Βετεράνος της ζωής, πρώην φέρελπις και κεντρικό πρόσωπο ενός από τα πιο hot σίριαλ της σύγχρονης ποδοσφαιρικής εποχής, ο Κύπριος Μάριος Αγαθοκέους έκανε επιτέλους το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Μετεγγράφη στον Πανθρακικό σε ηλικία 32 ετών από τη Δόξα Δράμας. No disrespect ειλικρινά για την ομάδα της Κομοτηνής. Μάλιστα τα πάει καλά φέτος και είναι η πρώτη φορά που ομάδα από τη συγκεκριμένη φοιτητούπολη παίζει κάποιο ρόλο στα ποδοσφαιρικά δρώμενα. Απλώς αυτή η είδηση-βόμβα, που ανεξήγητα πέρασε στα ψιλά, με έκανε να αναπολήσω. Και να προσπαθήσω να θυμηθώ όλα εκείνα τα ταλέντα που έκαψαν φλάτζες πολύ νωρίς.Τον Ηλία Σαπάνη, το Δημήτρη Μούτα, το Γιώργο Θωμαίδη (btw, ξέρει κανείς πώς να βάζει διαλυτικά και τόνο ταυτόχρονα στο word;), τον Αγάπιο Καλταβερίδη, το Γιώργο Τσιφούτη, you name it...
Παίκτες μεγάλων ομάδων που κινδυνεύουν να πάθουν τα ίδια: Ταραλίδης, Παππάς, Θεοδωρίδης, Χαραλαμπίδης, Κυριακίδης, Καπετάνος, Κυριάκος...
Έχετε κανέναν άλλο στο μυαλό σας;
7 comments:
Πάντως από εδώ το φέρνουμε από εκεί το πάμε, το βλέπω να ‘ρχεται το post για τον Ριβάλντο, το Νίνη και τον Κονέ... έχουμε και τα derby μπροστά μας...
Ενδιαφέρον και ολίγον τι μελαγχολικό το post σου... ελπίζω μόνο να μην το διαβάζει ο Κυριακίδης και του ρίξει την έτσι κι αλλιώς γαμημένη ψυχολογία...
Στους παλιούς "αστέρες" θα πρόσθετα τον Ευριπίδη Κατσαβό και τον Κώστα Κιάσσο...
Πάντως σκεφτόμουν τον Χρήστο Κωστή που προτίμησε την πρόωρη αποστρατεία στα διπλά της ΑΕΚ στην αρχή και σε κάποιες απίθανες ομάδες στο εξωτερικό στη συνέχεια (μέχρι και στη Ν. Αφρική πήγε να "παίξει") και νομίζω τώρα τον καταλαβαίνω περισσότερο. Διατήρησε τον μύθο του αντί να ταλαιπωρείται στους πανηλειακούς και τους πανθρακικούς...
Αν εξαιρέσεις Κυριακίδη και Κυριάκο,που κατά τη γνώμη μου δεν υπήρξαν ποτέ ταλέντα,οι άλλοι έχουν "καεί" ήδη,ο καθένας για διαφορετικούς λόγους που βαριέμαι να πω γιατί βαριέμαι να γράφω...Ελπίζω να με διαψεύσουν.Από παλιούς ξέχασες τον...Αλέκο Τάτση.Καλά ντε!Μη βαράτε!Πλάκα έκανα...
Βενετίδης.
Στον πούτσο του όλα.
Δε ξεχνώ... το Μαραντόνα της ΛΕυκωσίας Μαλέκο. Μεγάλη αδυναμία μου ο πολυτάλαντος Τριαντάφυλος Μαχαιρίδης. Διαφωνώ για το Τσιφούτη, έκανε αξιοπρεπή καριέρα και ταυτίστηκε με την ομάδα των Σερρών. Υπάρχει πάντα και η μεταγραφή του Καπετάν-Γιώργη, ο ηπειρώτης Ηπειρώτης. Το μεγαλύτερο ταλέντο όλων ήταν ο Βάλλας, αλλά είναι χέστης και looser. Μέχρι Ξάνθη αντέχει. Διαλυτικά και τόνος μαζί μπαίνουν με control+alt+τόνος πχ: Καραταΐδης.
O Μαχαιρίδης είναι πράγματι το καλύτερο παράδειγμα αυτών των περιπτώσεων....
Θυμίζω λίγο εν τάχει την καριέρα του:
Ακολουθεί το trend των 90's και μεταγράφεται από την Ξάνθη στην ΑΕΚ όπου παίζει 1.5 χρόνο πολύ καλή μπάλα, καθιερώνεται ως βασικό αμυντικό χαφ και καλείται στην Εθνική. Μετά, λίγο η διοικητική κρίση στην ομάδα, λίγο το μακρύ μαλλί και ο κάπως μπλαζέ τρόπος παιχνιδιού που τον έκαναν μόνιμο στόχο της κερκίδας και λίγο η μικρή του υπομονή, με το που βρήκε ευκαιρία έτρεξε στον ΠΑΟΚ που ήταν ανέκαθεν η μεγάλη του αγάπη. Εκεί η απόδοση του έπεσε ραγδαία, καθιερώθηκε ως το κλαδευτήρι της Α'εθνικής και δεν άντεξε πολύ. Η μπογιά του περνούσε ακόμα όμως και χάρις στην βραζιλιάνικη μπαλαδόφατσα του ξεγέλασε και μεταγράφηκε σε κοτζάμ Μπενφίκα (πριν η τελευταία ξεγελαστεί και από τον Τάκη Φύσσα...). Επίσημες συμμετοχές και γενικές εντυπώσεις που άφησε στην Πορτογαλία μην το ψάχνετε. Πάντως δεν πρέπει να "έβγαλε μάτια"... Μετά η πτώση ήταν απότομη και πρέπει να πόνεσε: Καλαμάτα, Δόξα Δράμας, μία δευτεροκλασάτη ομάδα της Κύπρου, νομίζω Πανσερραϊκός και σήμερα αγνοώ ακόμα κι αν είναι εν ζωή. Πάντως κάποια στιγμή εθεάθη με κομμένο μαλλί αλλά και πάλι δεν είδε προκοπή...
Είχα δει το Βενετίδη(την περίοδο που υποτίθεται ότι έψαχνε εναγωνίως ομάδα), να ξύνει τα αρχίδια του χαχανίζοντας σε καφετέρια στη Γλυφάδα.
Αντίστοιχα, έχω δει ΔΥΟ φορές στην Κηφισιά τον Αλεξούδη, γύρω στα 97-98 να είναι αραχτός με φραπέ-τσιγάρο. Και γενικώς δεν πολυπήγαινα Κηφισιά.
Αλεξούδης εύκολα αντίστοιχη περίπτωση...
Post a Comment