ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η εξαιρετική παρουσία ορισμένων νεοαποκτηθέντων παικτών στις καινούργιες τους ομάδες αποδεικνύει πως το παραμύθι της προσαρμογής, της μεγάλης ηλικίας, του ταλέντου που θέλει χρόνο και των υπολοίπων δικαιολογίων που ακούγονται κατά καιρούς είναι ωραίο, αλλά δεν έχει δράκο. Επιλεκτικά, οι πιο κτυπητές περιπτώσεις, ανάλογα με την περίπτωση:

Ηλικία: Ο ΓουΧου των 35 Μαΐων (όντως δουλεύει το shift+w) σμπαράλιασε όλη την αριστερή πλευρά του ΠΑΟ το Σάββατο και εξέθεσε τον κατά 10 χρόνια νεότερο του Βύντρα.

Ταλέντο: Ο 17χρονος Νίνης, παίζοντας για πρώτη φορά στη ζωή του ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο, μας υπενθύμισε τι πάει να πει πραγματικό ταλέντο. Όπως είπε και ο Αναστό "Τι πάει να πει είσαι νεαρός? Μπαίνεις μέσα, παίζεις τη μπάλα σου, κάνεις τις κούρσες και τις ντρίμπλες σου και δείχνεις στους πάντες ποιος είσαι".

Προσαρμογή: Περόνε, Τζιμπούρ και Ογκνιένοβιτς (μεγάλη εμφάνιση και χθες) άλλαξαν προς το καλύτερο το αγωνιστικό πρόσωπο των ομάδων τους. Χαρακτηριστικότερο όμως παράδειγμα είναι η Λάρισα που με την επανενεργοποίηση του Αλωνεύτη και την προσθήκη του Ντα Κόστα, του Φωτάκη, μέχρι και του Κόζλεη, μεταμορφώθηκε και από προτελευταία βαδίζει ολοταχώς προς την Ευρώπη (τζίφος κατά το ήμισυ η πρόβλεψη μου για το ποιος θα πέσει).
Όλα τα υπόλοιπα που κατά καιρούς γράφοναι και ακούγονται για παίκτες (ειδικά Έλληνες) που δεν πιάνουν στις νέες τους ομάδες είναι παπαριές. Δεν αντέχω, θα το πω... Ο Τοροσίδης μετεγγράφηκε στην πιο (αρρωστημένα) απαιτητική ομάδα της χώρας και στα δύο ντέρμπυ με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου.