οι αποδοκιμασίες ωφελούν μόνο τον και καλά πληγωμένο ψυχισμού του "οπαδού που τα δίνει όλα". Από την άλλη, αν ποτέ γυρίσει ο Γκέκας στον ΠΑΟ (μπράβο του για το Σάββατο, by the way), δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα...

BETTER THAN THE DANES

Η εθνική ομάδα της Δανίας της δεκαετίας του '00, περισσότερο από τους καλούς ακραίους χαφ (Lovenkrands, Gronkjaer) χαρακτηρίστηκε από το τρελό δίδυμο των καραφλών αμυντικών χαφ της: του Stig Tofting και του Thomas Gravesen. Σκυλιά. Κτήνη. Γαμάτοι. Καθιέρωσαν το πρότυπο του σύγχρονου ανασταλτικού μέσου με τη never-say-die νοοτροπία.

Στην Ελλάδα έχουμε έναν τέτοιο και το blog δηλώνει μεταμέλεια που δεν το έχει επισημάνει νωρίτερα. Ο Ιβάν Τάσιτς δεν έχει μόνο ίδιο σουλόύπι με τους Δανούς συναδέλφους. Είναι γρήγορος, βλέπει γήπεδο, έχει μεταβίβαση, δε μασάει τα αρχίδια του και αυτή τη στιγμή είναι ίσως ο πιο υποτιμημένος μέσος του πρωταθλήματος. Η χθεσινή του εμφάνιση (ειδικά για όσους τον δάγκωσαν από το κρύο μέσα στο ΟΑΚΑ) ήταν εμφατική της τεράστιας αξίας του. Τέτοιους παίκτες θέλουμε. Έτσι, για να γουστάρουμε...

Ο ΠΛΑΤΙΝΙ ΜΑΣ ΜΑΡΑΝΕ

Μία χώρα που βαυκαλίζεται διοργανώνοντας τελικούς Τσου Λου, που διορίζει στην αστυνομία την όγδοη της συγχρονισμένης κολύμβησης ως "ολυμπιονίκη", που ανησυχεί γιατί θα "ξεφτυλιστούμε" στον Πλατινί (μη χέσω) επειδή θα δυσκολευτεί να μεταβεί σε εκδήλωση αθλητικής εταιρείας λόγω της πορείας, που ο αντιπρόεδρος της βουλής Σούρλας δηλώνει (προεδρεύοντας) ότι "αυτοί που φορούν κουκούλες δεν είναι άνθρωποι και δεν έχουν ανθρώπινη υπόσταση", μάλλον στραβά αρμενίζει. Από την άλλη αποτελεί πρόοδο το γεγονός ότι τώρα δέρνουν φοιτητές (που όπως και να το κάνουμε, αντέχουν περισσότερο) και όχι συνταξιούχους. Στη φώτο αριστερά το μπλοκ του ΕΜΠ. Είναι προφανές ότι πρόκειται περί μίας "δυναμικής μειοψηφίας μαλιάδων, αξύριστων, αιωνόβιων φοιτητών". Στη φώτο κάτω, οι κουκουλοφόροι εν δράσει.

Περισσότερες φωτογραφίες από τη κλήρωση του Τσου Λου θα βρείτε εδώ.

ART DIRECTION

Με τρελαίνουν τα πρωτοσέλιδα αυτής της εφημερίδας. Εδώ σε πρώτο πλάνο ο Ντα Κόστα και ο Μπασιλά στη θέση του Σόνι Κρόκετ και Ρικάρντο Ταμπς. Ο πρώτος βεβαίως ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της ΑΕΛ αλλά όπου να 'ναι θα τον προσεγγίσει ο Μάικλ Μανν...

ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΠΟΨΗΣ

Υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων.

ΠΑΥΛΟ ΘΕΕ ΠΑΡΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΕ

Έχω ένα φίλο οπαδό του (κατά Φασούλα) ταξικού εχθρού που κάποτε με τράβαγε στα ματς του ΠΑΟ. Μια φορά θυμάμαι είχα δει στη Σπύρου Λούη τον Παύλο να φεύγει από το γήπεδο, οδηγώντας μόνος του μία μαύρη Μερσεντές. Ούτε περιπολικά μπρος και πίσω, ούτε μπράβοι. Και ο Παύλος ίσα που φαινόταν πίσω από το τιμόνι. Το θέαμα μου έκανε εντύπωση και ρώτησα το φίλο μου, ο οποίος μου απάντησε με στόμφο: "Ετσι είναι η Παυλάρα! Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν ξοδεύει στις πουτάνες, δεν πάει στα μπουζούκια. Το μεράκι του είναι η Πανάθα και η Μερσεντές που κάθε Κυριακή γυαλίζει μόνος του."

Δεν γνωρίζω το συνολικό ποιόν του Γιαννακόπουλου ως επιχειρηματία, αλλά τον γουστάρω γιατί είναι από τους λίγους ανθρώπους που αγόρασαν μία ομάδα για να κάνουν το κέφι τους. Νομίζω ότι το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η έλλειψη "Γιαννακοπουλέων". Μοναδική αντίστοιχη περίπτωση είναι ο Τσακίρης (που όμως είναι ακόμα φρέσκος και δεν μπορεί να κριθεί με βεβαιότητα). Οι υπόλοιποι μπλέχτηκαν με το ποδόσφαιρο για την προβολή, το σταριλίκι, τα δημόσια έργα και φυσικά την αρπαχτή, που είναι και το χειρότερο. Μερικοί μπορεί να αγαπάνε την ομάδα τους, (Μητρόπουλος, Πανόπουλος, Δαμήλος, Κανελάκης) αλλά είναι περιορισμένης οικονομικής δυνατότητας και κουβαλάνε την νοοτροπία των προέδρων του 80 και άλλοι γουστάρουν το ποδόσφαιρο αλλά είναι ιδιοκτήτες άσχετων ομάδων από σπόντα (Σπανός, Πηλαδάκης, Τζώρτζογλου). Κόκκαλης, Τζίγκερ και Ντέμης νομίζω περισσότερο ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους, ΠΑΟΚ και Άρης δεν έχουν ιδιοκτήτες and all the rest are parasites. Αν για ένα λόγο χαίρομαι που πέφτει ο Ηρακλής είναι λόγω του προέδρου-ιδιοκτήτη (????) του.

Ο Σπανουδάκης πούλησε-έδιωξε τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του (Λαγός, Εμπαλέ, Γεωργιάδης), απέλυσε τον προπονητή που πέρυσι τον έβγαλε τέταρτο, στη συνέχεια απέλυσε τον προπονητή που από τελευταίο τον ανέβασε έκτο και τώρα σκέφτεται να τιμωρήσει με διακοπή συμβολαίου τον Χερέρα και τον Αλιούτα γιατί δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα (ρεπορτάζ εδώ). Είμαι περιέργος να δω τι θα αποφασίσει το δικαστήριο επί τούτου, γιατί μπορεί να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου σε περίπτωση τιμωρίας ενός παίκτη, επειδή δεν "παίζει καλά". Δε ξέρω ποιος ακριβώς "νοίκιασε" (sic) την Ελίνα Καντζά στη Μύκονο, όπως γράφτηκε σε comment προηγούμενου post (ακόμα περιμένουμε απαντήσεις), αλλά με τέτοια νοοτροπία (αν και ωραία γκόμενα, δε λέω), στο καλό και να μας γράφεις κε Σπανουδάκη.
Κρίμα για την ομάδα του Βάσια, του Κωφίδη, του Τουτζιάρη, αλλά προτιμώ στην Α' Εθνική το Αιγάλεω του Κοκαλιάρη που τουλάχιστον πονάει την ομάδα του, παρά τον Ήρα του Σπανουδάκη και την Κέρκυρα του Καλογιάννη (πρόεδρος του Αθηναϊκού παλιότερα). Για τους ίδιους λόγους, μη σώσουν και ανεβούνε τα Γιάννενα (Κούγιας), οι Σέρρες (Θεοδωρίδης) και ο Μεσσηνιακός (Σταυρόπουλος). Χίλιες φορές τα φροντιστήρια Σαλευρή...

TELEVISION PERSONALITIES

Λεγόταν ότι όταν η Chelsea (π.Α. εποχή) έδιωξε τον Glenn Hoddle και έψαχνε για προπονητή, ο λόγος που κατέληξε στην πρόσληψη του Ruud Gullitt ήταν το πόσο ωραίες δηλώσεις έκανε ως παίκτης. Ο Μολούκος δεν πρόκειται να μείνει στην ιστορία ως σπουδαίος προπονητής, μάλλον ως μια τεράστια φούσκα (θυμηθείτε και την αποτυχία του να φτιάξει καλή ομάδα στη Newcastle την εποχή που είχε παικτούρες). Αυτό που ίσως όλοι θυμούνται είναι η έννοια του sexy football που καθιέρωσε στην Αγγλία, η οποία είχε γίνει πιπίλα για κάποιο διάστημα.

Σήμερα διαβάζω ότι το Αιγάλεω προσέλαβε για τεχνικό διευθυντή τον Πέτρο Μίχο. Όντως συμπαθής ο παλιός αμυντικός του Ολυμπιακού. Κεφαλαιοποιώντας τη συμπάθεια του ευρέως (ενδεχομένως φιλοολυμπιακού) κοινού του Αιγάλεω, ο Μητρόπουλος αγοράζει χρόνο - αφού δεν αγοράζει παίκτες αλλά προτιμάει (ορθά) να πουλάει (ποιος πιστεύει ότι ο Κουμορτζί θα μείνει στο Σίτι του χρόνου;).

Παρά το ηθικό δίδαγμα της πρώτης ιστορίας, εύχομαι καλή τύχη στο Μίχο. Αν θα τον θυμάμαι ως εμπνευσμένο μάνατζερ δεν ξέρω, αλλά σίγουρα δε θα ξεχάσω το freak goal από τη σέντρα, που είχε βάλει τη χρονιά 84-85, σε ένα 3-1 του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ.