THE ASHES

Πρόσφατα η Αγγλία την πάτησε πάλι στους αγώνες της με την Αυστραλία στην περίφημη διοργάνωση του κρίκετ "The Ashes". Εγώ δεν το έμαθα από τις εφημερίδες απλώς ένας φίλος από το Νησί με ενημέρωσε σχετικά. Αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα που να το έμαθαν, προφανώς βρίσκονται στην Κέρκυρα, την ελληνική πατρίδα του κρίκετ.

Φέτος όμως, αρχίσαμε να μιλάμε για Κέρκυρα και σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Μέχρι τη 15η αγωνιστική, δεν πίστευα ότι υπάρχει ο παραμικρός λόγος να ασχοληθεί κανείς με την ομάδα του Μπάμπη. Boring boring Corfu, που θα λέγανε κι οι Άγγλοι. Μετά το ματς εναντίον του φαντάσματος του κακού Παναθηναϊκού, μπορούμε να λέμε ότι είδαμε και μπαλίτσα για πρώτη φορά.

Με cult μορφές όπως ο Φούφουλας και ο Πελαγίας, και καλούς ξένους όπως ο Γκουέλα, ο Γκουστάβο και κυρίως ο Φιλίπ Ντα Σίλβα, αλλά και τον παίκτη-εγγύηση Ζαχαρόπουλο, φαίνεται ότι τελικά η ομάδα του Καλογιάννη (το όνομα του οποίου φώναζαν οι οπαδοί στο τέλος του ματς αντί αυτό του Μπάμπη - τι γλύφτες) δεν είναι η επιτομή του καταστροφικού ποδοσφαίρου.

Ομολογώ ότι έμεινα μαλάκας, όχι μόνο με το στρατηγικό στήσιμο και την ψυχολογία της ομάδας αλλά κυρίως με τις καλές προσπάθειες που είδα. Παρόλα αυτά, δε θα είναι όλα τα παιχνίδια τόσο εύκολα όσο αυτό εναντίον του καμένου Παναθηναϊκού οπότε μπορεί τελικά να κινδυνεύσει.

Τώρα που το σκέφτομαι, έτσι όπως είναι η βαθμολογία, το ποιες θα είναι οι άλλες δύο ομάδες που θα πέσουν είναι σπαζοκεφαλιά... αν και το γενικότερο consensus δείχνει Εργοτέλη σίγουρα και μάλλον Καλαμαριά (παρά το μάγο Περόνε). Για να δούμε...