Ο ΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

Έχω ένα φίλο με τον οποίο συζητάγαμε κατά πόσο μετράει το ταλέντο και κατά πόσο η προπόνηση στην εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή. Σαν επιχείρημα μου διηγήθηκε την εξής ιστορία, την οποία σας μεταφέρω και όποιος θέλει την πιστεύει. Μου λέγε λοιπόν ο τύπος ότι όταν πιτσιρικάδες έπαιζαν μπάλα στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς στη Καλογρέζα, ο καλός της παρέας, ο αρχηγός, αυτός που έπαιρνε τη μπάλα και περνούσε για πλάκα όλους τους αντιπάλους λεγόταν Βασιλάκης. Τρομερό ταλέντο ο Βασιλάκης, έπαιζε και στα εφηβικά μίας καλής ομάδας, αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα καθημερινή προπόνηση. Στην παρέα αυτή υπήρχε και μία άλλη κλασική φιγούρα των παιδικών μας χρόνων, αυτός που δεν ήταν και τόσο καλός, αλλά παθιασμένος με τη μπάλα. Βασικά ήταν ο τύπος που είχε τη γαμάτη Tango μπάλα, φορούσε πάντα τα πιο γυαλιστερά παπούτσια κτλ, κτλ, αλλά γενικά στο "χορτάρι" δεν έλεγε και πολλά. Αυτός λεγόταν Μανωλάκης.

Τώρα μου λέει είκοσι χρόνια μετά (τότε, το 2001) ο Βασιλάκης δεν πρόκοψε και παίζει απλά ερασιτεχνικά στην ομάδα της Καλογρέζας, κάπου στα τοπικά της Αθήνας, όπου (όσο αντέχει) συνεχίζει να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Ο Μανωλάκης από την άλλη, που κατέβαινε πρώτος για μπάλα και έφευγε τελευταίος, γράφτηκε σε μία ομάδα πιτσιρικάς, το πάλεψε και.... τελικά κατάφερε να παίξει βασικός σε ομάδες που ταλαντεύονται μεταξύ Α΄ και Β΄ εθνικής. Τώρα παίζει στον Ακράτητο. Είναι αυτός ο ξανθός που αγωνίζεται είτε δεξιά, είτε αριστερά και λέγεται Σκούφαλης.
Ο Μανωλάκης ο Σκούφαλης λοιπόν με τη καθημερινή προπόνηση και την αγάπη του για το άθλημα κατάφερε να παίξει Ακράτητο, Κέρκυρα και τώρα Πανιώνιο. Μάλιστα, ενώ ο Λίνεν στην αρχή δεν τον χρησιμοποιούσε, στα τελευταία δύο παιχνίδια μπήκε αλλαγή. Στο προηγούμενο ματς με τη Λάρισα, ο Γερμανός στη συνέντευξη τύπου, του απέμεινε τα εύσημα για την προσπάθεια που καταβάλει στις προπονήσεις, παρόλο που τριανταρίζει. Σήμερα με τον Εργοτέλη μπήκε πρώτη αλλαγή στο ημίχρονο και ήταν και καλός. Ο Βασιλάκης από την άλλη, συνέχισε να μοιράζει σακούλες μεν, στα τοπικά της Αθήνας δε.
Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι παίκτες που ενώ δεν μπορείς να πεις ότι "μιλάνε στη μπάλα", κατάφεραν να κάνουν μία αξιοπρεπέστατη καριέρα και μάλιστα σε θέσεις που δεν χρειάζεται μόνο πνευμόνια και δύναμη. Άλλα αντίστοιχα παράδειγματα που σκέφτομαι είναι το υβρίδιο σεντερμπακ- σεντερφορ Λαμπριάκος, ο υποτιμημένος Τάκης Φύσσας.
Και μιας και πιάσαμε το θέμα, να αναφέρω και δύο κτυπητά παραδείγματα της απέναντι όχθης. Ο ένας είναι ο Καραπιάλης που αντί για προπόνηση, σίγουρα προτιμούσε να ανοίξει δύο μπουκάλια Τζόνυ στα μπουζούκια. Μπορεί να πήρε τίτλο με τη Λάρισα, μπορεί να λατρεύτηκε όσο λίγοι από (εμάς) τους γάβρους, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι όταν είχαν έρθει κατάσκοποι της Μίλαν για να τσεκάρουν την ομάδα του Μπάγιεβιτς με Γιαννακόπουλο, Γεωργάτο, Μαυρογενίδη, Τζόλε μπλα, μπλα στο ματς με τον Άγιαξ, το πρώτο όνομα που σημείωσαν ήταν αυτού του κοντόχοντρου στο κέντρο. Μετά έμαθαν ότι ήταν 33 χρονών. Το άλλο ακόμα χειρότερο παράδειγμα είναι ο Νικολαϊδης. Ο οποίος θα μπορούσε να κάνει τους ΑΕΚτζήδες να ξεχάσουν τον Μαύρο. Τελικά, προτίμησε αντί να προπονείται, να προετοιμάσει το έδαφος για να αναλάβει την ΠΑΕ. Αν εξαιρέσουμε τα ματς με το γαύρο και τη τη χρονιά του Σάντος που ξαναθυμήθηκε ότι είναι (πολύ καλός) ποδοσφαιριστής, το ταλέντο του πήγε μάλλον στράφι.
Σίγουρα ο Σκούφαλης ποτέ δε θα γίνει σύνθημα και κανείς δεν θα το θυμάται όταν αποσυρθεί. Από την άλλη ο Ντέμης και ο Βασιλομπίλαρος του κάμπου ανήκουν στο Τορ-10 αγαπημένων παικτών σε ΑΕΚ και ΟΣΦΠ αντίστοιχα. Κέρδισαν τίτλους, λεφτά, δόξα. Σημασία όμως δεν έχει που έφτασες, αλλά που μπορούσες να φτάσεις, αν αξιοποιούσες τα προσόντα σου στο έπακρο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά φαντάζομαι ότι θα σου τριβελίζει το μυαλό κάθε βράδυ. Τι θα γινόταν αν ............
Θα μου πεις και το να στρώνεις τον κώλο σου κάτω και να δουλεύεις, χάρισμα είναι. Ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην Α' Εθνική Θωμάς Μαύρος καθόταν μόνος του μετά την προπόνηση και δούλευε να βελτιώσει τις ατέλειες του. Ο μύθος λέει ότι ο θεός Νίκος Γκάλης δεν έφευγε από το γήπεδο αν δε δοκίμαζε 1000 σουτ κάθε μέρα μετά το τέλος της προπόνησης. Το χε πει και ο Αινστάιν: "10% ταλέντο και 90% δουλειά"