Monday, October 08, 2007

ΤΑΚΗ ΚΟΥΛΗ, ΒΓΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Ήταν ο πρώτος και ο πλέον "λαλίστατος" αναγνώστης. Ουκ ολίγες φορές είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων με τα αιρετικά ως προβοκατόρικα comments του. Φέτος έχει εξαφανιστεί. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα μας διαβάζει, αλλά επειδή η αγαπημένη του ΑΕΚ πάει τρένο κρατιέται και δε μιλάει. Δε μιλάει και περιμένει υπομονετικά το Νοέμβριο των ντέρμπυ. Που αν περάσει η ΑΕΚ και από Λεωφόρο, Χαριλάου, Καραισκάκη χωρίς να χάσει, τότε παίζει-δεν παίζει μπάλα, δύσκολα θα το χάσει το πρωτάθλημα.
Από την άλλη, η ΑΕΚ δεν παίζει μπάλα. Και ομάδα που δεν παίζει μπάλα κάποια στιγμή σκάει. Γράφουν οι ρεπόρτερ ότι κάνει επαγγελματικές νίκες. Από τις μεγαλύτερες βλακείες που έχουν σκεφτεί οι δημοσιογράφοι (ασχέτως ομάδας). Επαγγελματικές νίκες κάνουν μόνο μερικές Ιταλικές ομάδες. Και σίγουρα επαγγελματική δεν είναι μία νίκη που MVP είναι ο τερματοφύλακας.
Η μόνη διαφορά που βλέπω εγώ στη φετινή ΑΕΚ είναι ότι πια μπαίνει φουριόζα στα παιχνίδια. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει σκοράρει στο πρώτο δεκάλεπτο και με τους Αυστριακούς και χθες. Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για μια ομάδα που πάει για τίτλο. Πχ ο ΠΑΟ εχθές πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο παίζοντας σε πολύ χαλαρό τέμπο. Πάντως η ΑΕΚ φέτος έχει βάλει το τίτλο ως ξεκάθαρο στόχο και το διακυρήσει ανοικτά (ίσως και περισσότερο από όσο πρέπει). Απομένει να δούμε, όσο περνάνε οι αγωνιστικές και το άγχος συσσωρεύεται, πως θα διαχειριστεί η εσωστρεφής ΑΕΚ το πρώτο στραβό αποτέλεσμα (που νομοτελειακά θα έρθει, ειδικά με τέτοιες εμφανίσεις). Μήπως ο Τάκης Κούλης έχει κάποια άποψη επί του θέματος?

6 comments:

Anonymous said...

Ο άνθρωπας έχει φούριες, λέμε. Προετοιμάζεται ολόκληρο ΠΑΣΟΚ για το 44 κι εσείς του ζητάτε δηλώσεις; Ήμαρτον...

Anonymous said...

Θα σπάσω τη σιωπή μου και θα πω τα εξής:

Το ανησυχητικό δεν είναι ότι η ομάδα δεν παίζει καλά και ότι θα μπορούσε κάλλιστα να γκελάρει σε όλα τα ματς που τελικά κέρδισε μέχρι τώρα. Αυτό που εμένα με προβληματίζει είναι ότι μετά από κάθε ματς ο Φερέρ δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένος και μιλάει για θριάμβους, οι παίχτες (και ιδίως οι νεοφερμένοι που δεν ξέρουν και νομίζουν ότι όλες οι ομάδες είναι επιπέδου Λεβαδειακού)προετοιμάζονται από τώρα για τις φιέστες του Μαΐου και με σύμμαχο τον τύπο (φιλικό και ουδέτερο) έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα του απόλυτου φαβορί και της σχεδόν βέβαιης πρωταθλήτριας.

Η δίψα για πρωτάθλημα δυστυχώς είναι μεγάλη και η διαχείριση της δύσκολη. Μέχρις στιγμής βλέπω ότι, σε συνδυασμό με τα καλά αποτελέσματα, έχουμε δώσει έμφαση στον παράγοντα "δημιουργίας εντυπώσεων" και "αέρα νίκης". Με την παράσταση νίκης όμως μπορεί να κερδίζεις εκλογές, αλλά το πρωτάθλημα όχι απαραίτητα...

Αυτό που κατ’εμέ θα καθορίσει εν πολλοίς την περαιτέρω πορεία μας στο πρωτάθλημα είναι ποιό από τα δύο παρακάτω σενάρια θα έρθει πρώτο:

1. μια μεγάλη και επιβλητική εμφάνιση (κατά προτίμηση σε ντέρμπι)
2. μια μεγάλη και ηχηρή γκέλα (κατά προτίμηση εντός με μικρομεσαίο)

αν γίνει το πρώτο, η ομάδα θα δείξει ότι συνδυάζει αποτελεσματικότητα αλλά και ποιότητα, θα τρομάξει για τα καλά τους αντιπάλους της, θα ενθουσιάσει τους οπαδούς της και θα γεμίσει αυτοπεποίθηση...

αν γίνει το δεύτερο, η ομάδα θα δείξει ότι μέχρι τώρα κέρδιζε συγκυριακά, ότι δεν έχει ακόμα απαλλαχθεί από κομπλεξικές και φοβικές συμπεριφορές, ο κόσμος θα ξενερώσει και φυσικά οι αντίπαλοι της θα αναθαρρήσουν...

ίδωμεν

Anonymous said...

Μας έλειψες τάκη

Anonymous said...

Και κάτι ακόμα,

Το να θέλει μια μεγάλη ομάδα να πάρει πρωτάθλημα είναι κάτι υγιές, φυσιολογικό και απαραίτητο. Στην περίπτωση της ΑΕΚ όμως μοιάζει σαν να έχουν μαζευτεί πολλοί και διαφορετικοί λόγοι που ο καθένας θέλει να σηκώσει την κούπα και που έχουν να κάνουν κυρίως με προσωπικές επιδιώξεις παρά απλώς με το «καλό» της ομάδας και τη χαρά των οπαδών της.

Ο Φερέρ θέλει να το πουλήσει στην Ισπανία μπας και τον πάρει η Μπέτις πίσω το καλοκαίρι.
Ο Ριβάλντο ψοφάει να πικάρει τον Κόκκαλη και τον Λεμονή.
Ο Λύμπε, ο Ζήκος και ο Δέλλας φοβούνται μην τους μείνει απωθημένο.
Και ο τύπος διψάει για νέους ήρωες-πρωταθλητές γιατί θεωρεί ότι πουλάει περισσότερο.

Φοβάμαι ότι, σε μία ούτως ή άλλως ανομοιογενή ομάδα (με 18χρονους, 35χρονους, πολλούς ξένους και 3 έλληνες ηγέτες και κολλητούς με τον Πρόεδρο), όταν έρθουν τα ζόρια δεν θα επιδείξουν και τη μεγαλύτερη δυνατή αλληλεγγύη και αλληλοϋποστήριξη...

Άσε που όλα τα έχουμε ακούσει φέτος για την ομάδα. Το πολυδιαφημισμένο καλό και οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια, όμως, δεν το έχει πάρει το αυτί μου. Θεωρείται πλέον αυτονόητο κεκτημένο ή μήπως κλονίστηκε φέτος και απλά συντηρείται χάρη στο 4 στα 4?

Anonymous said...

Μπήγεις βαθειά το μαχαίρι στο ψαχνό Τάκη. Στάση κόκκαλο, κατεβείτε...

ximaleo said...

Συμφωνώ στο έπακρο με τα comments του Τάκη και υπόσχομαι χώρο για να ξεσπάσει (θετικά ή αρνητικά) μετά το ματς στη Λεωφόρο.