TRUE COLOURS

Τα μάρκετινγκ κόλπα επιτάσσουν: πολλές διαφορετικές εμφανίσεις κάθε ομάδας για να τσιμπήσει ο κοσμάκης και να αγοράσει. Χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ εμφανίστηκε μια ομάδα με πορτοκαλί φανέλα. The away kit, που λέμε και στο χωριό μου. Η νίκη του Παναθηναϊκού επί αυτού του συλλόγου ήταν η πιο εύκολη εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό το πράγμα ήταν, λέει, ο Ηρακλής...

Το μάρκετινγκ κόλπο έπιασε, από την ανάποδη. Αφού η ομάδα είναι έτσι, ξεχάστε το μπλε που θυμίζει το παρελθόν, βάλτε το πορτοκαλί μπλουζάκι που είναι και trendy, κι ο Θεός βοηθός. Στην Α Εθνική μπορεί να μη μείνουμε (ειδικά όταν επιλογή για σέντρε μπακ είναι ο καημένος ο Δέντσας που ανάθεμα κι αν έχει παίξει τη θέση αυτή σε μία προπόνηση), τουλάχιστον όμως δε θα μας πάρουν πρέφα. Θα είμαστε incognito.

Θλίψη αυτός ο Ηρακλής, κρίμα για τους φιλάθλους που έχουν συλλάβει το καλύτερο σύνθημα από καταβολής ποδοσφαίρου: Ήρα, κουλτούρα, Σορβόννη και μαστούρα...

ΠΡΑΚΤΩΡ ΜΗΔΕΝ ΜΗΔΕΝ ΑΥΤΑΑΑΑ...

Λόγια κατά του Σάββα Κωφίδη από μένα δεν πρόκειται να ακούσετε. Εντάξει, δεν τα κατάφερε με την Σκόντα. Ήταν εμφανές από την πρώτη στιγμή ότι δεν κόλλαγε με τη νοοτροπία της ομάδας. Το κούρεμα, ούτε για τους Metallica, ούτε για το Σαββόπουλο έπιασε πραγματικά (αν και οι "κουρεμένοι" δίσκοι τους δεν ήταν κακοί).

Το να ρίξεις ευθύνες στο Σάββα με το ύφος της φωτογραφίας είναι εύκολο. Ναι, η Ξάνθη κατόρθωσε να έχει σε δυό μήνες, πέντε (5) 0-0, ξενερώνοντας το πρωτάθλημα ως ένα σημείο.

Μήπως όμως η μπάλα εκεί πάνω, έχει χαθεί πολύ νωρίτερα; Ο Πανόπουλος έκανε μία σπουδαία κίνηση φέτος, προσλαμβάνοντας το Γιάννη Σαμαρά για τη θέση του μάνατζερ αλλά φροντίζει να υπονομεύει συνεχώς την κατάσταση με τις γραφικές ανακοινώσεις (που μέχρι κι οι ίδιοι οι παίκτες της ομάδας είπαν ότι τους μπλοκάρουν) και με τις συνεχείς αλλαγές κόουτς. Αν γι' αυτό ευθύνεται ο Σαμ senior, τότε να επανεξετάσει τις μεθόδους του. Γενικά είναι σα να έχουν χάσει τις φιλοδοξίες τους και να συμβιβάζονται με τη μιζερίτσα. Επαναφορά τώρα!

Όσο για το Σάββα, εύχομαι ολόψυχα να μπορέσει σύντομα να ανακτήσει την καριέρα του γιατί είναι όαση για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

GREECE SUCKS

Λίγο άσχετο με το γενικότερο κλίμα του μπλογκ αλλά άκουσα χθες στο γήπεδο το πιο αυθεντικό, αποκαλυπτικό και τραγελαφικό ρατσιστικό σχόλιο.

Είμαι σίγουρος ότι ο γκρίκουλας που το ξεστόμισε ούτε που κατάλαβε τι είπε.

"Μπράβο ρε Νίνη, γαμώ την Αλβανία τους."

Fucking Greeks...

THE NORTHERN REPORT

Καθυστερημένα, σας μεταφέρω τις εντυπώσεις από τη βόλτα μου σε Σαλλλλόνικα το τριήμερο. Εκτός των διάφορων μπαρ (και του καλύτερου metal club στον πλανήτη-Eightball) τα οποία επισκέφτηκα, είδα μπαλίτσα σε ένα φοβερό sports bar με άπειρες οθόνες. Τη μέρα που είχε ΠΑΟΚ-Άρης, είχαμε κλείσει τρελό καναπέ μπροστά από οθόνη και παρακολουθήσαμε, με την τοπική παρέα, τα τεκταινόμενα. Το ενδιαφέρον ήταν ότι παρά το φανατισμό, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ φιλική και χαβαλέ. Καμία σχέση με ένταση. Μπράβο...

1) ΠΑΟΚ. Με τον ΠΑΟΚτζή που τα έλεγα, συμφωνήσαμε ότι με Γεωργιάδη είναι άλλη ομάδα. Αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι υπήρχε πολύ μεγάλη διαφωνία από τους φανατικούς σχετικά με την επιστροφή του στην ομάδα, λόγω παρελθοντικών διαφορών. Νομίζω ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει να ζήσει με τη βεβαιότητα ότι όλοι οι παίκτες του κάποια στιγμή θα κάνουν μια πρσφυγούλα, έτσι για τη φάση. Κατά τ' άλλα, διέκρινα ένα μικρό στράβωμα με τον Χαραλάμπους (περίεργο, εμένα μου ψιλοαρέσει) και το Μαλεζά (παρότι μπήκε στο 90, ακούστηκαν διάφορα "ωχ") ενώ η λέξη Ζαγοράκης δεν ισχύει (αντικαθίσταται πάντα από το "αρχηγός").

2) Άρης. Μεγάλη απογοήτευση η εμφάνιση. "Με Όγιος βλέπαμε μπάλα τουλάχιστον". Για τον Χαβίτο, τα έχω γράψει πολύ νωρίς στο μπλογκ (παπάρας παίκτης, εντελώς ανούσιος). Αν δεν υπήρχε ο Πάουλο Κόστα στο ντέρμπι, ο Άρης δε θα είχε κάνει ευκαιρία. Οι ξένοι τύπου Παλαθουέλος, Κοΐρα, Τίνγκα, Χονάν Γκαρσία εκτός τόπου και χρόνου και μόνο ο Νεμπεγλέρας πάλευε. Τι να σου κάνει όμως αυτός. Κρίμα γιατί όταν έπαιζαν με άγνοια κινδύνου, ήταν ωραία ομάδα. Τώρα απλώς συμβιβάζονται με την ιδέα της μικρής ομάδας που πάει για Ουέφα στην καλύτερη.

3) Ηρακλής. Οι προσπάθειες επηρεασμού της ομάδας του Εργοτέλη (λεπτομέρειες δίνω μόνο τηλεφωνικώς ή emal-ικώς) δεν έπιασαν και ήδη από την Κυριακή, τα πικαριστικά συνθήματα τύπου "εκεί εκεί στη Β Εθνική" άρχισαν να παίζουν. Ελπίζω να τη γλιτώσει αν και δεν το βλέπω. Έτσι κι αλλιώς, μιλάμε για εντελώς καινούρια ομάδα μπροστά, με Σίσιτς, Ίλιε, Αλιούτα, Χλωρό. Η επιστροφή του Παπαζαχαρία θα βοηθήσει άραγε;

4) Καλαμαριά. Δεν έχω νέα.

Αυτά. Until next time, χαιρετισμούς στα παιδιά εκεί πάνω...

DAS EXPERIMENT

Οι αγώνες του Άρεως ενδείκνυνται για πειραματισμούς. Οι διαιτητές μπορούν να σφυρίξουν τα πιο ακραία πέναλτυ είτε υπέρ είτε κατά, όντας σίγουροι ότι δε θα διαμορφώσουν το αποτέλεσμα, καθότι οι παίκτες του Άρη συνήθως αστοχούν (1 εύστοχο στα 5 κερδισμένα) και ο Χαλκιάς συνήθως αποκρούει (έχει πιάσει 3 στα 4). Κατά αυτό το τρόπο, οι διαιτητές δύνανται να συλλέξουν αξιόπιστα πειραματικά δεδομένα, όσον αφορά τα όρια αντοχής της εξέδρας (κοινώς "μέχρι που τους παίρνει"). Εναλλακτικά, υπάρχει το Αιγάλεω, το οποίο (στα μουλωχτά) έχει κερδίσει 6 πέναλτυ, αλλά έχει σκοράρει μόνο σε 2 και φυσικά ο Ιωνικός-Ιωνικός (είδος υπό εξαφάνιση), οι παίκτες του οποίου έχουν ξεχάσει τα τελευταία χρόνια που βρίσκεται η άσπρη βούλα, οπότε όταν κατά τύχη περάσουν από εκεί, μονίμως αστοχούν.

ΥΓ: Ευχαριστώ για τις ευχές

ΝΤΕΡΜΠΙ

Κρίμα που με τόσα ντέρμπι, το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας χάνει κάτι από τη γοητεία του. Γιατί πραγματικά ποιος θα ασχοληθεί με τα πάρτι, τα ρόπαλα, τις λαγάνες, την ταραμοσαλάτα, τους χαρταετούς του συμπαθέστατου κυρίου, όταν έχει τόσα ντέρμπι; Και δεν είναι μόνο το ΑΕΚ-ΠΑΟ. Ούτε καν το ΠΑΟΚ-Άρης, αν και αυτό έχει τρομακτικό ενδιαφέρον, μετά την ισπανική υποχώρηση του Άρεως στο ματς με τον Πανιώνιο. Αν πάει στο ίδιο στιλ ο Κίκε, σημαίνει ότι πάει να κάνει τον Άρη μια κάργα ρεαλιστική ομάδα, που θα καθαρίζει κυριλέ όσα ματς την παίρνει και θα όσα δεν την παίρνει, θα τα κλειδώνει πίσω. Να δούμε κι αν θα πάει προς 4-3-3 με Μίετσελ, Τόργκελε, ΓΧ ο Παράσχος. Ωραία θα ναι.

Το πραγματικά καυτό ντέρμπι του τριημέρου όμως είναι τη Δευτέρα. Λεβαδειακός-Αστέρας Τρίπολης. Η εκδίκηση του Νότου. Στον πρώτο γύρο (με άλλους προπονητές) είχαμε 2-2. Τώρα όμως ο Αστέρας (btw, από πότε υπάρχει ο Αστέρας; γιατί εχώ στα 80s, θυμάμαι κατά βάση τον Παναρκαδικό) έχει τρεις σερί νίκες, καινούριο Λατίνο κόουτς, και ωραίους ξένους. Από την άλλη, ο Σάκης Τσιώλης προσπαθεί να επαναφέρει στις ράγες το τρένο, και με νίκη στο ματς, ξεφεύγει 6 πόντους. Δε θα το δω το ματς, ρε γαμώτο, γιατί κι εγώ σε τρένο θα 'μαι εκείνη την ώρα. Όποιος το δει, να ενημερώσει.

Πάντως είναι προφανές ότι αυτές οι δύο ομάδες έχουν κάνει τη διαφορά στη Βου, κυρίως λόγω κάποιων εμφατικών νικών αλλά και μεγαλύτερης σταθερότητας. Ποιος θα τους ακολουθήσει στα σαλόνια; Η Βέροια (για να επιβεβαιώσει τις συνομωσιολογίες του Κούγια), ο ΠΑΣ (για να επανέλθει ο καλύτερος επαρχιακός λαός), το Χαϊδάρι (για να ανέβει το πνευματικό μας επίπεδο), η Καστοριά (για να τη θυμηθούμε), η Καλλιθέα (για να αποδείξει ότι έχει την Α'Εθνική στο DNA της πλέον) ή ο Πανθρακικός με τρελό καμ-μπακ και τεσσάρες/πεντάρες με αλλεπάλληλα χατ-τρικ και καρέ από το Ντιαλό; Εγώ δεν ξέρω ποιον προτιμώ... Εσείς;

Με την ευκαιρία, να στείλουμε όλοι μας α) χρόνια πολλά στον συν-ιστολόγο ximaleo, που σήμερα κλείνει τα 31 β) καλή επιτυχία στον ίδιο, καθότι μας την έκανε (για μόνιμα; για προσωρινά;) για τα εξωτερικά από προχθές.

BRAZIL PAIS PORRADA...

Ο ανωτέρω στίχος των Soulfly σημαίνει, αν δεν κάνω λάθος, "Βραζιλία, χώρα φτωχή". Φτωχή αλλά τίμια. Αυτό νομίζουμε, γι' αυτό τρελαινόμαστε ακόμα κι όταν ο Μπόβιο βρίσκει στόχο στο όγδοο σερί σουτ και λέμε "Βραζιλιάνος, παιδάκι μου, άλλη πάστα".

Αλβανία. Χώρα φτωχή, καθόλου τίμια. Ή έτσι πιστεύουμε τέλος πάντων. Γι' αυτό σιγά μη δώσουμε το credit που αναλογεί στον Μπούσι. Τον παίκτη που πέρσι παραλίγο να σώσει τη Λιβαδειά του Sir Taki, και που φέτος παίζει μπαλάρα στον Απόλλωνα.

Το αυτονόητο: το χθεσινό γκολ αν το έβαζε ο Ριβάλντο, ο Ζούλιο Σέζαρ (ο οποιοσδήποτε Ζούλιο Σέζαρ), ο Μπόβιο, ο Ίντιο κλπ, θα μιλούσαμε για ποδοσφαιρική μαγεία. Τώρα το έβαλε ο Αλβανός.

Κι όμως, έχουν έρθει ηρωικοί Αλβανοί παίκτες εδώ (ο Κόλα, ο Γιάννης ο Μπελά και ο κολλητός Αριάν Τζούμπα, ο Σοκόλ Κούστα, ο Λεκμπέλο του Άρη, ο Μουράτι, ο Φώτος ο Στρακόσσσσα) που ήταν εμφανώς καλοί παίκτες, μόχθησαν όμως με πολλαπλάσιο τρόπο για να αναγνωριστούν. Και πάλι, με βαριά καρδιά...

Μαλακία, μεγάλη μαλακία...

ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΠΑΡΕ...

Δύσκολη αγωνιστική η επόμενη, αλλά είπα να αποτολμήσω προγνωστικά γιατί μπάλα χωρίς παπαροπροβλέψεις είναι σαν ουίσκυ χωρίς πάγο (καμία σχέση αλλά ακούγεται ωραία).

Πανιώνιος-Άρης: Το ανοικτό παιχνίδι που επιβάλλει ο Λίνεν δημιουργεί κενά πίσω, παρ΄όλο που η αμυντική τετράδα του Πανιωνίου αποτελείται από καλούς (εώς πολύ καλούς) παίκτες συν τα δύο εξαιρετικά αμυντικά χαφ (Ενσαλίβα και Μάκος). Ο Άρης έχει να χάσει από το Νοέμβριο, αλλά δεν παίζει ο Κόκε που έχει σκοράρει τα μίσα γκολ της ομάδας συν κάτι άλλες ψιλοαπουσιούλες. Μάλλον θα κάνει την πρώτη του ήττα.

Ατρόμητος-Αιγάλεω: Γειτονικό ντέρμπυ, γκολ και ξύλο (αν και δεν θα υπάρχουν φιλοξενούμενοι). Με υπηρεσιακό προπονητή το -σε κρίση-Αιγάλεω, δύσκολα θα τη γλυτώσει.

Ξάνθη-Λάρισα: Η Λάρισα έχει βελτιωθεί σε πολλά πράγματα, άλλα όχι στην άμυνα. Είναι απίθανο, στατιστικά, να σκάσει και άλλο Χ στα Πηγάδια. Αν δε νικήσει και αυτό το ματς η Ξάνθη, θα μπει σε περιπέτειες. Ξάνθη με πολύ ρίσκο.

Καλαμαριά-Λάρισα: Παιχνίδι με προϊστορία και καλές σχέσεις μεταξύ των δύο ομάδων. Στα συν της Καλαμαριάς το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Άρη την επόμενη αγωνιστική σε έναν αγώνα ποδοσφαιρικού πολιτισμού (όπως άκουσα στο ράδιο). Επί πλέον, η ομάδα έχει σοκαριστεί με την αποδέσμευση του δολοφόνου βραζιλιάνου Πια. Σε περίπτωση νίκης του Πανιωνίου την προηγούμενη μέρα, ο ΠΑΟΚ μπορεί να είναι υπερβολικά χαλαρός. 1-0 με γκολ του Μπυρόνε!

Ιωνικός-Κέρκυρα: Ο Κανελάκης έχει φανατίσει τους (όποιους) παίκτες του και τα αποτελέσματα της Κέρκυρας εκτός έδρας στην Ελλάδα, πλησιάζουν αυτά του γαύρου στην Ευρώπη (εκεί έχουμε φτάσει Σωκράτη δυστυχώς). Μακριά και αγαπημένοι.

Εργοτέλης-ΑΕΚ: Ο Εργοτέλης είναι σε φόρμα και η ΑΕΚ όχι (συν του ότι μετά βίας κατεβάζει 18αδα). Μεγάλο ερωτηματικό η διαιτησία του Γρανάζη μετά τον ανένδοτο που κύρηξε ο Ντέμης. Καλό το Χ για απόδοση κοντά στο 4.0...

Ολυμπιακός-Ηρακλής: Γκολ και θέαμα.
ΠΑΟ - ΟΦΗ: Αν και ο ομφάλιος λώρος (δείχνει να) έχει κοπεί, οι Κρητικοί στην Αθήνα είναι χειρότεροι και από το γαύρο στην Ευρώπη. Μήπως να ξεθάψουμε τον Κουτσουπιά?

ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ;

Χαμός τελευταία με τις επιστροφές. Ο Λεμονής στο γάβρο με δυόμιση χρόνια κλειστό κόντρακτ. Ο Χίτζφελντ στη Μπάγερν μπας και σώσει τα άσωστα. Και φυσικά, ο Γιοβάνοβιτς στον Ηρακλή να ζητάει τη στήριξη του λαού. Προσπαθώ να θυμηθώ μία φορά που κάποια ομάδα πήγε καλύτερα στη δεύτερη θητεία της με τον ίδιο προπονητή.

Ο Ρότσα στον Παναθηναϊκό ούτε να το συζητάμε. Ο Φοιρός δεν κατάφερε να κάνει τον Άρη μεγάλη ομάδα, όπως πήγε να το κάνει εκεί γύρω στα 93-94. Ο Χατζάρας... τον είδαμε κι αυτόν. Παραιτήθηκε μέσα στη βδομάδα. Ο Μπουμπένκο ήταν ίσως αυτός που το πέτυχε στον Πανιώνιο, βγάζοντάς τον στην Ευρώπη δις, αλλά κι αυτός πήρε πόδι. Η πραγματική εξαίρεση στον κανόνα βέβαια ήταν ο Γιάτσεκ ο οποίος στην πρώτη του θητεία στην ΑΕΛ την έβγαλε δεύτερη στο πρωτάθλημα και στη δεύτερη σήκωσε την κούπα. Ακούτε εμένα όμως, Γκμοχ είναι μόνο ένας.

Καλή τύχη λοιπόν, Ιβάν, θα τη χρειαστείς...

Υ.Γ. Χθες το βράδυ που γύρισα σπίτι της ΚΘ, δεν είχε μαγειρέψει κάτι γαμάτο ως συνήθως. Είχαν παραγγείλει με τις φίλες της πίτσα κι είχαν μείνει τρία κομμάτια. Τα ζέστανα στο micro και τα έφαγα. Χόρτασα μεν, αλλά δεν ευχαριστήθηκα πίτσα.

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΓΑΡΓΑΡΑ...

Δεν σχολιάστηκε πουθενά σήμερα, οπότε όριστε φώτο της καλύτερης στιγμής του αγώνα Ελλάδας - Κορέας. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι η συγκεκριμένη κίνηση αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε παρόλο που μερικές ώρες νωρίτερα οι προφυλακισθέντες για τα γεγονότα του Μαΐου είχαν αφεθεί ελεύθεροι (με περιοριστικούς όρους πάντα - για να μην ξεχνιόμαστε).
ΥΓ: Προς όλα τα νεαρά αστέρια της αθλητικής δημοσιογραφίας των καναλιών και των ραδιοφώνων, σε μεγάλο ποσοστό αποφοίτων των διαφόρων σχολών ΑΝΤ1 (και μελλοντικών ιδιωτικών πανεπιστημίων - για να μην ξαναξεχνιόμαστε). Αγωνιστήκαμε στο Κρέιβεν και ουχί στο Κράβεν Κότατζ χθές το βράδυ.

ΠΡΟΠΟΝΗΤΟΦΑΓΟΙ

Ο Λεμονής ανανέωσε, ο Δώνης κατάφερε να στρώσει τη Λάρισα και τελικά απολύθηκε ο Μπουμπένκο (αναλυτικό post αργότερα) και ο Χατζάρας. Τρομερή αποτυχία στις προβλέψεις μέχρι τώρα.

Εκατόμβη προπονητών πάντως η φετινή χρονιά... Πέραν του "τρένου" παραμένουν Φερέρ, Λίνεν, Μάουρερ, Καραγεωργίου, ΜπάμπηςΟΤεννές και Κατσαβάκης, εκ των οποίων οι τέσσερις πρώτοι είναι μάλλον ακλόνητοι. Να δούμε βέβαια πόσοι θα συνεχίσουν και του χρόνου.

Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ...

...ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ!

Σήμερα το πρωί ανέβηκε ένα ποστ (κατ' εξαίρεση) για το ντέρμπυ με σκοπό να πει ο καθένας την άποψη του. Ανέβηκε συνειδητά 3 μέρες μετά για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Μάλιστα πρωτού το γράψω κάθησα και ξαναείδα όλο το ματς και προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός γίνεται. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αλλά ήταν ένα fair try που λένε και οι Αμερικάνοι. Επίσης ήταν και μία δοκιμή για το πως θα είναι το blog αν σχολιάζονται και οι μεγάλες ομάδες. Το πρώτο comment που ανέβηκε, εκτός του ότι δεν ήταν σχόλιο για τον αγώνα, ήταν από ενοχλητικό ως προβοκατόρικο. Επειδή αν συνεχιζόταν η κουβέντα θα χάλαγαν φιλίες, το post κατέβηκε. Επίσης αποδείκτηκε ότι ακόμα και μεταξύ 7 (ολογραφώς επτά για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος) ατόμων είναι αδύνατη η συνεννόηση για θέματα των μεγάλων ομάδων ακόμα και μέσω γραπτού λόγου, όπου (υποτίθεται ότι) σκέφτεσαι πρωτού "μιλήσεις". Για αυτό θα συνεχίσουμε να γράφουμε για τον Μπουμπένκο και τον Βούζα, ενώ πολύ θα θέλαμε να μπορούμε να γράψουμε και για τον ΠΑΟ, τον ΟΣΦΠ και την ΑΕΚ. Του χρόνου πάλι...

JANUARY AWARDS

Παίκτης του μήνα: Στάθης Αλωνεύτης

Τελικά δεν την έκανε για το νησί, επέστρεψε στη στη βασική 11άδα της Λάρισας και πραγματοποιεί τρομερές εμφανίσεις. Έχει πετύχει 3 γκολ, έχει κερδίσει ένα πέναλτυ και οδηγεί την ΑΕΛ στη σωτηρία.
Ομάδα του μήνα: Άρης
Έχει να χάσει από το Νοέμβριο. Έχει πετύχει 3 σερί νίκες, έχει ανέβει δικαίως στην 4η θέση και μάλλον είναι η πιο συμπαθητική ομάδα του πρωταθλήματος. Ελπίζω (αλλά δεν το βλέπω) να υπάρχει συνέχεια και του χρόνου και να μην πωληθεί όλος ο κορμός της ομάδας το καλοκαίρι.
Απογοήτευση του μήνα: Σκόντα Ξάνθη.
From hero to zero... Η καλύτερη ομάδα του Νοεμβρίου μετατρέπεται σε χειρότερη ομάδα του μήνα βάσει αποτελεσμάτων. Βέβαια είχε πολύ δύσκολο πρόγραμμα και κατάφερε να διατηρήσει το αήττητο της έδρας ενάντια και στους τρεις μεγάλους. Στο Βικελίδης φάνηκε βελτιωμένη, αλλά η ομάδα δε σκοράρει με τίποτα.

ΠΙΝΕΙ ΚΑΙ ΓΑΜΑΕΙ...

Πήγα να δω το ματς Πανιώνιος - Καλαμαριά και παραθέτω τα εξής highlights και κουτσομπολιά από την κερκίδα των Απολλωνιστών. Ο Περόνε κατηγορείται επειδή πίνει μπύρες, ξενυκτάει και γαμάει μια (ψιλοωραία) γκόμενα που τον έχει ξεζουμίσει. Στο 1-2 έχασε μία καλή ευκαρία (δεν την έδειξε η τηλεόραση) και η κερκίδα εξερράγη εναντίον του. Ευτυχώς για αυτόν που αγωνιζόταν και ο Φαβάλλι (πραγματικά απαράδεκτος εχθές) που άκουσε ακόμα περισσότερα. Αντίθετα ο Μπούσι είναι ο αγαπημένος τους. Επί πλέον, οι Απολλωνιστές θεωρούν τους γαύρους, τους πλέον απαράδεκτους οπαδούς σε επίπεδο διαμαρτυριών προς το διαιτητή. Στην κερκίδα υπήρχε και ένας τύπος μασκαρεμένος ως παπάς, ο οποίος έβριζε συνεχώς τα θεία (και τη μάνα του Περόνε).

Όταν έπιασε βροχή στο ημίχρονο, οι μισοί φίλαθλοι του Πανιωνίου που κάθονταν στην ξεσκέπαστη κερκίδα, καβάλησαν το πεζουλάκι και διασχίδοντας το στίβο, μετακόμισαν στην απέναντι κερκίδα που έχει στέγαστρο. Το ματσάκι πολύ ωραίο παρεμπιπτόντως και ιδιαίτερα ανοικτό. Όποιος θέλει καλό αμυντικό χαφ, ας ρίξει μια ματιά προς πλατεία μεριά. Θα φορεθεί πολύ ο Μάκος το καλοκαίρι. Στο δεύτερο γκολ έχει κάνει μαγεία ντρίμπλα (που πάλι δεν έδειξε η τηλεόραση) πριν αρχίσει την κούρσα από δεξιά. Φαίνεται ότι στη ΝΕΤ προτιμούν να προβάλλουν το τρομερό υπερθέαμα του Τζακ να αποκαλεί γραφικό και βλάκα τον Αμανατίδη.

ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η εξαιρετική παρουσία ορισμένων νεοαποκτηθέντων παικτών στις καινούργιες τους ομάδες αποδεικνύει πως το παραμύθι της προσαρμογής, της μεγάλης ηλικίας, του ταλέντου που θέλει χρόνο και των υπολοίπων δικαιολογίων που ακούγονται κατά καιρούς είναι ωραίο, αλλά δεν έχει δράκο. Επιλεκτικά, οι πιο κτυπητές περιπτώσεις, ανάλογα με την περίπτωση:

Ηλικία: Ο ΓουΧου των 35 Μαΐων (όντως δουλεύει το shift+w) σμπαράλιασε όλη την αριστερή πλευρά του ΠΑΟ το Σάββατο και εξέθεσε τον κατά 10 χρόνια νεότερο του Βύντρα.

Ταλέντο: Ο 17χρονος Νίνης, παίζοντας για πρώτη φορά στη ζωή του ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο, μας υπενθύμισε τι πάει να πει πραγματικό ταλέντο. Όπως είπε και ο Αναστό "Τι πάει να πει είσαι νεαρός? Μπαίνεις μέσα, παίζεις τη μπάλα σου, κάνεις τις κούρσες και τις ντρίμπλες σου και δείχνεις στους πάντες ποιος είσαι".

Προσαρμογή: Περόνε, Τζιμπούρ και Ογκνιένοβιτς (μεγάλη εμφάνιση και χθες) άλλαξαν προς το καλύτερο το αγωνιστικό πρόσωπο των ομάδων τους. Χαρακτηριστικότερο όμως παράδειγμα είναι η Λάρισα που με την επανενεργοποίηση του Αλωνεύτη και την προσθήκη του Ντα Κόστα, του Φωτάκη, μέχρι και του Κόζλεη, μεταμορφώθηκε και από προτελευταία βαδίζει ολοταχώς προς την Ευρώπη (τζίφος κατά το ήμισυ η πρόβλεψη μου για το ποιος θα πέσει).
Όλα τα υπόλοιπα που κατά καιρούς γράφοναι και ακούγονται για παίκτες (ειδικά Έλληνες) που δεν πιάνουν στις νέες τους ομάδες είναι παπαριές. Δεν αντέχω, θα το πω... Ο Τοροσίδης μετεγγράφηκε στην πιο (αρρωστημένα) απαιτητική ομάδα της χώρας και στα δύο ντέρμπυ με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου.

ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΕΣ

Όταν ήμουν μικρούλης, έπαιζα μαζί με έναν τακτικό αναγνώστη του μπλογκ, ένα παιχνίδι που το λέγαμε "Μεταγραφές". Έπαιρνες τρεις ομάδες της Α' Εθνικής (μια μεγάλη, μια μεσαία και μια μικρή), είχες ένα γενναίο μπάτζετ, κοιτούσες το ρόστερ και άρχιζες να πλησιάζεις τις άλλες ομάδες (δηλαδή το συμπαίκτη που είχε επίσης τρεις ομάδες), προσφέροντας λεφτά και παίκτες, ως πρόεδρος. Οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές. Αν ζητούσες παίκτη από ομάδα που δεν "άνηκε" στο συμπαίκτη σου, τότε αυτός έπαιρνε το ρόλο του προέδρου της άλλης ομάδας, αλλά φυσικά ήταν κάπως στ' αρχίδια του, οπότε έπαιρνες σχετικά εύκολα και με λίγα λεφτά τους παίκτες που ήθελες. Ίσχυε και για ξένες ομάδες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα πουλήσει το Σαραβάκο (στην ΑΕΚ νομίζω, προφητικό) για να πάρω με 500 εκατομμύρια τον... Μπουτραγκένιο. Φοβερές εποχές, τι να λέμε...

Όλα αυτά μου ήρθαν, με την ευκαιρία του τέλους των χειμερινών μετεγγραφών. Παρά τα εκ του αντιθέτου σχόλια, κάτι κινήθηκε στην αγορά. Για να δούμε...

ΑΙΓΑΛΕΩ: Τέλος εποχής για Αγρίτη, Μανουσάκη, και ουσιαστικά για το Αιγάλεω as we know it. Ειδικά όταν η πιο ηχηρή μετεγγραφή είναι του Νεντέλκοβιτς, κλάσικ μικρομεσαίου ξένου. Δε βλέπω διάθεση να μένουμε Βίκτωρα...

ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛ.: Περόνε-θεός. Σιλά-παλτό. Εκτός αν με διαψεύσει...

ΑΡΗΣ: Ο Άλεξ Πέρεθ φάνηκε πολύ καλός στο πρώτο ματς και θεωρητικά θα οδηγήσει τον Πάουλο Κόστα στη θέση του επιθετικού χαφ, αν μονιμοποιηθεί. Οι άλλοι τρεις πανάγνωστοι προφανώς. Πιστώνεται με την πιο cool μετεγγραφή του χειμώνα, τον Κακά (Caca, με "c" για να μην μπερδεύεται με τον άλλον), ο οποίος αγωνίστηκε λίγα λεπτά, και μετά σηκώθηκε κι έφυγε. Μπάχαλο ομάδα.

ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ: Ο Μαγκντί ξεκίνησε ωραία στον Πανιώνιο αλλά δε στηρίζεσαι πάνω του. Μαζί με Αιγάλεω, βοήθησε στην αφαίμαξη της Εστουντιάντες των δυτικών προαστίων (Χαϊδάρι), παίρνοντας τον Κριπντήρη.

ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ: Με έχει ενθουσιάσει ο Ογκνιένοβιτς. Αν έχει όρεξη για δουλειά, σώζει μόνος του τον Εργοτέλη. Τους άλλους δυο Σέρβους, δεν τους έχω ψυχολογήσει ακόμα...

ΗΡΑΚΛΗΣ: Ό,τι να 'ναι μπας και σωθούμε. Ο Αλιούτα είναι ως τώρα ο καλύτερος παίκτης που ήρθε Ελλάδα το Δεκέμβρη, οι άλλοι όμως; Δέντσας ok, Χλωρός από τα μεγαλύτερα letdowns του ελληνικού ποδοσφαίρου, Σίσιτς εμπειρία στις μικρές ομάδες (τι μας λέει αυτό;), αλλά η πιο ωραία περίπτωση είναι του 34χρονου κίπερ Φιλίπκο, για τον οποίον ο Μπουμπένκο έσπευσε να δηλώσει ότι δεν πρόκειται για φάση-μίζα (δεν τον ρώτησε κανείς). Ο Επαλέ πάντως που τον είδα στο Μπάγερν-Μπόχουμ είναι on fire...

ΙΩΝΙΚΟΣ: Τι να λέμε; Ο Παβιό είναι από τους αγαπημένους μου στόπερ (και ως look) ενώ ο τερματοφύλακας Ραμίρεζ πάει για ατραξιόν της χρονιάς, λόγω super χαίτης. Η συνήθης καραβιά Λατίνων που ήρθε, απορώ γιατί έκαναν τον κόπο...

ΚΕΡΚΥΡΑ: Όλα τα βλέμματα στο Σίκοφ, και τον βλέπω να λυγίζει από το άγχος. Ήδη καταδίκασε την ομάδα στο Χ με τη Λάρισα. Για τον Φότι ακούγονται ωραία πράματα...

ΛΑΡΙΣΑ: Αν στρώσει ο Δώνης τον Ντα Κόστα, βρήκαν μεγάλο παίκτη. Τα γκολ του Κόζλεϊ στο Κύπελλο, τα βαζα κι εγώ, που λέει ο λόγος, άσε που είναι 34 και πήρε τη θέση του Κυπαρίσση (που με το καλημέρα, έβαλε χατ τρικ με τον Πιερικό). Μην τα πάρω τώρα, έτσι δεν πας μπροστά...

ΞΑΝΘΗ: Ποτέ δεν ξέρεις. Πάντα κάποιος βγαίνει. Ο Γκαρσία έδειξε καλά στοιχεία με ΠΑΟ αλλά ως εκεί. Ο Κωστούλας βέβαια έδεσε με τη μία, και η Ξάνθη με αυτόν και τον Άντζα δεν τρώει γκολ ούτε με βουντού. Ούτε βάζει όμως.

ΟΦΗ: Ο Σίμιτς ήταν το κλου του ματς με τον Ολυμπιακό, αν κατάλαβα καλά. Το αν είναι καλός, θα φανεί. Ο Ράινερ δεν έχει ανάγκη όμως. Έχει Ντρούλιτς.

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Τα είπαμε για τον Τζιμπούρ. Για τους άλλους δύο που είδα και live το Σάββατο, ο Λουρέντσο φάνηκε εντελώς ατσούμπαλος, ο δε Βάγκνερ ένα δραστήριο πλην όμως πολύ φλύαρο οκτάρι.

ΠΑΟΚ: Γιατί πήρε τον Ίντιο (δεξί μπακ), όταν έχει Αραμπατζή και Μελίσση, ένας θεός το ξέρει. Ο Παράσχος δε φταίει αν δεν τον βάλει καθόλου, αφού δεν ήξερε. Ο Πια, που τον περιμέναμε πώς και πώς, μάλλον δεν πρόκειται να παίξει λεπτό, αφού μας προέκυψε κάτι αντίστοιχο του Μίκι Κουίν (για όποιον θυμάται το θρυλικό Άγγλο). Η μετεγγραφή του Γεωργιάδη μοιάζει με επιθανάτιο ρόγχο...

Αυτά παίδες...

Όποιος άντεξε να διαβάζει ως εδώ, έχει την αιώνια εκτίμησή μου.

Άντε γιατί έχει ντερμπάκια το Σ/Κ.

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΙΖΑ ΜΠΑΛΑ...

Βετεράνος της ζωής, πρώην φέρελπις και κεντρικό πρόσωπο ενός από τα πιο hot σίριαλ της σύγχρονης ποδοσφαιρικής εποχής, ο Κύπριος Μάριος Αγαθοκέους έκανε επιτέλους το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Μετεγγράφη στον Πανθρακικό σε ηλικία 32 ετών από τη Δόξα Δράμας. No disrespect ειλικρινά για την ομάδα της Κομοτηνής. Μάλιστα τα πάει καλά φέτος και είναι η πρώτη φορά που ομάδα από τη συγκεκριμένη φοιτητούπολη παίζει κάποιο ρόλο στα ποδοσφαιρικά δρώμενα. Απλώς αυτή η είδηση-βόμβα, που ανεξήγητα πέρασε στα ψιλά, με έκανε να αναπολήσω. Και να προσπαθήσω να θυμηθώ όλα εκείνα τα ταλέντα που έκαψαν φλάτζες πολύ νωρίς.

Τον Ηλία Σαπάνη, το Δημήτρη Μούτα, το Γιώργο Θωμαίδη (btw, ξέρει κανείς πώς να βάζει διαλυτικά και τόνο ταυτόχρονα στο word;), τον Αγάπιο Καλταβερίδη, το Γιώργο Τσιφούτη, you name it...

Παίκτες μεγάλων ομάδων που κινδυνεύουν να πάθουν τα ίδια: Ταραλίδης, Παππάς, Θεοδωρίδης, Χαραλαμπίδης, Κυριακίδης, Καπετάνος, Κυριάκος...

Έχετε κανέναν άλλο στο μυαλό σας;