THREE-NIL

(Slipknot, "Vol.3: The Subliminal Verses")

Δικαιωματικά το εν λόγω κομμάτι αφιερώνεται στο χθεσινό Άρη. Όχι μόνο για την προφανή σύνδεση με το σκορ κατά του Ερυθρού Αστέρα αλλά και για το περίφημο κιτρινόμαυρο πανώ Slipknot (που δε γράφει καν Άρης) που κοσμεί τις εξέδρες.

Ανεξάρτητα από το πόσο συμπαθεί κανείς την ομάδα και τον πρίγκιπα-βάτραχο, πρέπει να αρχίσουμε την αναγνώριση ορισμένων πραγμάτων. Πέρσι, επί Όγιος, μιλούσαμε πολύ για το ωραίο επιθετικογενές ποδόσφαιρο και τους διαφόρους ταλαντούχους αλλά και ψιλο-άκυρους Τουτοτίνγκες. Τον πρώτο γύρο, ο Άρης ήταν απλώς μια ωραία ιστορία. Ένα σύντομο ποδοσφαιρικό παραμύθι. Με ίντριγκες, υπερβολές, δράματα και στιγμές ευθυμίας. Ο ερχομός του Κίκε Ερνάντεθ συνέπεσε με το δέσιμο της ομάδας και ακολούθησαν τα αποτελέσματα κι η έξοδος στην Ευρώπη.

Φέτος ξεκίνησαν πάλι με τα γνωστά δράματα. Ο Ολίβα έφαγε σουτ και ο Φερέρ την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, προκαλώντας άγχος. Η πρόσληψη Μπάγεβιτς έφερε μια ηρεμία στην ομάδα, αλλά τίποτα παραπάνω. Αυτό ήταν ευλογία για τον Άρη. Μια τριάρα με τον ΠΑΟΚ είναι το μόνο που θυμόταν κανείς ως σήμερα. Κι όμως, ο φετινός Άρης έχει μόνο μία ήττα σε όλες τις διοργανώσεις. Αθόρυβα, χωρίς να πάρουμε πρέφα τι παίζει, αξιώνει διάφορα. Δεν μπορώ να φανταστώ ακόμα που το πάει αλλά έχω την αίσθηση ότι με το άστρο του Κέρμιτ και το ταλέντο των παικτών συντονισμένο, μπορεί να έχουμε εκπλήξεις. Ίσως όχι τόσο φέτος, όσο του χρόνου. Με πολλά αν, βέβαια...

Αν ο Κόκε παραμείνει και μπορέσει να βάζει κάθε χρόνο μια ντουζίνα γκολ.

Αν ο Χαβίτο με τον Κάλβο, αντί για υποκατάστατοι, γίνουν συμπληρωματικοί και σταθεροί.

Αν ο Νέτο θυμηθεί να γυρίζει στην άμυνα.

Αν ο (personal favourite) Φελίπε γίνει πιο ουσιαστικός.

Αν βρεθεί ο παίκτης που θα πάρει τη θέση του ήρωα Νεμπεγλέρα.

Αν εμφανιστεί και κάνας άλλος νέος γκρικ, πλην του Παπάζογλου, ο οποίος θύμισε σε σουλούπι Καμπάνταη και σε impact Χαριστέα (όταν πρωτοβγήκε).

Και κυρίως, αν συνεχίσει ο υπόλοιπος κόσμος να μην πολυασχολείται.

Αναμένω τα καλύτερα αλλά δεν το φωνάζω για να μην τους αγχώσω...