ΤΗΕΥ'RE BACK

Άργησε λίγο λόγω τραυματισμού αλλά ξύπνησε και σκόραρε ο Περόνε.
Βασικός ο Ντρούλιτς...

ΜΗΠΩΣ Ο ΤΖΙΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΜΟ;

Just a thought...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΑΛΑΓΚΕΝΙΟ

Ο ximaleo είχε ανακηρύξει πριν κάποιες βδομάδες τον αμυντικό του Ηρακλή Μαλαγκένιο ως τον αγαπημένο παίκτη του μπλογκ. Νομίζω μπορώ εύκολα να αντιτάξω καλύτερο. Γερό Ντιά. Το 15 του Λεβαδειακού (δυστυχώς δε βρήκα φωτό). Στη φάση του '15 (σημαδιακό;) του χθεσινού ματς με τον Ηρακλή, έχει τη χειρότερη δυνατή αντίδραση αμυντικού, αφήνοντας στον Έμερσον να κάνει (και να χάσει) μοναδική ευκαιρία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θυμίζω τη βούτα-πιρουέτα που έκανε στο ματς με τη Λάρισα, όπου φυσικά πήρε κίτρινη για θέατρο και μάλιστα συνεχάρη το διαιτητή. Α, και μην ξεχνάμε ότι κόλλησε κι ένα αυτογκολ σε εκείνο το ματς. Θεός ορ γουάτ;

ΗΡΩΑΣ

Ζητώ ταπεινά συγνώμη από τον πρώην κίπερ, νυν μεγαλοπαράγοντα της Αγίας Παρασκευής, Ηλία Ατματσίδη, που θα καταφύγω σε έναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Εννοείται ότι δεν έχω ξεχάσει τη μνημειώδη δήλωσή του (μετά από αγώνα Ολυμπιακού -ΑΕΚ 0-1 νομίζω) "ήρωας δεν είμαι εγώ, ήρωες ήταν ο Κολοκοτρώνης κι ο Καραϊσκάκης".
Κι όμως Ηλία, πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς το Ντάνιελ Σέζαρεκ, αυτό τον ακούραστο εργάτη με ειδίκευση στις ομάδες που μάχονται για να αποφύγουν τον υποβιβασμό; Δεν είναι μόνο το ότι κάνει σχεδόν να μη φαίνεται η απουσία του πολυδιαφημισμένου Μάουρο Μιλάνο από τον Αστέρα, κρατώντας μόνος του την επίθεση της ομάδας. Είναι κυρίως μια απίστευτη ενέργειά του στο χθεσινό αγώνα με τον Άρη (δεν εννοώ το να χάσει αυτό το γκολ που δε χάνεται). Του γίνεται ένα παρατεταμένο μπέναλτι από κάποιον αμυντικό του Άρη (ο Ρονάλντο Γκιάρο αν δεν απατώμαι), αυτός πέφτει στο έδαφος αλλά αντί να μείνει κάτω, σηκώνεται αμέσως, ελέγχει τη μπάλα και κάνει σουτ. Πώς λέμε Στέλιος Γιαννακόπουλος; Το ακριβώς αντίθετο. Ήρωας πραγματικά, με συγκίνησε.
Την κάνω σε λίγο, πάω για το πρώτο γήπεδο της σεζόν (πολύ το καθυστέρησα) οπότε αναμείνατε ποστ σχετικά με την ομάδα-αρμάδα του Όγιος...

AT LEAST WE'LL GO DOWN AS GENTLEMEN

Αυτή η ατάκα μου έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό από τον "Τιτανικό". Όταν κάτι ωραίοι τύποι της εποχής κατέβαιναν αυτήν εδώ τη σκάλα φορώντας τα καλά τους κοστούμια. Σου λέει αφού είναι να βυθιστούμε, τουλάχιστον ας το κάνουμε ωσάν κύριοι.
Έτσι σκέφτηκε κι ο Κλέιτον. Βλέποντάς τον να σκοράρει κατά της Έβερτον, σκεφτόμουν "τον πούστη, πόσο μπλαζέ είναι". Είναι που είναι Βραζιλιάνος, οπότε έχει ένα σύνδρομο ποδοσφαιρικής ανωτερότητας, είναι και σαν παίκτης cool. Super cool. Φαντάζομαι αν είναι στην ομάδα σου, πρέπει να σε κάνει έξαλλο. Κι όμως, ο γεμάτος αυτοπεποίθηση τρόπος που καθυστερεί πριν κάνει το σουτ προκειμένου το πλασέ του να είναι το πιο γλυκό είναι εξοργιστικός (ρε φίλε, μπουμπούνα το εκεί να ξεμπερδεύουμε πριν πλακώσει το σέντρε μπακ) και ταυτόχρονα πωρωτικός. Ίσως με διαφορετικό μενταλιτέ, να μη φαινόταν τόσο καλός παίκτης.
Για να μην όμως αδικούμε την αγαπημένη, έτσι όπως πάει, ομάδα του μπλογκ, και κάτι Σαρμιέντοι και Μπακαγιόκοι είναι εξίσου εντυπωσιακοί, για τα δεδομένα μεσαίας ομάδας, παίκτες. Αφού κατάφεραν να κάνουν τον Κώστα Καπάταη να περιγράφει λες και ήταν τελικός Μουντιάλ, χαλάλι κι η τριάρα.
Μιλώντας για στιλ κι επίπεδο, τέλος, μία φάση μου έκατσε να δω από το Χέλσινμποργκ-Πανιώνιος κι αυτή ήταν στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου όταν ο Γουνδουλάκης με ξαναέβαλε σε σκέψεις. Ρε μπας κι είναι ο παίκτης που λείπει από την Εθνική για να ολοκληρωθεί εν όψει Euro; Ο ximaleo διαφωνεί αλλά αν το σκεφτείτε, πόσα καθαρόαιμα χαφ έχουμε; Δύο (Μπασινά, Καραγκούνη), άντε τρία με Γιαννακόπουλο στα τελειώματα, που γίνονται πάλι δύο όταν προστεθεί ο Τζιόλης (αρνητικό πρόσημο), και τελικά φαίνονται κάπως περισσότερα αν συμπεριλάβεις τους πασπαρτού (Άντζα, Κατσουράνη, Πατσατζόγλου, Τοροσίδη). Δεν είναι απλό το θέμα, αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι τα γκολ που βάζει ο Φανούρης δεν τα βάζει άλλος Έλλην του εσωτερικού.

Ο ΚΟΟΥΤΣ, ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ

Μεγαλώσαμε με το μύθο του βοσκού που φύλαγε τα πρόβατα και έδινε false alarm (sic) στο χωριό ότι την πέφτει ο λύκος. Έτρεξαν μία οι χωριανοί του κάμπου, έτρεξαν δύο, στο τέλος τον έγραψαν κανονικά και πάνε τα πρόβατα. Φέτος σε έναν άλλο κάμπο, εξελίσσεται μία ανάλογη ιστορία, του κόουτς Donis που φυλάει τα άλογα και του την πέφτουν τα κοράκια.

Έτυχε να βρεθώ στο ΟΑΚΑ το Σάββατο (αυτό μεταξύ μας, ευτυχώς δεν είμαστε και πολλοί). Μάλιστα καθόμουν στην ευθεία της περιοχής where the infamous penalty was conceived. Ομολογώ ότι το είδα. Το είδε και ο διπλανός μου. Κατά πάσα πιθανότητα το είδε και ο επόπτης που ήταν μπροστά μου. Μπορεί να το είδε και ο Κάζνα που είναι ο κορυφαίος διαιτητής στο να μη σφυρίζει (πάντα) ότι βλέπει (με τρόπο και με στυλ), αλλά να σκέφτεται και το momentum του παιχνιδιού (και της καριέρας του). Δε το έδωσε. Από εκεί και πέρα, δε πρέπει να το πήρε κανείς άλλος πρέφα. Κανείς δε διαμαρτυρήθηκε, κανείς δε σήκωσε το χέρι του, κανείς δεν την έπεσε στο διαιτητή μετά. Θυμάμαι τον εκπαιδευτή μου στο Π.Ν. που φώναζε "είμαστε στο Hey κύριοι (hey = στάση προσοχής στο trendy ναυτικό)". Προφανώς στην συγκεκριμένη φάση, ο Donis ήταν στο "Αχ" και οι ΑΕΚτζήδες στο "Ουφ" όταν η μπάλα κτύπησε στο δοκάρι και η φάση τελείωσε άδοξα.
Συνεχίζεται το παιχνίδι, η ΑΕΛ δεν κάνει άλλη σοβαρή ευκαιρία, τσαμπουκαλεύει το παιχνίδι ο Ζήκος με το Δέλλα, βλέπουμε Β' Σκωτίας γενικότερα, τελειώνει το ματς. Βγαίνει ο Δώνης στη συνέντευξη τύπου και λέει πως δεν καθόρισε ο διαιτητής το αποτέλεσμα αλλά το ότι δεν ήμασταν ομαδικοί γύρω από την περιοχή (ισχύει). Προσθέτω εγώ πως όταν παίζεις 4-3-3 πρέπει τα μπακ σου να κατεβαίνουν συνεχώς ή τα εξτρεμ να βγαίνουν στο πλάι και τα χαφ να κόβουν ταυτόχρονα μέσα στην περιοχή ώστε αυτή να μην αδειάζει (γενικά η Μίλαν το παίζει τέλεια το 4-3-3 για όποιον ενδιαφέρεται). Αυτά στη θεωρία, στην πράξη πλαγιοκοπούσε μόνο ο Βουκουβάλας, άλλη μία επαγγελματική νίκη (χωρίς σχόλια), το γάλα μας και ύπνο.
Και σήμερα διαβάζω περί οργής στη Λάρισα, ανακοινώσεις για τη βαθμολογία του Καζναφέρη, το μαύρο το κοράκι που έσφαξε το άλογο μπλα, μπλα, μπλα. Κάθε φορά που χάνει η ΑΕΛ τη Δευτέρα φταίει ο διαιτητής. Κρίμα γιατί έχει και καλή ομάδα η ΑΕΛ και φέτος μου ήταν συμπαθής. Τι να πει και η Καλαμαριά δηλαδή που ειρήσθω εν παρόδω πέρσι στο τελευταίο ματς έχασε με κάτω τα χέρια από την ΑΕΛ. Αλλά τότε το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν μια χαρά. Όπως άλλωστε και στον τελικό του κυπέλλου που δεν σφυρίχτηκε μπέναλτυ στον τραγικό κατά τα άλλα βάζελο. Σιγά ρε παιδιά, θα μας την πέσουν σοβαρά κάποια στιγμή τα κοράκια και μετά δε θα μας ακούει και κανείς.
Εν κατακλείδι, μη κολλάμε κάθε φορά σε ένα γαμημένο σφύριγμα. Γιατί αρχίζουν μετά όλοι να ψάχνουν το καταλογάκι. Ναι αλλά έδωσε λάθος το οφσαΐντ, που δεν έδωσε την κάρτα, που δεν κράτησε καθυστερήσεις, που τα είχε με τον Πάρη, πριν τα φτιάξει με το Χάρη, που ίσως κάποτε την πήδηξα και εγώ. Άλλωστε μπέναλτυ είναι μόνο όταν το σφυρίζει ο διαιτητής. Το (ξανά)είπε μέχρι και ο Ρεχάγκελ.

HOW COOL

"Έχω συμβόλαιο με τον Άρη και είμαι παίκτης του για τρία χρόνια. Θα μείνω μέχρι να γίνει ομάδα επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ και θα συνεχίσω τη σκληρή δουλειά για να βοηθήσω όσο μπορώ τον σύλλογο να πετύχει τους στόχους του." (Νέτο).

Η δήλωσή του με αφήνει παγερά αδιάφορο. Αλλά την αναδημοσιεύω γιατί έχω κόλλημα με αυτό τον τύπο. Το οποίο ενισχύθηκε όταν έμαθα από φίλο-φανατικό Αρειανό, ότι το παρατσούκλι του είναι "Θοδωρής". Αλλά το καλύτερο είναι ότι το επέλξε ο ίδιος επειδή άκουσε το όνομα και του φάνηκε cool.

Θεούλης. Τύφλα να έχει ο ένας και μοναδικός Γιάννης (ο Σοάρες εννοείται)...

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ...

...η απόσταση είναι τεράστια.

Σε προηγούμενο post, ο Niva είχε αναφερθεί στο μεγάλο θεωρητικό του ποδοσφαίρου, τον προπονητή της Βέροιας, Δημήτρη Καλαϊτζίδη. Το blog πενθεί (στη φώτο οι αναγνώστες μας αποδίδουν φόρο τιμής), καθότι ο κόουτς απολύθηκε. Το περίεργο της υπόθεσης είναι το αίτιο της απόλυσης.

Σε αγώνα κυπέλλου με την Πρέβεζα, ο οποίος έληξε 1-2 υπέρ της βασίλισσας του Βορά (sic), διαπιστώθηκε ότι στη 18άδα της Βέροιας δεν υπήρχαν τουλάχιστον δύο παίκτες κάτω των 21 ετών, όπως ορίζει ο κανονισμός. In fact, η Βέροια δεν έχει ούτε ένα παίκτη κάτω των 21 ετών σε όλο της το ρόστερ (lovely). Η Πρέβεζα κατέθεσε ένσταση την οποία και κέρδισε. Μάλιστα, η Βέροια κινδυνεύει με αφαίρεση τριών βαθμών από το πρωτάθλημα! Υπεύθυνος για το λάθος θεωρήθηκε ο προπονητής που απομακρύνθηκε. Η ανακοίνωση του Δ.Σ. λέει τα εξής:

"Το Δ.Σ. της ΠΑΕ ΒΕΡΟΙΑ ανακοινώνει τη διακοπή της συνεργασίας με τον προπονητή κ. Δημήτρη Καλαϊτζίδη, τον οποίο ευχαριστεί για τη μέχρι τώρα συνεργασία του με την ομάδα και του εύχεται καλή συνέχεια" (και αέρα στα πανιά του, συμπληρώνω εγώ).
Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς δηλώσεις του τύπου "το στοιχείο που χαρακτήρισε αγωνιστικά τη Βέροια ήταν η οργάνωση άμυνας, κυρίως στο αντίπαλο γήπεδο." ΑΙΣΧΟΣ!
Φήμες που διοχετεύτηκαν από το Υπουργείο Εξωτερικών πως ο κ. Καλαιτζίδης είναι υπεύθυνος και για τους εμπρησμούς της Ηλείας, (σχεδιάζοντας την αυτοοργάνωση των κουκουλοφόρων στο αντίπαλο μισό του δάσους με πρέσινγκ ψηλά) κρίνονται ως ανακριβείς.

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΙΒΗΡΕΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥΣ

Τι άραγε να είναι το πιο δύσκολο; Το α ή το βου;

α) Η ωραιότατη σύζυγος (όπως τη χαρακτήρισε το Φως) του Ραούλ Μπράβο πάσχει από μελαγχολία και προσπαθεί να ψήσει τον παίκτη να επιστρέψουν στη Μαδρίτη. Μήπως πρέπει να της υπενθυμίσει πόσα παίρνει (€1.7 ετησίως);

β) Οι Hellacopters, το αγαπημένο punk'n'roll group από τη Σουηδία, ανακοίνωσαν την επίσημη διάλυσή τους. Οι death metallers ίσως ενθουσιαστούν γιατί τώρα ο ηγέτης Nicke Andersson ίσως επιστρέψει στους Entombed. Ο Χιόσου Θουμαράγα Σαριέγι όμως, που εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο των Σπάτων το καλοκαίρι με μπλουζάκι Hellacopters, άραγε το πήρε το ίδιο ψύχραιμα;

Πώς θα αποδώσουν τώρα αυτοί οι δύο; Φουλ η ΑΕΚ για πρωτάθλημα...

ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ?

Γενικά δεν είμαι φαν των θεωριών συνωμοσίας. Δεν πιστεύω ότι η CIA έριξε τους δίδυμους πύργους, ότι η Εθνική πήρε το Euro για να κονομήσουν οι μπούκηδες ή ακόμα χειρότερα για να κάνουμε την πάπια σε σοβαρά θέματα εξωτερικής πολιτικής (το έχω ακούσει και αυτό) και ότι τα μισά παιχνίδια των ελληνικών ομάδων είναι στημένα. Από την άλλη, πολλές φορές έχουν βουίξει διάφορα sites και παραθλητικές στήλες για γνωστά εκ των προτέρων αποτελέσματα, πολλά παιχνίδια έχουν κλειδώσει στο ιντερνετικό στοίχημα (στο παράνομο ντε) κ.τ.λ.

Έβλεπα χθες λοιπόν το ματς Αιγάλεω - Αγροτικός Αστέρας. Το πρώτο ημίχρονο δεν βλεπόταν, στο δεύτερο ξαφνικά το Αιγάλεω μετατράπηκε σε Ρεάλ Μαδρίτης και έβγαζε μία φάση ανά πεντάλεπτο. Τελικά το ματς έληξε 2-0 με το Μουστογιάννη του Αιγάλεω από τα δεξιά να θυμίζει το Μέσι και τον Τσάτσο στα χαφ να βγάζει 4 μπαλιές πάρε-βάλε. Ο Αγροτικός Αστέρας τελείωσε το παιχνίδι με 0 (ολογράφως "μηδέν") σουτ συνολικά. Ο προπονητής της ομάδας Περικλής Αμανατίδης (ο ποιος?) δεν έκανε καμία αλλαγή μέχρι το 86' όταν και αποφάσισε να βάλει τρεις παίκτες μαζί μέσα στο παιχνίδι. Μέχρι και ο σπήκερ έλεγε πως τα μαρκαρίσματα από την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου έχουν χαλαρώσει. Δεν έδωσα σημασία και απλά σκέφτηκα πως πιθανότατα (στη χειρότερη) έγινε κάποια συνηθισμένη φιλική συνεννόηση μεταξύ των προέδρων στο ημίχρονο, στη λογική των χρωστούμενων στον β' γύρο. Μέχρι που μετά από δύο ώρες με πήρε ένας φίλος τηλέφωνο (που το καλοκαίρι στη παραλία "διάβαζε" για Β' Φινλανδίας) και μου είπε τα εξής:
1) Ένα ματς Β' Εθνικής στη Betfair (που είναι ανταλλακτήριο αποδόσεων) τζιράρει γύρω στα 50.000 ευρά. Στο εν λόγω παιχνίδι κινήθηκαν πάνω από 1.000.000.
2) Σε όλα τα site που μιλάνε για στοίχημα και δίνουν προβλέψεις, έγραφαν ότι ο καλός κόσμος από το εξωτερικό έχει πέσει πάνω στο παιχνίδι και ποντάρει στο ημίχρονο-τελικό Χ-1 και σκορ 2-0. Το ματς ήταν Χ στο ημίχρονο και τελείωσε 2-0.
3) Στα υπόλοιπα sites, ο άσος του Αιγάλεω ξεκίνησε από το 1.40 (που είναι ήδη χαμηλά για ματς μεταξύ ομάδων του ιδίου επίπεδου) και πριν από το παιχνίδι είχε φτάσει στο 1.28. Σε μερικά μάλιστα κλείδωσε.
4) Αγωνιστικά, τα έγραψα και πιο πάνω, στο βου αγωνιζόταν η Μπάρτσα της Βαρκελώνης κόντρα στη Μπάρτσα του Αγίου Δημητρίου (no offense έτσι?)
Τα συμπεράσματα δικά σας. Ο φίλος πάντως μου έλεγε ότι αφού έχουν το θράσος να στήνουν ματς τόσο προκλητικά που μάλιστα μεταδίδεται και τηλεοπτικά, εγώ δεν την ξανακουμπάω την κατηγορία.
ΥΓ1: Ο εικονιζόμενος δεν είναι λαϊκός τραγουδιστής, αλλά ο Κωνσταντίνος Κιάππε(ς)
ΥΓ2: Όποιος θέλει να διαβάσει ένα πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο για τις ομορφιές των μικρότερων κατηγοριών, ας αγοράσει το Άμυνα Ζώνης του Μάρκαρη, ή ας δει τη σειρά που προβάλλεται φέτος από τη ΝΕΤ. Για τη σειρά δε γνωρίζω, αλλά το βιβλίο είναι ζούπερ.

ΤΑΚΗ ΚΟΥΛΗ, ΒΓΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Ήταν ο πρώτος και ο πλέον "λαλίστατος" αναγνώστης. Ουκ ολίγες φορές είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων με τα αιρετικά ως προβοκατόρικα comments του. Φέτος έχει εξαφανιστεί. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα μας διαβάζει, αλλά επειδή η αγαπημένη του ΑΕΚ πάει τρένο κρατιέται και δε μιλάει. Δε μιλάει και περιμένει υπομονετικά το Νοέμβριο των ντέρμπυ. Που αν περάσει η ΑΕΚ και από Λεωφόρο, Χαριλάου, Καραισκάκη χωρίς να χάσει, τότε παίζει-δεν παίζει μπάλα, δύσκολα θα το χάσει το πρωτάθλημα.

Από την άλλη, η ΑΕΚ δεν παίζει μπάλα. Και ομάδα που δεν παίζει μπάλα κάποια στιγμή σκάει. Γράφουν οι ρεπόρτερ ότι κάνει επαγγελματικές νίκες. Από τις μεγαλύτερες βλακείες που έχουν σκεφτεί οι δημοσιογράφοι (ασχέτως ομάδας). Επαγγελματικές νίκες κάνουν μόνο μερικές Ιταλικές ομάδες. Και σίγουρα επαγγελματική δεν είναι μία νίκη που MVP είναι ο τερματοφύλακας.
Η μόνη διαφορά που βλέπω εγώ στη φετινή ΑΕΚ είναι ότι πια μπαίνει φουριόζα στα παιχνίδια. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει σκοράρει στο πρώτο δεκάλεπτο και με τους Αυστριακούς και χθες. Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για μια ομάδα που πάει για τίτλο. Πχ ο ΠΑΟ εχθές πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο παίζοντας σε πολύ χαλαρό τέμπο. Πάντως η ΑΕΚ φέτος έχει βάλει το τίτλο ως ξεκάθαρο στόχο και το διακυρήσει ανοικτά (ίσως και περισσότερο από όσο πρέπει). Απομένει να δούμε, όσο περνάνε οι αγωνιστικές και το άγχος συσσωρεύεται, πως θα διαχειριστεί η εσωστρεφής ΑΕΚ το πρώτο στραβό αποτέλεσμα (που νομοτελειακά θα έρθει, ειδικά με τέτοιες εμφανίσεις). Μήπως ο Τάκης Κούλης έχει κάποια άποψη επί του θέματος?

SHOOT YOU IN THE BACK (TOP-5)

"Who would win in a fight: Lemmy or God?"

"Um, Lemmy?"

"Bzzt."

"God?"

"Nope. Trick question, dickhead. Lemmy IS God."

(από την ταινία "Airheads")

Το σχετικό κομμάτι είναι από τα δευτερεύοντα κλάσιξ των Motorhead αλλά αξίζει να το θυμηθούμε για το top-5 αυτής της αγωνιστικής. Η πίστη στην άποψή μου ότι βλέπουμε καλύτερη μπάλα φέτος (όχι πολύ καλύτερη αλλά πάντως καλύτερη) φάνηκε από τα σουτ. Μακρινά σουτ. Τούβλα. Τεχνικά. Χωρίς ενδοιασμούς. Γενικά ένα από τα προβλήματα του ελληνικού πρωταθλήματος διαχρονικά είναι ότι οι παίκτες διστάζουν. Σιγά σιγά αρχίζει να επικρατεί η σωστή λογική "shoot first, ask questions later". Είδαμε πέντε τουλάχιστον τέτοιες φάσεις χθες και προχθες που πραγματικά δεν ξέρεις ποια να επιλέξεις. Για πάμε:

5. Τριαντάφυλλος Παρμαξίδης. Στην αρχή του αγώνα με τον Ηρακλή "πάω τρένο για Β' Εθνική" Θεσσαλονίκης τραβάει ένα ξερό που τραντάζει το οριζόντιο δοκάρι του Πάρντο. Φοβερό. Κρίμα που το 'χασε αλλά έσωσε την παρτίδα ο ξάδερφος του Ζέεντορφ. Σκληρό καρύδι η Βέροια, τα 'χουμε πει από την αρχή.

4. Λάμπρος Βαγγελής. Ξέρει μπάλα και φέτος που παίζει βασικός έχει την αυτοπεποίθηση να το δείξει. Δύο γκολ φέτος στην Τούμπα, το ένα καλύτερο από το άλλο. Αυτό με τον ΟΦΗ είναι εντυπωσιακό.

3. Τουρέ Μπασαλά. Ιστορικός παίκτης των μικρών ομάδων, έβαλε ίσως το γκολ της ζωής του στο Αλκαζάρ από τριάντα μέτρα.

2. Λεοζίνιο. Τι 'ναι τούτος ρε παιδιά. Βαράει σουτ από χόμπι. Γκολ και δοκάρι με πανομοιότυπο τρόπο στο πρώτο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ. Στο γάβρο πρέπει να τρίβουν τα χέρια τους. Εύχομαι να τον αφήσουν όλη τη σεζόν στον ΟΦΗ να τον δούμε σε μια ολοκληρωμένη χρονιά. Btw, τα ματς του ΟΦΗ φέτος έχουν άρωμα Bundesliga. Όσα πάνε κι όσα 'ρθούνε...

1. Δημήτρης Γελαδάρης. Δεν ήταν πιο ωραίο γκολ από τα προηγούμενα αλλά έχει μια-δυο ιδιαιτερότητες. Η μία είναι ότι καρφώνει την ομάδα που τον ανέδειξε (αν και πρωτοέγινε γνωστός από τον Εθνικό) και η δεύτερη είναι ότι το φαλτσαριστό σουτ του γίνεται με το δεξί, παρότι ο Γέλα είναι ο πιο κλασικός αριστερός μπακ-χαφ του ελληνικού πρωταθλήματος. Huge respect.

Δύο ακόμα παρατηρήσεις:

1. Ο Τερόλ της Βέροιας κι ο Τούρινα της Ξάνθης (με αυτή τη σειρά) μοιάζουν εξαιρετικοί keepers. Προβλέπω να τους ζητάνε σύντομα ομάδες της Γερμανίας.

2. Η Πανάθα πάλι ανέστησε ομάδα που μόλις προβιβάστηκε. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για την υπερπροσπάθεια (...) και στο Ζοζέ που ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι όταν παίζουν μαζί Τζιόλης-Μάτος-Καραγκούνης, η ομάδα δεν έχει ορθολογική ανάπτυξη. Wake up.

Άντε καλημέρα και καλή εβδομάδα.

ΣΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΣΑΝΣΟΝ

Αγωνίζονται στην ίδια θέση (αριστερό χαφ). Ο πρώτος Βραζιλιάνος, ο δεύτερος Ισπανός. Παρόλα αυτά, ο Βραζιλιάνος προσέχει περισσότερο τα αμυντικά του καθήκοντα ενώ ο Ισπανός αγωνίζεται σαν καθαρός επιθετικός. Στο Niva αρέσει πολύ ο ένας από τους δύο, αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιος. Πάντως περισσότερες συμμετοχές έχει ο Σανσόν. Ο Σιστόν όμως αγωνίστηκε κόντρα στη Σαραγόσα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι διοικούντες του Άρη μας κάνουν πλάκα γιατί τα πλήρη ονόματα είναι Ντιέγκο Ροντρίγκεζ Σιστόν και Φελίπε Σανσόν Χουέρτα. Οπότε είναι προφανής η εσκεμμένη απόπειρα σύγχυσης. Εκτός και αν ήταν φανατικοί οπαδοί του Τεν-Τεν στα νιάτα τους και σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο για να αποδώσουν tribute στο θρυλικό ζευγάρι.

ΔΕ ΞΕΧΝΩ...ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΝ ΞΕΧΝΩ?

Τι διάολο? Πέρυσι ήταν ο Αλωνεύτης. Φέτος είναι ο Αλέξανδρου που έκανε τρομερό παιχνίδι χθες. Τι κονέ έχουν στον κάμπο και αγοράζουν τους καλύτερους? Παραθέτω μία πρόχειρη λίστα παικτών που έχουν αγωνισθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Για μερικούς μάλιστα έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για το πόσο καλές μεταγραφές (θα) ήταν. Χώρια τα πεταμένα λεφτά. Οι συγκρίσεις δικές σας..

Κωνσταντίνου, Οκκάς, Αγαθοκλέους, Χαραλαμπίδης, Γιασεμάκης, Εγκωμίτης, Γαρπόζης, Μαλέκος (αξέχαστος). Ποιον ξεχνώ?

CLASH OF THE STYLE TITANS

Οράσιο Καρντόσο vs. Νέτο

Οι πιο cool μορφές του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο style-o-meter σαφώς προηγείται ο χαφ του Αστέρα ωστόσο το σουλούπι του Νέτο, όπως τον χάζευα χθες στη Σαραγόσα, είναι σούπερ μπαλαδόρικο. Εν αναμονή της αναμέτρησης των δύο ομάδων ανήμερα της εθνικής μας εορτής...

@ ΣΥΖΥΓΟ ΓΥΜΝΑΣΤΡΙΑΣ ΕΝΤΑΥΘΑ

Είμαι βέβαιος ότι την ώρα που ο SirTakis άλλαξε τον Γκαλέτι, νιώσατε δικαιωμένος, σβήσατε το πούρο σας και σηκώσατε το κινητό για να κλείσετε το Λουξεμπούργκο. Και μετά από το πουθενά, η μόνη μεταγραφή που σχεδιάσετε εσείς και φαίνεται να βγαίνει, παρέδωσε απλά μαθήματα πως παίζεται η θέση του σέντερ-φορ. Μπήκε φρέσκος και ξεκούραστος (απέναντι σε μία κακή και ήδη ταλαιπωρημένη άμυνα), πρώτη επαφή με τη μπάλα, πλάτη τον αμυντικό, στροφή και σουτ κατευθείαν προς την εστία. Κρίμα, θα πρέπει τώρα να υποστείτε τις ακατανόητες εισηγήσεις του Τάκη και το Δεκέμβρη. Και επειδή πάλι δες σας βλέπω να παίρνετε 10αρι, προτείνω αντί για κάποιο χαφ (ποιος τα γαμεί τα χαφ, έχουμε συνολικά πέντε για πέντε θέσεις και το Μάρκο Νε πασπαρτού), να κλείσετε, κατά προτίμηση από μία ομάδα που τεχνικός διευθυντής είναι και πάλι κάποιο φιλαράκι σας, έναν ακόμα πλάγιο αμυντικό που να παίρνει τα διπλάσια από το Ραούλ Μπράβο (που παίρνει τα διπλάσια από όλους τους άλλους). Σχεδιάστε το με το Πετράκη, τον άλλο μεγάλο γνώστη της μπάλας, που παλαιότερα έδιωξε το Πρίγκηπα-Βάτραχο (με σειρά ανάποδη από αυτή του παραμυθιού) για να φέρει το Μπιγκόν.
Εγώ πάντως αν ήμουν στη θέση του Λεμονή, για τελευταία αλλαγή θα πέταγα μέσα το "σίδερα μασάει Αρτσούμπι" και μετά θα άραζα στον πάγκο κάνοντας τσιγάρο. Μετά δε στη συνέντευξη τύπου θα δήλωνα ευθαρσώς ότι ζοριστήκαμε λίγο σήμερα γιατί υπερτιμήσαμε τη Βέρντερ. Άντε και καλό Πιλάτες.

ΥΓ: Το μπλογκ δεν αλλάζει χαρακτήρα, απλά επειδή αφενός τις προάλλες την έπεσα ελαφρώς στον Τάκη (και βαρέως στον πρώην ποδοσφαιριστή) και αφετέρου ανήμερα των γεννεθλίων του υπερβάζελου κολλητού μου έσπασε μία κατάρα 11 ετών, παραβιάζονται ελαφρά οι κανόνες.

THE FROG SONG

http://www.youtube.com/watch?v=9xiGy21dXjU

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΩΝΗ

Το ανέκδοτο αυτής της εβδομάδας είναι η τηλεφωνική παρέμβαση του Γιώργου Δώνη στην εκπομπή του Άλφα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από τη γκρίνια για τη διαιτησία, ειδικά σε μία διοργάνωση 30 αγωνιστικών, όπου τα πάντα είναι δανεικά. Ο Δώνης έχει ξεκινήσει από πέρυσι αυτό το τροπάριο, αδικώντας πρώτα από όλα την ομάδα του. Δυστυχώς για αυτόν, δε ζει πια και ο πρωταθλητής της κλάψας Γιάννης Κυράστας (a.k.a. Τσουλήθρας) για να του εξηγήσει πως μία πολύ καλή ομάδα μπορεί να αυτοκαταστραφεί (σε 5 δευτερόλεπτα) αν ο προπονητής και οι παίκτες της ασχολούνται συνεχώς με τη διαιτησία. Επιπλέον, ο Δώνης θα γίνει σίγουρα ρόμπα την επόμενη Κυριακή, που ο διαιτητής (και όχι διατητής) θα σπρώξει το αλογάκι (ο κλήρος πέφτει στο Λεβαδειακό που πάει ολοταχώς για 0 στα 4).
Τέλος, εφόσον ντρέπεται που υπηρετεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, ας σηκωθεί να παραιτηθεί. Το να ανακοινώνει τη συναισθηματική του κατάσταση σε πανελλαδικό δίκτυο (εκτός του ότι χρήζει ψυχανάλυσης), δε νομίζω ότι ενδιαφέρει κανέναν και σίγουρα δε θα βελτιώσει τη κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η δε πλάκα στον κάμπο συνεχίστηκε και σήμερα με το Λυράκη να ζητάει "συγγνώμη" από τον πρόεδρο Πηλαδάκη γιατί τον έπεισε να επενδύσει στο βρώμικο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μας δουλεύουνε ψιλό γαζί κανονικά.
Το μόνο σωστό πράγμα που έχει πει ο Καρπετόπουλος τον τελευταίο μήνα (για να μη μπω χρόνο, το ραδιόφωνο τον σώζει) είναι ότι τις τελευταίες 2 σεζόν όλοι οι πρόεδροι είναι μαζί στο κόλπο, ή τέλος πάντων δεν κάνουν τίποτα για να βελτιωθεί η κατάσταση (πέραν από κάτι δονκιχωτικές κινήσεις του Ντέμη στη μέση της σεζόν για να διατηρήσει το ίματζ του untouchable). Τουναντίον στήριξαν τον Γκαγκάτση το προηγούμενο καλοκαίρι στην κόντρα του με το κράτος. Ας πει λοιπόν κάποιος του μικρού Γιωργάκη (που είναι και ντροπαλούλης από ότι φαίνεται), ότι είναι μέρος της κατάστασης. Και για να το κλείσουμε το θέμα, γιατί κανείς από όλους αυτούς δε βγαίνει να μιλήσει όταν η διαιτησία ευνοεί την ομάδα του? Τότε δε ξεχειλίζει από οργή? Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Έχει όμως άλλα ζώα... κοράκια, παγόνια, γουρούνια και κάτι άλλα περίεργα...

TOP-5 (Η ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ)

Παρότι η διαιτησία άρχισε πάλι να μονοπωλεί το ενδιαφέρον, παρότι άρχισαν τα ξυλίκια κι οι τσαμπουκάδες μέσα στα γήπεδα (ειδικά στην Κρήτη) παρότι ο κόσμος άρχισε πάλι να το χαλαρώνει, παρότι κάνα-δυο ματς ήταν για τα πανηγύρια (Αστέρας κι Ηρακλής είναι πιο τρυφεροί κι από την καρδιά ενός μαρουλιού), εγώ επιμένω. Φέτος θα δούμε καλύτερη μπάλα... Δεν έχω κάποιο gut feeling (δεν είμαι τέτοιος τύπος), δεν έχω κάποια απτή απόδειξη, πέρα από το top-5 των φάσεων του Σαββατοκύριακου... Πάμε:

5. Έμερσον Ντε Αντράντε Σάντος (Αστέρας Τρίπολης - Ηρακλής)

Ο μόνος παίκτης από τους ξένους που έφερε ο Μπέος που δείχνει ότι δεν είναι παντελώς άχρηστος. Ψιλοταλαιπωρεί τη μπάλα, το παίζει σβούρας αλλά τουλάχιστον κάτι κάνει. Αποκορύφωμα το υποδειγματικό ένα-δύο που παίζει με το Νικολόπουλο (που ανεξήγητα δεν ξεκίνησε το ματς, χάνοντας τη θέση του από κάποιον Μπένκο) για να βγάλει τον Ήρα αντεπίθεση, και εκεί να τα σκατώνει με ένα πλασέ επιπέδου εταιρικού 5x5. Ο τύπος φοράει το 10 του Ηρακλή, ας μην το ξεχνάμε... Δύσκολα τα πράγματα Αντώνη...

4. Σάλες Ντε Σαντάνα Λεάντρο "Λεοζίνιο" (ΟΦΗ - Εργοτέλης)

Δεν κατάλαβα ακόμα τι σόι παίκτης είναι, σίγουρα όμως ελάχιστοι στην κατηγορία δεν το σκέφτονται πριν τραβήξουν τέτοια τούβλα από απόσταση. Το ένστικτό του είναι πλήρως μπαλαδόρικο. Μ' αρέσει.

3. Ιμπραΐμα Μπακαγιόκο (Ατρόμητος - Λάρισα)

Όταν πρωτοέμαθα ότι επιστρέφει, πίστευα ότι πήγε στον Κάμπο για να αρχίσει η τιμητική του σύνταξη. Κι όμως, μόνος του ανεβάζει την ΑΕΛ τρία επίπεδα. Η προσποίησή του σε μια φάση του α' ημιχρόνου, που σακουλιάζει τον αμυντικό είναι μαγεία. Ο τύπος μένει μόνος και τραβάει μια σουτάρα με το δεξί, χωρίς να χάσει ούτε nanosecond. Εκεί Μιχαηλίδης σώζει την παρτίδα και ανοίγει το δρόμο για τα καραγκιοζιλίκια του β' ημιχρόνου.

2. Γιοστ Τερόλ (Βέροια - Ξάνθη)

Η καλύτερη απόκρουση που έχω δει εφέτο (sic). Ο Μπάρκογλου δε χρησιμοποιεί το χέρι αυτή τη φορά αλλά βρίσκεται στην κατάλληλη θέση να καθαρίσει το ματς. Το σουτ είναι δυνατό κι εύστοχο αλλά το Ολλανδικό τέρας πετάγεται σαν το Φάντομ Ντακ και τη βγάζει έξω με στιλ. Θεός. Είπαμε η Βέροια δεν είναι για κλάματα φέτος, θα κουράσει πολύ κόσμο.

1. Στέλιος Κοζανίδης (Καστοριά - Εθνικός Αστέρας)

Ο μόνος Έλλην του top-5 και ο μόνος βηταεθνικιώτης (ξαναμαναsic). Είδε τι πήγε να κάνει ο Λουαλούας το Σάββατο και αποφάσισε να του δείξει πώς εκτελούν από απόσταση. Το γκολ του εναντίον της Καστοριάς απλά δεν παίζεται. Σουτ από τα σαράντα μέτρα, κατευθείαν στο παραθύρι, δεύτερη νίκη για Καισαριανή και πάμε γι' άλλα. Πραγματικός εργάτης των ελληνικών γηπέδων.

Υ.Γ. Όσο για τα τραγελαφικά της εκπομπής των Αντώνηδων, με την παρέμβαση του Δώνη, έχω να πω το εξής: Μπορεί ο Δώνης να αρχίζει να χάνει το δίκιο του με την πολλή την γκρίνια αλλά η ερώτηση που έκανε στον Κάρπετ ("κι εσύ πώς το 'ξερες ότι η ΑΕΛ θα περάσει χειρουργείο;") έμεινε αναπάντητη. Καλή η πλάκα Κάρπετ, αλλά πρέπει σιγά σιγά να έχουμε και στοιχεία...