ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΛΟΥΤΣΙ

Η δουλεμένη στις προπονήσεις κομπίνα ήταν προφανής. Φάουλ λίγο έξω και πλάγια από τη μεγάλη περιοχή. Ο Σίριο τρέχει προς τη στημένη μπάλα, πατάει στο Λουτσιάνο και συνεχίζει να κινείται προς την τελική γραμμή, ελπίζοντας να τραβήξει τον έναν από τους δύο αμυντικούς που σχηματίζουν το τείχος. Ο Λουτσιάνο έχει πια τρεις επιλογές. Η να σεντράρει, ή να κόψει τη μπάλα κάθετα στο συμπαίκτη του (αν δεν πάρει μαζί του αμυντικό) ή να συνεχίσει να κινείται με τη μπάλα παράλληλα στη μεγάλη περιοχή, ψάχνοντας το σουτ. Χθες επέλεξε το τρίτο, απέφυγε ένα τάκλιν και εξαπέλυσε μία βολίδα από το ημικύκλιο, στέλνοντας τη μπάλα στο παραθυράκι. Τρομερό γκολ αλλά... υπάρχει μία μικρή λεπτομέρεια που ξέφυγε της προσοχής του διαιτητή Ζολώτα. Ο Σίριο ποτέ δεν ακούμπησε τη μπάλα! Με άλλα λόγια ο Λούτσι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι ξεπέρασε τον Κρόιφ που είχε εκτελέσει πέναλτυ με πάσα, καθότι αυτός εκτέλεσε φάουλ με πάσα... στον εαυτό του. Επειδή μάλιστα σκόραρε κιόλας, αναρωτιέμαι τι θα γράψει η στατιστική. Σκόρερ: Λουτσιάνο. Ασίστ: Λουτσιάνο. Το τέλος της λογικής.
Κατά τα λοιπά, πέρυσι εδώ λέγαμε από το Δεκέμβρη ότι η Λάρισα έχει καβαλήσει το καλάμι στοχεύοντας στο κύπελο, δεν παίζει μπάλα και θα κινδυνέψει (εν μέρει δικαιωθήκαμε). Φέτος αρχές Οκτώβρη η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Η ΑΕΛ έκανε τρομερή εμφάνιση στο Περιστέρι, είχε δοκάρι, χαμένα tete a tete, αποκρούσεις πάνω στη γραμμή, γενικά μία κλάση πάνω από τον Ατρόμητο. Μαγική εικόνα το ματς, η ΑΕΛ στάθηκε άτυχη και έχασε από δύο στημένα του αγέραστου (respect) Λουτσιάνο. Η επιθετική τριπλέτα Κλέυτον, Μπαγιακόκο και Αλεξάνδρου είναι πάρα πολύ καλή, ενώ Σαρμιέντο και Φωτάκης στο κέντρο για την ώρα απαρτίζουν το καλύτερο δίδυμο κεντρικών χαφ στο πρωτάθλημα. Μάλιστα, αν κατάλαβα καλά υπάρχει και κόλπο. Το 4-3-3 γίνεται πολλές φορές 4-5-1 με το Φωτάκη να πηγαίνει δεξιά, το Νικολάου να οπισθοχωρεί λίγο και τον Κλέυτον να παίζει το κλικ του Ματζουράκη (χωρίς ρόμβο όμως, στην ευθεία οι υπόλοιποι τέσσερις, πλύμουθ με 1 κλικ και μονό καπέλο). Συμπαθής και ο Κυριακίδης που καλύπτει όλους τους χώρους μπροστά από την άμυνα. Αν στρώσει και λίγο η άμυνα, η ΑΕΛ (που έχει και καλό πάγκο) τερματίζει άνετα εξάδα.
Εύφημο μνεία στο ναύτη Νεκτάριο Αλεξάνδρου, ο οποίος αν συνεχίσει έτσι, θα κάνει τον Αλωνεύτη μακρινή ανάμνηση στο κάμπο.

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ?

Αρκετά χρόνια πριν, μία γαμώ τις μέρες Κυριακή μεσημέρι, αποφάσισα να πάω την (τότε) κοπέλα μου για πρώτη φορά στο γήπεδο. Καθότι για κάποιον μάλλον μαζοχιστικό λόγο, όλες μου οι γκόμενες υποστήριζαν (ο παρελθοντικός χρόνος υπονοεί την απουσία γκόμενας στην παρούσα φάση για όποια ενδιαφέρεται) τον ταξικό εχθρό, πήγαμε στη Λεωφόρο, για να δούμε ΠΑΟ-ΑΕΚ. Το ματς ήταν από μέτριο ως εντελώς αδιάφορο καθότι ήταν τελευταίες αγωνιστικές και τα πάντα είχαν κριθεί. Το ματσάκι το πήρε η ΑΕΚ με γκολ του ποδοσφαριστή Νικολαϊδη, αλλά αυτό που έμεινε ως ανάμνηση είναι αφενός το σύνθημα "ο Σάκης Ρουβάς είναι ένας από σας" που τραγούδαγαν οι φιλοξενούμενοι καθότι ο Σάκης είχε εμφανιστεί σε ένα ματς ΤσουΛου στη κερκίδα των βάζελων (για διαφημιστικούς λόγους), αφετέρου μία χαρακτηριστική φάση που για μένα σηματοδοτούσε το τέλος της καριέρας του Ηλία Ατματζίδη. Γίνεται ένα σουτ από τη γωνία της μεγάλης περιοχής, ο Λιάκος ανοίγει τα χέρια του στην έκταση σαν τον εσταυρωμένο (σημάδι ότι ελέγχει τη φάση), η μπάλα κτυπάει στη ρίζα του κάθετου δοκαριού και επιστρέφει στην αγκαλιά του σύξυλου Ηλία. Καθότι το τέρμα ήταν ακριβώς μπροστά από το πέταλο με τους ΑΕΚτζήδες που είδαν πλήρως τη φάση, η αγανάχτιση ήταν έντονη και μάλλον συσσωρευμένη από όλη τη σεζόν. Η εικόνα αυτή μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας το ματς στο Βικελίδης. Κάτι μου λέει, πως παρόμοια σκηνικά φέτος, θα έχουμε και στο Καραϊσκάκη.

ΥΓ: Το ποστ γράφτηκε με το που έγινε η φάση. Μετά ήρθε ο Αουρέλιο! Το ματς στο σύνολο του ήταν απαράδεκτο και δεν νομίζω ότι του αξίζουν περαιτέρω σχόλια.

ΚΑΡΠΟΥΖΑΣ 'Η ΔΑΣΚΑΛΟΣ?

Κατά το κιθαρίστας ή ντράμερ... Διαβάζω διθυραμβικά σχόλια για τη μικρή αλλά καίρια συμβολή του Μαστρο-Σάντος στην καλή εμφάνιση του ΠΑΟΚ τη Κυριακή, γιατί έδωσε διακριτούς ρόλους στους ποδοσφαιριστές και ζήτησε να κρατάν τις θέσεις τους. Σίγα τα λάχανα, ή μήπως τα καρπούζια? Δηλαδή ο Παράσχος τι οδηγίες έδωσε την προηγούμενη Κυριακή? Ο καθένας παίζει όπου του καβλώσει και κάνει ότι τον φωτίσει ο μεγαλοδύναμος?
Απλά, ο Σάντος αφενός είχε κάποιους παίκτες στη διάθεση του (Κνόλ και Σνάουτσερ), οι οποίοι έλειπαν την πρώτη αγωνιστική, οπότε και ο Μπαοκ κατέβηκε με άμυνα ανάγκης, αφετέρου δεν είχε (ή τουλάχιστον δεν ένιωθε - time will tell-) την υποχρέωση να ξεκινήσει τους κολλητούς του προέδρου (Γ.Χ. και Υπερσεξουαλικός Νο2 - Η επιστροφή) Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος του Παράσχου (εκτός και αν κάποιος έχει μία καλύτερη εξήγηση για ποιο λόγο ξεκινάγε βασικός ο Βρύζας). Βέβαια, αυτό το λάθος δεν μπορείς να το χρεώσεις αποκλειστικά στο μυστακοφόρο κόουτς, όταν όλο το καλοκαίρι ο Υπερσεξουαλικός Νο1 - το Πρώτο Δείγμα, παρέκαμπτε όλο το τεχνικό τιμ και συζητούσε με τους κολλητούς του για το πως πάει η ομάδα (και οι μπίζνες που έχουν μαζί στο Βορρά από ότι ακούω).
Ελπίζω να αφήσουν το Σάντος ελεύθερο γιατί είναι μάλλον ο ικανότερος προπονητής στα ελληνικά γήπεδα για να "βγάλει" (επιτέλους) όλους αυτούς τους πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ. Διαφοετικά, βλέπω να ζούμε σκηνές Ελ Βελ Νο2 - Η Ωρίμανση...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΟΚΕΤ ΣΑΪΕΝΣ...

...το ποδόσφαιρο. Ή μήπως είναι; Γουστάρω τέτοιες εμπεριστατωμένες δηλώσεις: "Το στοιχείο που χαρακτήρισε αγωνιστικά τη Βέροια ήταν η οργάνωση άμυνας, κυρίως στο αντίπαλο γήπεδο." Έτσι....
Ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης δε λέει μαλακίες. Φαίνεται ότι είναι ο πιο σοβαρός προπονητής της κατηγορίας. Με αυτογνωσία και επιμονή. Τη Βέροια θα είναι δύσκολο να την πλήξεις. Είχα δει το φιλικό της στο Χαριλάου και φάνηκε ενδιαφέρουσα, πραγματικά σκληροτράχηλη ομάδα. Με κλου τον ξάδερφο του Ζέεντορφ (1 ασίστ ολρέντι) και παίκτη που αξίζει να μελετήσουμε, τον Περουβιανό αμυντικό χαφ, Μεντόζα...
Εύχομαι στο Μήτσο πάντως να μην καταντήσει ένας μικρός Μπάμπης Τεννές...

JAVIER HERNAN MALAGUENO...

... εσύ Σούπερ Σταρ! Ο νέος αγαπημένος παίκτης του μπλογκ, πρώτος ξάδερφος του Γκούφυ! Ελπίζω να συνεχίσει να τον προτιμά (άνευ λόγου) ο Γιοβάνοβιτς...

SEXY FOOTBALL

Θυμάμαι ότι ο Ρουουντ Χούλιτ είχε εφεύρει τον όρο αυτό για να περιγράψει ομάδες που παίζουν απλό, ομαδικό και ευφάνταστο passing game με πολλά γκολ. Ο ίδιος είχε αποτύχει οικτρά στη Νιουκάσλ να το εμφυσήσει στους παίκτες του. Τα λόγια του όμως έμειναν στην ιστορία.

Ξαφνικά το Σαββατοκύριακο, στα ταλαίπωρα γήπεδα της επικράτειας πήραμε μια μικρή γεύση από το τι σημαίνει αυτό. Πολλά γαμάτα γκολ που ήταν αποτέλεσμα εξαιρετικών συνδυασμών αλλά και τρομερών ατομικών εμπνεύσεων, που όμως υποτάσσονταν στο καλό της ομάδας. Οι 80.000 που πήγαν στα γήπεδα της Super League λογικά το φχαριστήθηκαν. Λέτε να έχουμε συνέχεια και δικαίωση των διαφόρων γραφικών σαν κι εμάς που επιμένουμε να ασχολούμαστε με τη μπάλα στο Ελλάντα;

Σας αφήνω με το Top-5 των ματς με ωραία γκολ του Σαββατοκύριακου:

5. Ξάνθη-Αστέρας. Με την εικόνα soft ομάδας που έδειξε ο Αστέρας ασχολήθηκε ο συνάδελφος. Εγώ θα επιμείνω στην τρομερή φόρμα που έχει το 9 της Skoda. Το δεύτερο γκολ με την κεφαλιά στο Θεό του Λαμπριάκου ξεκινάει από φοβερή ενέργεια του Κιντάνα που βγάζει την τέλεια σέντρα εντελώς στο όριο.

4. ΠΑΟΚ-Ηρακλής. Ρε τον καρπουζά του Εστορίλ, τι έφτιαξε. Το γκολ του Λάκη ήταν υπόδειγμα ομαδικής προσπάθειας, το δε γκολ του Βαγγελή ήταν ακόμα πιο όμορφο. Κρίμα για τον Παράσχο αλλά εκ των υστέρων φαίνεται ότι έκανε σημαντικά λάθη. Με βασικότερο τη χρησιμοποίηση του Βρύζα. Για το μπάχαλο του Ηρακλή, θα τα πούμε άλλη ώρα.

3. Εργοτέλης-Παναθηναϊκός. Απίστευτες εμπνεύσεις από τον Ν'Ντόι. Άραγε πόσο καιρό είχε η ομάδα να βάλει τρία (3) γκολ από συνδυασμένες προσπάθειες, με ιδανική αξιοποίηση του κέντρου από παίκτες που εκμεταλλεύτηκαν τα άκρα για να εξουδετερώσουν την αντίπαλη άμυνα; Ο τυπάρας πρέπει να προβληματιστεί που ο Ρο-με-ρό έκανε τόσο απλό και ουσιώδες ματς.

2. Ολυμπιακός-ΟΦΗ. Εξαιρετικό κέντρο με άριστους ρόλους. Κάθετες στα πλάγια, και σπάσιμο στην περιοχή τη σωστή στιγμή. Φοβερή αποτελεσματικότητα και ωριμότητα από Γκαλέτι. Τέλεια γκολ. Δε γουστάρω...

1. Πανθρακικός-Χαϊδάρι. Ο ξεχασμένος (όχι από αυτό το μπλογκ πάντως) Αγαθοκλέους έδειξε ότι θα είναι ο πιο φαντεζί φορ της κατηγορίας με τα δύο γκολ που έβαλε. Αλλά το γκολ της αγωνιστικής το κάρφωσε με εκπληκτικό ψαλιδάκι ο Χαραλάμπους μετά από σέντρα του Γήττα (άκουσον, άκουσον). Πάμε ρε P-Anthrax!

Η ΣΚΟΝΤΑ ΞΕΜΠΟΥΚΩΣΕ

Η περσινή χρονιά φαίνεται ότι ήταν μόνο μία κακή παρένθεση. Δεύτερη σερί νίκη για τη Ξάνθη, φέτος στα Πηγάδια, μία έδρα που (με εξαίρεση το περσινό τουλάχιστον ύποπτο τελευταίο ματς κόντρα στον Ηρακλή), παραμένει πολύ δυνατή. Εντύπωση μου έκαναν οι δύο μικροί που παίζουν στην ίδια ευθεία στο κέντρο. Ο Ρίκα που είναι πιο αμυντικογενής και ο Φλίσκας που φαίνεται να ξέρει και καλή μπάλα και βγάζει την ομάδα μπροστά. Πρωτοεμφανίστηκαν πέρυσι, αλλά φέτος ξεκινάνε βασικοί. Για ακόμα μία αγωνιστική, πολύ καλός και ο Κοντοδήμος, ο οποίος εκτός από άριστος πίσω, αρχίζει πια και να κατεβαίνει μέχρι το σημαιάκι, ενώ ο fucking Κιντάνα -that creep can roll- μάλλον το καλοκαίρι έπεσε μέσα στη μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο που χαρίζει σοβαρότητα.
Όσο για τον Αστέρα, εμένα καλή ομάδα μου φάνηκε, αρκετά τεχνική μάλιστα. Καλύτερος παίκτης χθες ήταν ο 23χρονος Κανακούδης, για τον οποίο ακούγονται και γράφονται πολύ καλά λόγια. Καλός ήταν και ένας βραζιλιάνος μπροστά, αναστάτωσε την αντίπαλη άμυνα αλλά βούταγε και συνεχώς για να κερδίσει φάουλ. Ας του εξηγήσει κάποιος ότι στη Σούπερ Λίγκα, έχουν και άλλες ομάδες τον Μποροβήλο τους. Νομίζω ότι αυτό είναι και το πρόβλημα του Αστέρα, το οποίο αντιμετωπίζουν και άλλες καλές ομάδες που ανεβαίνουν για πρώτη φορά. Αργούν να συνειδητοποιήσουν τη τεράστια διαφορά μεταξύ Α΄ και Β΄ Εθνικής. Τελευταίο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Αιγάλεω, που ανέβηκε τρένο και μετά για έναν ολόκληρο γύρο πάλευε να καταλάβει γιατί δε σταυρώνει νίκη, ενώ παίζει ωραίο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Όταν περιορίστηκε το "τραλαλά, όλοι μπροστά", το Αιγάλεω έκανε τρεις σερί νίκες και σώθηκε. Για να δούμε, πόσο χρόνο θα χάσει ο Αστέρας μέχρι να βρει τη λύση. Ακόμα πάντως προλαβαίνει...

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΦΤΙΑΣ

Ο μπασκετικός Πανιώνιος πέρσι ήταν πολύ καλός, με ένα δυνατό κορμό παικτών όπως ο Περπέρογλου, ο Ουίνστον, ο Καυκής, ο Χάτσον, ο Αρσλάν, ο Ντόιτσιν και με ένα προπονητή αξιώσεων όπως ο Λούκα Παβίσεβιτς. Φέτος ο μπασκετικός Πανιώνιος θα είναι κάτι άλλο μιας και η ομάδα έχει αλλάξει σχεδόν εξ ολοκλήρου (με κόουτς το θεό Μηνά Γκέκο βεβαίως)...

Ο ποδοσφαιρικός Πανιώνιος πέρσι ήταν πολύ καλός, με ένα δυνατό κορμό παικτών όπως ο Γουνδουλάκης, ο Πλετς, ο Τζιμπούρ, ο Μάκος, ο Σπυρόπουλος, ο Μανιάτης και με ένα προπονητή αξιώσεων όπως ο Έβαντ Λίνεν. Φέτος ο ποδοσφαιρικός Πανιώνιος ΘΑ είναι μάλλον καλύτερος γιατί δεν άλλαξε τίποτα καλό παρά μόνο πρόσθεσε δύο-τρεις παίκτες που ήδη φαίνεται ότι θα κάνουν τη διαφορά (Κουμορτζί, Μαϊστόροβιτς, ίσως και οι Νικολάου, Ντελούρα).

Το υπονοούμενο είναι, όπως λέγαμε με τον ximaleo που βλέπαμε μαζί τα ματς ψες, ότι όποια ομάδα διατήρησε ένα κορμό και τον ίδιο προπονητή και παράλληλα, έκανε προσθήκες ουσίες φέτος θα κάνει το βήμα παραπάνω. Ο Πανιώνιος είναι το πιο προφανές παράδειγμα. Η Λάρισα επίσης (με Μπακαγιόκο, Σαρμιέντο). Υποπτεύομαι ότι κι ο Εργοτέλης κι ο ΟΦΗ επίσης θα πάνε καλύτερα. Αν το δούμε όμως πιο γενικά, και η ΑΕΚ (με ίδιο προπονητή και φιλοσοφία) και ο Άρης (με ίδια φιλοσοφία και τον προπονητή που κάνει τη ζωή μας πιο πολύχρωμη) έχουν τα εχέγγυα να ανέβασουν απόδοση.

Η αντιπέρα όχθη εκφράζεται κατά βάση με ΠΑΟ και Ολυμπιακό. Είναι προφανές ότι έχουν ενδιαφέρον ως ομάδες και ότι οι καινούριοι παίκτες είναι καλύτεροι (Γκαλέτι, Λεντέσμα, Μάτος, Ν'Ντόι) αλλά μέχρι να δέσουν τα ζουμιά τους, μπορεί να τους έχει πάρει φαλάγγι η ΑΕΚ και να τους τσιτώσουν οι λεγόμενες μικρές ομάδες.

Άραγε όλα αυτά υπόσχονται ένα καλύτερο πρωτάθλημα, υπό την ηγεσία του ραλίστα; Θα δείξει. Το σίγουρο είναι ότι από δω και πέρα, τέρμα οι διακοπές. Είμαι πανευτυχής. Let's get deep, down and dirty with the filthy greek football...

SIR TAKIS IS OUT OF FOCUS

OK, OK, στο blog δεν σχολιάζουμε ομάδες του ΠΟΚ, αλλά αφενός η απουσία πρωταθλήματος εδώ και ένα μήνα, αφετέρου η απορία και η αγανάκτηση επιτρέπει μία εξαίρεση. Καταρχάς αυτά περί κούρασης, άδειας κερκίδας και διαιτησίας τα προσπερνάω. Ο Λεμονής γνώριζε εδώ και 20 μέρες ότι θα παίξει στο άδειο Καραϊσκάκη, με ένα μόνο επίσημο ματς στα πόδια των παικτών. Οπότε, φαντάζομαι, ότι πρέπει να κατάστρωσε ένα πλάνο, με βάση αυτά τα δεδομένα. Κατάλαβε κανείς ποιο ήταν το σχέδιο? Ότι κυνήγησε ένα γκολ παίζοντας σφικτά και ποντάροντας στην ποιότητα της τριπλέτας μπροστά, το καταλάβαμε όλοι. Μετά όμως τι?

Να κρατήσουμε το μηδέν πίσω χωρίς να υπάρχει χαφ που θα μπορούσε να κρατήσει μπάλα? Να αντέξει η ομάδα στην πίεση όταν οι μοναδικές αλλαγές στον πάγκο ήταν ο Ντάρκο, ο Πάντος, ο Είσαι Τρέλα και ο Μάρκο Νε? Να βάλουμε και δεύτερο γκολ στη κόντρα με το Τζόλε και το Γκαλέτι ερχόμενους από τραυματισμό και το Λούα Λούα να αδυνατεί (σε όλο το παιχνίδι) να παίξει σέντερ φορ? Να μη γκελάρει η άμυνα για 90 ολόκληρα λεπτά, ειδικά όταν στην αμυντική τετράδα συμπεριλαμβάνεται ο Χρήστος -πρώην ποδοσφαιριστής - Πατσατζόγλου, ο οποίος τρεις φορές αρμένιζε στα δεξιά και δεν έκλεισε προς το κέντρο της άμυνας? (Έτσι μπήκε και το γκολ για όποιον δεν το πρόσεξε, ασχέτως αν ήταν οφσάιντ ή όχι και επί πλέον από το πρώτο ημίχρονο ακούγεται καθαρά ο Λεμονής να του φωνάζει πιο κλειστά).
Από το χθεσινό παιχνίδι φάνηκε ότι καλό είναι το 4-5-1, καλή είναι η ιδέα πως λόγω ποιότητας κάποιων παικτών θα βγούνε δύο τρεις καλές φάσεις, αλλά να μη ξεχνάμε κάτι βασικό. Όταν σκοράρεις, καλό είναι να έχεις σκεφτεί από πριν πως θα διαχειριστείς το ματς (ειδικά όταν δεν έχεις και παιχνίδια στα πόδια σου). Και τέλος, μία ακόμα επισήμανση: Είθισται μία ομάδα όταν δέχεται γκολ να βγαίνει μπροστά για να ανταποδώσει. Οι Ιταλοί δέχτηκαν το τέρμα και βγήκαν μπροστά. Ο Λεμονής πως ακριβώς είχε σκεφτεί να αντιμετωπίσει την αντεπίθεση, ειδικά όταν είχε ξεκινήσει στο παιχνίδι και τα τρία κεντρικά χαφ που διαθέτει? Με το σταυρό στο χέρι, με αγιασμό, με το Μάρκο Νε να κάνει βουντού?
Τέλος πάντων, γεγονός είναι ότι μετά το 70΄ η ομάδα τα φτύσε πλήρως. Και κανείς δε ξέρει τι θα γινόταν αν ξεκινάγαμε με 4-4-2, ώστε να μπει αργότερα το τρίτο (ξεκούραστο) χαφ. Αλλά, καλό είναι να τα λέμε αυτά και να τα σχολιάζουμε, γιατί ήδη τα παπαγαλάκια άρχισαν τις δικαιολογίες. Η διαιτησία, η κούραση, οι άδειες κερκίδες, ο καιρός, το χορτάρι, οι πυρκαγιές και ΚΥΡΙΩΣ τα παιδιά των Εξαρχείων που πέραν της αποσταθεροποίησης του κράτους, επιδιώκουν και τη διάλυση του Ολυμπιακού (κατεστημένο γαρ).
ΥΓ: Ο Βούλης συνεχίζει τις πολύ καλές εμφανίσεις και ο Πάτσα συνεχίζει να είναι πρώην ποδοσφαιριστής. Επίσης, και το γκολ του Γκαλέτι οφσάιντ μου φάνηκε!

ΤΕΛΟΣ Ο ΧΑΒΑΛΕΣ, ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ

Πάει η ψήφος, πέταξε. Ό,τι κάναμε, κάναμε και στην τελική, μας έχουν χεσμένους. Αρκετά ασχοληθήκαμε (και ασχοληθήκαμε πολύ). Το Σάββατο αρχίζουμε. Προφανώς μιλάμε για το πρωτάθλημα της καρδιάς μας. Το αγαπημένο, μπίχλικο, διαπλεκόμενο, άμπαλο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής! Το εναρκτήριο ματσάκι, στις 16:00 του Σαββάτου, θα είναι το πρώτο κλάσικ της χρονιάς:

ΠΑΣ Γιάννινα - Αιγάλεω

Το super favorite (με τρελή επιθετική τετράδα Ζουρούδη - Σαϊτιώτη - Κοντογουλίδη - Σολάκη και εμπειρία από Δρούγα, Ζαφειρόπουλο κλπ) προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον αποκλεισμό-σοκ από το κύπελλο από τον φονέα-Φωστήρα. Με κλου, το Γιώργο Χατζάρα αντιμέτωπο με την ομάδα που έκανε την καράφλα του διάσημη. Είναι τόσο φαβορί για το πρωτάθλημα πάντως που παίζει να αγχωθεί τρελά.

Από την άλλη, το Αιγάλεω έχει αλλάξει κατά πολύ και, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν παίζει γερά για άνοδο. Ο Θωμάς τα παράτησε; Τον παρατήσανε; Who knows?

Ας θυμηθούμε το μπαράζ-παρωδία του 2000 ή 2001, όταν ήταν αβαβά ότι η μία ομάδα θα έμπαινε στην Α' Εθνική εκείνη τη χρονιά και η άλλη την επόμενη, και ας ευχηθούμε το νέο πρωτάθλημα να είναι όσο επεισοδιακό, όσο η φαντασίωση του καθενός να βρεθεί μόνος σε ένα δωμάτιο με τον πρόεδρο του ΠΑΣ.

ΑΥΣΤΗΡΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ? Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Πέραν της πλάκας, ο Μπάγιεβιτς παραμένει ο καλύτερος προπονητής που πέρασε από τους ελληνικούς πάγκους. Το γεγονός όμως ότι αποχώρησε από όλες τις ελληνικές ομάδες που εργάστηκε ως πετυχημένος μεν, αδιάφορος μέχρι αντιπαθής (άντε και προδότης) δε, χρήζει διερεύνησης.

Νομίζω ότι ο Μπάγιεβιτς πληρώνει τον εγωισμό του ή/και την ανασφάλεια του. Ένας άνθρωπος που δε χαμογελάει, που έχει πάντα ένα σκυθρωπό ύφος, που μιλάει πιο αργά και από υπουργό εξωτερικών, που τον βλέπεις να κοουτσάρει και νομίζεις ότι προχθές έχασε τη μάνα του, δύσκολα θα αγαπηθεί από τους οπαδούς.

Και για αυτούς που θα βιαστούν να σχολιάσουν "ο Ντούσαν είναι σοβαρός επαγγελματίας και όχι γραφικός", να επισημάνω πως και (ο επίσης Σέρβος και όχι Σουηδός) Ομπράντοβιτς είναι σοβαρότατος και σούπερ-επιτυχημένος επαγγελματίας, αλλά λατρεύεται. Σίγουρα βοηθάνε και τα τρία ευρωπαϊκά που έχει πάρει, αλλά δε μπορώ να φανταστώ πως οι βάζελοι θα τον θεοποιούσαν, αν την ώρα που ο Ζισκάουσκας έβαζε το νικητήριο καλάθι, αυτός απλά γύρναγε σκεπτικός το κομπολόι του με το ύφος του στρατηγού-νικητή που δεν αμφέβαλλε ποτέ.

Νομίζω πως ένα χαρακτηριστικό αντίστοιχο παράδειγμα ανακολουθίας προσφοράς και αποδοχής είναι αυτό του Ντέμη και του Τσιάρτα. Ο Ντέμης πανηγύριζε σαν οριτζιναλίστας, ο Τσιάρτας φύλαγε τη βέρα και είχε το υφάκι "χάρη σας κάνω που παίζω". Ο πρώτος δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα, αλλά λατρεύτηκε, ο δεύτερος ήταν ο ηγέτης της καλύτερης ΑΕΚ όλων των εποχών, αλλά η σχέση του με τους οπαδούς ήταν από τυπική ως ελαφρά σνομπ.

Σίγουρα η εκδηλοτικότητα δε κάνει καλύτερο έναν προπονητή. Πολλές φορές συμβαίνει και το αντίθετο με καλύτερο παράδειγμα που μου έρχεται αυτή τη στιγμή στο κεφάλι, τον Ιωαννίδη και τον Αναστασιάδη. Σίγουρα, χωρίς αποτελέσματα, ακόμα και ο Αναστό στο πάγκο του γαύρου θα αποδοκιμαζόταν. Ο οπαδός θέλει νίκες, αλλά θέλει και να βλέπει ότι αυτοί που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο αγαπάνε την ομάδα, όχι επειδή είναι η δουλειά τους, αλλά επειδή είναι η κάβλα τους, (έστω και στα ψεύτικα, έστω και για one night stand). Καλώς ή κακώς, ο αθλητισμός είναι επαγγελματικός όσον αφορά τους παίκτες, τους προπονητές, τους ιδιοκτήτες, τους δημοσιογράφους, αλλά όχι και τους οπαδούς. (Το γεγονός πως τελικά οι περισσότεροι οπαδοί είναι "επαγγελματίες" και οι περισσότεροι παίκτες, παράγοντες και κυρίως δημοσιογράφοι "ερασιτέχνες" είναι θέμα επόμενου post.)

31 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ

Ο Μπάγεβιτς δεν χαμογελάει. Λυγίζει τις άκρες των χειλιών.
Ο Μπάγεβιτς βάζει τον Αστέρα στον Ερυθρό.
Ο Μπάγεβιτς δεν σκοντάφτει όταν βιάζεται.
Ο Μπάγεβιτς δεν παίρνει μισθό. Παίρνει αμοιβή.
Ο Μπάγεβιτς τά 'χει 401.
H Vodafone παρακολουθούσε την κυβέρνηση. Ο Μπάγεβιτς τη Vodafone.
Ο Μπάγεβιτς δεν πάει στο Βόρειο Πόλο. Κάνει ζέστη.
Ο Μπάγεβιτς εμφανίστηκε στο τελευταίο επεισόδιο του Ο Πιο Αδύναμος Κρίκος. Δεν ήταν.
Ο Μπάγεβιτς έχει μόνο ένα αυτόγραφο στη συλλογή του. Το δικό του.
Ο Μπάγεβιτς δεν κλαίει. Απελευθερώνει δάκρυα.
Ο Μπάγεβιτς δεν στέλνει σουτ στο δοκάρι. Στέλνει σαφή προειδοποίηση.
Ο Μπάγεβιτς είναι πιο γρήγορος από τον Λούκι Λουκ.
Ο Μπάγεβιτς δεν κάνει ελιγμούς, οι άλλοι παραμερίζουν.
Ο Τζέιμς Μποντ έχει άδεια να σκοτώνει. Του την έδωσε ο Μπάγεβιτς.
Ο Μπάγεβιτς έγραψε τον πραγματικό Kώδικα Da Vinci.
Ο Μπάγεβιτς έχει το δικαίωμα να μιλάει για το τι είναι το Fight Club.
Στο Deep Impact II η NASA σώζει τον πλανήτη πετώντας τον Μπάγεβιτς στον Ήλιο.
Ο Μπάγεβιτς στο σινεμά ζητάει σκέτο καλαμπόκι. Ποπ-κορν γίνεται μόλις το δαγκώσει.
Ο Μπάγεβιτς ανοίγει τρύπα στο νερό.
Η εφορία στέλνει το εκκαθαριστικό της στο Μπάγεβιτς
Αν φιλήσεις ένα βάτραχο θα γίνει πρίγκηπας. Αν φιλήσεις ένα πρίγκηπα θα γίνει Μπάγεβιτς.
Ο μπαμπούλας φοβάται τον Μπάγεβιτς.
Ο Μπάγεβιτς δεν δίνει οδηγίες. Καταστρώνει στρατηγική.
Ο χρόνος πάει γρήγορα, δεν αργεί ο Μπάγεβιτς στα ραντεβού του
Ο Μπάγεβιτς γνωρίζει αν το αβγό έκανε την κότα ή το αντίθετο.
Mπάγεβιτς έφτασε πρώτος στο διάστημα. Είχε βγάλει βόλτα τη Λάικα...
Ο Μπάγεβιτς είναι αυτός που πιάνει το έξυπνο πουλί από τη μύτη
Ο Μπάγεβιτς ξέρει που είναι το Ιερό Δισκοπότηρο. Και το Εξκάλιμπερ.
Το DNA του Μπάγεβιτς γράφει E=mc2
Ο Μπάγεβιτς δεν αλλάζει τη ροή του αγώνα. Τη φέρνει στο σωστό δρόμο.
Άμα δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μπάγεβιτς.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Νο4567092

Ντύθηκε στα κίτρινα, ντύθηκε στα κόκκινα, ντύθηκε στα μαύρα. Στο φυσικό του χρώμα πότε θα ντυθεί?

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΟΚΤΟΝΟΣ

Φαίνεται ότι στη συμπρωτεύουσα (ελληνική εφεύρεση η συγκεκριμένη λέξη) κάτι έχει το νερό. Ο Ηρακλής έδιωξε προπονητή και γενικό διευθυντή πριν καν αρχίσει το πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟΚ κράτησε όλο το καλοκαίρι έναν προπονητή που δε γούσταρε η διοίκηση, μόνο και μόνο για να τον διώξει μετά την πρώτη αγωνιστική επειδή έμεινε ελεύθερος ο καρπουζάς από το Εστορίλ (αν και είναι καλός προπονητής). Ο πολλά υποσχόμενος φέτος Άρης διώχνει το γενικό διευθυντή, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα πάρει μαζί του τον προπονητή, το γλιφιτζούρι του και 6-7 βασικούς παίκτες. Μετά θα φταίει πάλι το αθηναϊκό κατεστημένο. Άρε Απολλωνάρα, πάλι πρώτη θεσσαλονικιώτικη ομάδα θα είμαστε.

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Επιτέλους μπαλίτσα με την πρώτη αγωνιστική μάλιστα να επιφυλάσσει εκπλήξεις. Μπορεί όλοι να είχαν ψιλομυριστεί το διπλό του Εργοτέλη, αλλά ποιος περίμενε ότι ο ΠΑΟΚ θα ήταν τόσο κακός και κυρίως ότι η Ξάνθη (με ελάχιστες αλλαγές στη βασική της 11άδα σε σχέση με πέρυσι) θα ήταν τόσο ανεβασμένη? Με το Νίβα λέγαμε το καλοκαίρι ότι δε τη γλυτώνει με τίποτα φέτος, περιμένουμε και δεύτερο δείγμα για να δούμε αν πέσαμε (τόσο) έξω.

Το ΣΚ χάζευα το Ηρακλής-Εργοτέλης και μου έκανε ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση ο Θεοδωρίδης. Τρομερά μπλαζέ στο γήπεδο, καμιά επιστροφή για να βοηθήσει πίσω στο μαρκάρισμα της πλευράς. Οι περισσότεροι παίκτες όταν δεν πιάνουν σε μία μεγάλη ομάδα, ψάχνουν μία δεύτερη ευκαιρία. Ο Θεοδωρίδης τη βρήκε, αλλά προφανώς ακόμα πιστεύει πως έπρεπε να παίζει στη Μίλαν αλλά οι κακοί ξένοι και οι γνωστοί άγνωστοι εκτός από τα δάση καταστρέφουν και την καριέρα του. Επίσης αυτός ο Γραμμόζης πως έπαιζε Μπουντεσλίγκα? Εξαιρετικά αργός μου φάνηκε για πλάγιος χαφ. Διάβασα ότι είναι ακόμα βαρύς από την προετοιμασία. Εγώ αυτά δεν τα καταλαβαίνω, βαρύς είσαι αν χλαπακιάσεις τρία cheese και δύο club, όχι αν τρέχεις στα λαγκάδια για ένα μήνα. Όταν οι παραπάνω αντικαταστάθηκαν από Κοιλιάρα και Φραγκουλάκη, ο Εργοτέλης ανέβηκε ένα επίπεδο. Πολύ καλός και ο σεντερ-μπακ Ανυφαντάκης, γενικά φέτος γουστάρουμε Εργοτέλη.
Ο ΜΠΗΡΑ από την άλλη μάλλον θα παλέψει για τη σωτηρία του μέχρι τέλους. Πάρα πολλοί καινούργιοι παίκτες, μερικοί εκ των οποίων σίγουρα είναι αγορασμένοι από το πανέρι, όπως ο κεντρικός αμυντικός Μαλαγένιο-something. Ο βραζιλιάνος Έμερσον μου φάνηκε πολύ φρου-φρου και αρώματα, ενώ Πουρσανίδης-Κατσιαμπής συγκινούν μόνο για το μακρύ τζελωμένο μαλλί, το οποίο ανεμίζει από το λαιμό και κάτω, καθότι πάνω έχει αραιώσει επικίνδυνα. Αυτό που δε καταλαβαίνω είναι πάντως το εξής: Το καλοκαίρι ο ΜΠΗΡΑ πήρε 20 παίκτες. Τους μισούς τους διάλεξε ο Βλάχος και τους άλλους μισούς ο ΜΠΕΕΕος. Μετά την πρώτη αγωνιστική, ουδείς εκ των 2 υπάρχει στην ομάδα. Μιλάμε για τρομερό προγραμματισμό. Φαίνεται ότι ο Γιοβανόβιτς (που δέκτηκε να αναλάβει) αγαπάει πολύ αυτήν την ομάδα.