FUCKING MONTANA...

...that state can roll...

αλλά ο TheNiva το χει γυρίσει σε μπασκετάκι και αφήνει το μπλογκ να μαραζώνει. Να δούμε μήπως η επιστροφή του Ματζούρ στην Σούπερ Λίγκα τον συγκινήσει και γράψει τίποτα. Πέρδε χαμηλά!!!!

ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ...

...θα πέσει να σε πλακώσει. Τις προάλλες ανέβηκε ποστ με μια 11αδα, διαλέγοντας έναν παγκίτη από κάθε ομάδα. Ένα μήνα μετά έχουμε και λέμε:

Τζόρβας: Βασικός τερματοφύλακας στην ομάδα του ΟΦΗ.

Μάτζιος: Καθάρισε το ντέρμπυ και όλοι εξυμνούν το rotation του Πεσέιρο.

Μενδρινός: Οι δημοσιογράφοι ξέχασαν τις ατάκες του τύπου "με τους Μενδρινούς και τους Φακίνους" και ξαφνικά ανακάλυψαν ότι πρόκειται για τουλάχιστον καλό αναπληρωματικό. Μεθαύριο ξεκινά στη θέση του τραυματία Πατσατζόγλου, προβλέπω ότι μπορεί να του φάει και τη θέση στην 11αδα. Προσωπική δικαίωση, τα λέω από το καλοκαίρι.

Μαλεζάς: Βασικός λόγω και του τραυματισμού του Κνολ, όχι κακό σέντερ μπακ, αν και με τον Κοβάσεβιτς τα βρήκε σκούρα.

Παπασταθόπουλος: Ώρες ώρες νομίζω ότι ο Φερέρ είναι το λιγότερο εμπαθής, για να μη πω ξερόλας σε βαθμό μαλακίας. Απορώ πως ακόμα δεν έχουν επαναστατήσει οι οπαδοί της ΑΕΚ με την εμμονή του παππού στον Άλβεζ. Κάποια στιγμή θα γράψω για την ΑΕΚ και μετά θα βγω αλλαγή μόνος μου.

Πρίττας: Αγωνίστηκε μετά από έναν τουλάχιστον χρόνο στο Reebok. Δεν ήταν κακός, δε γάμησε κιόλας. Ελπίζω να τον βοηθήσει ο προπονητής του, αν και ο ανταγωνισμός στον Άρη στη συγκεκριμένη θέση είναι πραγματικά σκληρός.

Μπουκουβάλας: Παραδόξως πως ο Δώνης δεν τον εμπιστεύεται ακόμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν κολλάει και στο 4-3-3 που παίζει η Λάρισα, καθώς πρόκειται για καθαρό δεξύ χαφ. Οψόμεθα...

Λουτσιάνο: Ούτως ή άλλως ήταν η "παρατυπία" της 11άδας για να αποδώσουμε τιμές. Συνεχίζει ακάθεκτος

Κουτσιανικούλης: Εξαφανίστηκε μετά το ματς με τον Ολυμπιακό. Είναι και μικρός ακόμα βέβαια. Κανονικά μικρός (18 ετών), όχι σύμφωνα με τα ελληνικά πρότυπα.

Κανακούδης: Και αυτόν τον έχει φάει ο ανταγωνισμός. Επιμένω ότι είναι καλός παίκτης.

Κουτσόπουλος: Ούτως ή άλλως μπήκε από το παράθυρο, απουσία καλύτερου. Passed his prime και έχει και το Σπυρόπουλο μπροστά του.

Σύνολα:

5 που κτυπούν θέση ή είναι ήδη βασικοί σε ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΟΦΗ, ΠΑΟΚ

2 που τους περιμένουμε (Πρίττας, Μπουκουβάλας)

2 που είναι ακόμα νωρίς να πούμε (Κουτσιανικούλης, Κανακούδης)

1 τελειωμένος (Κουτσόπουλος) και ο Λουτσιάνο.

Όχι και άσχημα μέσα σε ένα μήνα.

ΤΑ ΝΤΟΥΣΑΝ...

Πίσω ρεεεεεεεεε.

Απορώ ρε παιδιά πόσο καιρό έχω να δω την παλιά καλή αλλαγή μέσου με τρίτο αμυντικό, στο 4-5-1, που μετατρέπει το σύστημα σε 5-4-1, μη σου πω και 7-2-1. Πολύ καλό το στήσιμο του Ντούσαν στο Μπόλτον χθες, δεν αντιλέγω, αλλά μόλις είδα το Γόγολο να μπαίνει μέσα μου έσκασαν μνήμες από κάτι Αμπονσάδες στο ΟΑΚΑ... Πάντως, εντυπωσιάστηκα από Ρονάλντο Γκιάρο και φυσικά από Νάτσο Γκαρσία (ο οποίος αν έμενε ίσως κράταγε μπάλα στο κέντρο και δεν έπεφτε κάτα 10 μέτρα η αμυντική γραμμή του Άρη). Έτσι είναι αυτά όμως παιδιά, έχεις Ντούσαν, σίγουρα δε θα εκτεθείς. Τώρα, αν περιμένεις να απογειωθείς, μάλλον πρέπει να το ξεχάσεις...

Επίσης αυτός ο εκφωνητής στον ΑΝΤ1 πόσο γκαντέμης είναι... Για δέκα λεπτά έλεγε πόσο μεγάλη επιτυχία είναι το διπλό του Άρη. Κράτα και μια πισινή ρε μεγάλε.

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΓΚΑΖΟΝ

Προς επίρρωση του προηγούμενου ποστ περί αλαζονείας των Άγγλων που ζουν στο δικό τους μικρό γυάλινο κόσμο, κλέβω από άρθρο του Σπυρόπουλου....

"Ωδή που οφείλει κανείς να την τοποθετήσει μπροστά στο ρεαλιστικό background της βρετανικής μενταλιτέ. Οπου, στο δίλημμα Γκάρεθ Μπάρι ή Κατσουράνης, είναι βέβαιοι πως ο Μπάρι υπερτερεί και αναρωτιούνται... ποιος είν' ο Κατσουράνης. Σολ Κάμπελ ή Κυργιάκος, το ίδιο. Νέβιλ ή Σεϊταρίδης, επίσης! Στο Αϊντχόφεν το 2006 (τελικός Κυπέλλου ΟΥΕΦA Σεβίλλη - Μίντλσμπρο) ανέλυαν στα πολύ σοβαρά ότι ο Στούαρτ Ντάουνινγκ θα τρυπήσει τον Ντάνι Αλβες! Και χθες ο αμετανόητος Μάικλ Οουεν δήλωσε πως «κανείς Κροάτης ποδοσφαιριστής δεν έχει το επίπεδο για να έπαιζε στην εθνική Αγγλίας»" (σ.σ. από δω και πέρα αναλαμβάνω εγώ).
Όσο διατηρούν αυτή τη νοοτροπία, δεν έχουν τύχη. Μου θυμίζουν τη φετινή (αλλά και περσινή) Λάρισα. Στον κάμπο νομίζουν ότι έχουν υπερομάδα. Ακούγονται δηλώσεις του τύπου "παίζουμε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα". Και φυσικά, επειδή οι πομπώδεις δηλώσεις δε συνοδεύονται από τα αντίστοιχα αποτελέσματα, για να μην εκτεθούμε τα ρίχνουμε όλα στη διαιτησία, άντε και στην τύχη. Εγώ απλά να επισημάνω ότι η Λάρισα έχει τη δεύτερη χειρότερη επίθεση στο πρωτάθλημα με 9 γκολ (μαζί με την Καλαμαριά και τον Ηρακλή) μπροστά μόνο από τη Βέροια. Ο Ηρακλής όμως που ξέρει μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητες του, πίσω τρώει σίδερα (μόνο 8 γκολ παθητικό) και βρίσκεται στη μέση της βαθμολογίας. Η Λάρισα (η Μίλαν της Ελλάδας) αντίθετα που καταπίνει κάθε αντίπαλο, πίσω είναι ξέφραγο αμπέλι (13 γκολ παθητικό).
Δε λέω, καλό είναι να απαιτείς το μέγιστο, αξιέπαινο το γεγονός ότι κτυπάς και τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, αλλά η ΑΕΛ έχει μόνο μία νίκη στο πρωτάθλημα, την πρώτη αγωνιστική κόντρα στο ψαρωμένο Αστέρα Τρίπολης. Τι διάολο, κάτι άλλο θα φταίει. Αλλά όταν νομίζεις πως η (ομολογουμένως πολύ καλή τριάδα στα χαφ) Σαρμιέντο, Φωτάκης, Κυριακίδης είναι ισάξια των Πίρλο, Γκατούσο, Αμπροσίνι που να καταλάβεις τα πραγματικά αίτια της κακής πορείας σου.
Μετά τιμής....
ΤΟΝΥ ΠΟΥΤΑΝΑ

ΕΒΓΑΛΑ ΒΙΖΑ

Μιας και την κάνω όσον ούπω (πως διάολο γράφεται αυτό?) για τα πολύ ξένα, θα γράψω κάτι για τα λιγότερο ξένα, ήτοι (αυτό σίγουρα γράφεται έτσι πάντως) το χθεσινό αποκλεισμό της Αγγλίας. Η σχέση μου με το νησί είναι κάπως περίεργη. Παρόλο που ποτέ δεν έμεινα παραπάνω από 5 συνεχόμενους μήνες εκεί, οι 9 στους 10 κολλητοί μου σπούδασαν και δούλεψαν (ή δουλεύουν ακόμα) εκεί, οι σοβαρές μου γκόμενες έμεναν εκεί, ο πραγματικός μου αδελφός (κατά το πραγματικός γιος του Πανούτσου) σπούδασε εδώ αλλά δουλεύει εκεί (στην αντίδραση και αυτός), την καλύτερη συναυλία την είδα εκεί, το πιο μυστήριο bar το είδα εκεί (με τον Chavez), είμαι γενικότερα λίγο εκεί. Οπότε την άποψη μου θα την πω, και αμαρτία ουκ έχω (ή κάπως έτσι).

Βούλιαξαν (πάλι) χθες οι Αγγλάρες. Το ακριβότερο, το καλύτερο και το πιο θεαματικό πρωτάθλημα στον κόσμο, δεν μπορεί να βγάλει εδώ και 15 χρόνια μία εθνική της προκοπής. Η τελευταία πραγματικά καλή ομάδα που παρουσίασαν οι Άγλλοι, ήταν η πολύ αγαπημένη εθνική του 90. Λινεκερ, Μπαρνς, Χοντλ, Πλατ, Γκασκόιν, ο άλλος με τις χαμηλωμένες κάλτσες και φυσικά "αυτός που θα χάσει το πέναλτυ" Πιρς. Όλοι οι ειδήμονες λένε ξανά και ξανά πως η παρουσία πληθώρας ξένων στην Πρεμιερσιπ είναι η αιτία που η εθνική Αγγλίας δεν πάει μπροστά. Παπαριές λέω εγώ.
Για μένα το μεγάλο πρόβλημα των Άγγλων τα τελευταία χρόνια που η χώρα στο σύνολο προοδεύει, είναι ότι έχουν αρχίσει να πιστεύουν εκ νέου αλλά άνευ λόγου ότι είναι οι καλύτεροι του κόσμου. Δεν μπορούν να διανοηθούν καν ότι υπάρχει η απειροελάχιστη πιθανότητα πως δεν είναι τουλάχιστον ισάξιοι με τους άλλους. Και δεν το συναντάς μόνο στη μπάλα αυτό. Προέκυψε φέτος ο Χάμιλτον στην F1 και αμέσως ανακηρύχτηκε διάδοχος του Σούμι. Τελικά, ο μικρός τα σκάτωσε στα δύσκολα και έχασε ένα δικό του πρωτάθλημα από τον Ραικόνεν που ο Σούμι τον είχε για πρωινό. Και αντί ο Χάμιλτον να χαίρεται για τη 2η θέση στην πρώτη του εμφάνιση στην F1 (δεν το έχει κάνει κανείς άλλος τα τελευταία 20 χρόνια που βλέπω, ούτε ο Σούμι), αποκαλείται ήδη loser.
Τους πήγε ο Έρικσον στους 8 του Μουντιάλ το 2002 με μία σχετικά μέτρια ομάδα και όλοι τον κατηγορούσαν ότι η ομάδα δεν έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Μήπως, λέω μήπως, δεν έχει τους παίκτες για να το κάνει? Αλλά που να το δεις αυτό, όταν πιστεύεις ότι οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου είναι ο Ροναλντίνιο (το hype), o Κακά (του πούστη), ο Ρονάλτο, ο Τζέραρντ και παλιότερα ο Μπέκαμ (η αλαζονεία). Εκεί είναι το πρόβλημα, στην αλαζονεία. Εγώ θα θέσω το προαιώνιο ποδοσφαιρικό ερώτημα. Πόσοι από εσάς θα έπαιζαν σε μας? Πόσοι Άγγλοι διεθνείς θα έβρισκαν αμέσως θέση σε μία καλή ομάδα του εξωτερικού. Ο Τζέραρντ, ο Λάμπαρντ, άντε ο Ρούνεϋ και κάνα δύο σέντερ μπακ. Από εκεί και πέρα το χάος του Κράουτς, του Μπρίτζ, του Νταφόε και του Ρίτσαρντς. Η κωμωδία των αυτοβιογραφιών ποδοσφαιριστών στα 21 τους χρόνια, οι 100.000 λίρες τη βδομάδα, οι διαφημίσεις, οι γκόμενες, τα drugs.
Το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου δεν προϋποθέτει και την καλύτερη εθνική του κόσμου, ειδικά όταν οι καλύτερες σου ομάδες δεν έχουν γηγενείς ποδοσφαιριστές. Αλλά όταν κάθε μέρα ξυπνάς και βλέπεις το DVD "The empire strikes back again", που να το καταλάβεις.

ΤΑΧΕΙΑ ΑΝΑΡΡΩΣΗ...

στον τεράστιο Ίβιτσα Όσιμ, το μεγαλύτερο προπονητή που πέρασε τα τελευταία χρόνια από τον Παναθηναϊκό.

Πουτάνα μπάλα, πουτάνα ζωή.

ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ...

ο Ντανιέλ Λάρα Γκαρσία, κατά κόσμον Ντάνι και κατά Αλέφαντον Μπάνι.

Μεγάλη απώλεια...

FATHER! YES SON...

I want to kill you.

Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (ή μάλλον στράικερ) επιστρέφει χωρίς πλέον κανείς να δίνει σημασία. Αν ο Λάμπρος Χούτος δεν ήταν τόσο μπαμπόθρεφτος, τώρα θα είχε βάλει περισσότερα από δύο γκολ τα τελευταία τρία χρόνια στην εξορία που βρίσκεται, στις Μαγιόρκες και στις Ρετζίνες. Ξεφτίλα καριέρα, με όλο το σεβασμό δηλαδή.

Μόνο ο Έβαντ μπορεί να σώσει την κατάσταση. Αρκεί να μην επιτρέψει να πάει ο φάδερχούτος στην Νέα Σμύρνη πέρα από τις μέρες αγώνων.

Πόσες πιθανότητες του δίνετε να πιάσει;

ΦΡΑΝΣΙΣ ΦΟΡΝΤ ΚΟΠΟΛΑ...

Ράινερ Βέρντεν Φασμπίντερ και ξερό ψωμί.
Καλά τα 'λεγε ο Τζιμάκος. Κρυφοκουλτουριάδηδες όλοι είμαστε. Ωστόσο πάει η κουλτούρα, σιγά-σιγά την κάνει με ελαφρά από το ελληνικό πρωτάθλημα. Φυσικά ήταν αναμενόμενο με τέτοιες άθλιες αμυντικές επιδόσεις.

Ο Ράινερ Μάουρερ μπορεί να μην έχει το ίδιο απαράμιλλο στιλ με το συμπατριώτη του Έβαντ Λίνεν, αλλά τουλάχιστον με τη γεμάτη "γ" αγγλική προφορά του και το γενικότερο αυστηρό αλλά δίκαιο στιλ του, προσέδιδε κάτι ψαρωτικό στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κρίμα που έφαγε τόση γιούχα, ίσως όμως να μην ήταν αδικαιολόγητη. Εγώ τον αποχαιρετώ και επισημαίνω ότι αν ο Γκόραν Ντρούλιτς δεν είχε προβλήματα τραυματισμού φέτος, τώρα ο ΟΦΗ δε θα ανησυχούσε τόσο για την άμυνά του.

THREE-NIL

(Slipknot, "Vol.3: The Subliminal Verses")

Δικαιωματικά το εν λόγω κομμάτι αφιερώνεται στο χθεσινό Άρη. Όχι μόνο για την προφανή σύνδεση με το σκορ κατά του Ερυθρού Αστέρα αλλά και για το περίφημο κιτρινόμαυρο πανώ Slipknot (που δε γράφει καν Άρης) που κοσμεί τις εξέδρες.

Ανεξάρτητα από το πόσο συμπαθεί κανείς την ομάδα και τον πρίγκιπα-βάτραχο, πρέπει να αρχίσουμε την αναγνώριση ορισμένων πραγμάτων. Πέρσι, επί Όγιος, μιλούσαμε πολύ για το ωραίο επιθετικογενές ποδόσφαιρο και τους διαφόρους ταλαντούχους αλλά και ψιλο-άκυρους Τουτοτίνγκες. Τον πρώτο γύρο, ο Άρης ήταν απλώς μια ωραία ιστορία. Ένα σύντομο ποδοσφαιρικό παραμύθι. Με ίντριγκες, υπερβολές, δράματα και στιγμές ευθυμίας. Ο ερχομός του Κίκε Ερνάντεθ συνέπεσε με το δέσιμο της ομάδας και ακολούθησαν τα αποτελέσματα κι η έξοδος στην Ευρώπη.

Φέτος ξεκίνησαν πάλι με τα γνωστά δράματα. Ο Ολίβα έφαγε σουτ και ο Φερέρ την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, προκαλώντας άγχος. Η πρόσληψη Μπάγεβιτς έφερε μια ηρεμία στην ομάδα, αλλά τίποτα παραπάνω. Αυτό ήταν ευλογία για τον Άρη. Μια τριάρα με τον ΠΑΟΚ είναι το μόνο που θυμόταν κανείς ως σήμερα. Κι όμως, ο φετινός Άρης έχει μόνο μία ήττα σε όλες τις διοργανώσεις. Αθόρυβα, χωρίς να πάρουμε πρέφα τι παίζει, αξιώνει διάφορα. Δεν μπορώ να φανταστώ ακόμα που το πάει αλλά έχω την αίσθηση ότι με το άστρο του Κέρμιτ και το ταλέντο των παικτών συντονισμένο, μπορεί να έχουμε εκπλήξεις. Ίσως όχι τόσο φέτος, όσο του χρόνου. Με πολλά αν, βέβαια...

Αν ο Κόκε παραμείνει και μπορέσει να βάζει κάθε χρόνο μια ντουζίνα γκολ.

Αν ο Χαβίτο με τον Κάλβο, αντί για υποκατάστατοι, γίνουν συμπληρωματικοί και σταθεροί.

Αν ο Νέτο θυμηθεί να γυρίζει στην άμυνα.

Αν ο (personal favourite) Φελίπε γίνει πιο ουσιαστικός.

Αν βρεθεί ο παίκτης που θα πάρει τη θέση του ήρωα Νεμπεγλέρα.

Αν εμφανιστεί και κάνας άλλος νέος γκρικ, πλην του Παπάζογλου, ο οποίος θύμισε σε σουλούπι Καμπάνταη και σε impact Χαριστέα (όταν πρωτοβγήκε).

Και κυρίως, αν συνεχίσει ο υπόλοιπος κόσμος να μην πολυασχολείται.

Αναμένω τα καλύτερα αλλά δεν το φωνάζω για να μην τους αγχώσω...

Ο ΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

Έχω ένα φίλο με τον οποίο συζητάγαμε κατά πόσο μετράει το ταλέντο και κατά πόσο η προπόνηση στην εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή. Σαν επιχείρημα μου διηγήθηκε την εξής ιστορία, την οποία σας μεταφέρω και όποιος θέλει την πιστεύει. Μου λέγε λοιπόν ο τύπος ότι όταν πιτσιρικάδες έπαιζαν μπάλα στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς στη Καλογρέζα, ο καλός της παρέας, ο αρχηγός, αυτός που έπαιρνε τη μπάλα και περνούσε για πλάκα όλους τους αντιπάλους λεγόταν Βασιλάκης. Τρομερό ταλέντο ο Βασιλάκης, έπαιζε και στα εφηβικά μίας καλής ομάδας, αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα καθημερινή προπόνηση. Στην παρέα αυτή υπήρχε και μία άλλη κλασική φιγούρα των παιδικών μας χρόνων, αυτός που δεν ήταν και τόσο καλός, αλλά παθιασμένος με τη μπάλα. Βασικά ήταν ο τύπος που είχε τη γαμάτη Tango μπάλα, φορούσε πάντα τα πιο γυαλιστερά παπούτσια κτλ, κτλ, αλλά γενικά στο "χορτάρι" δεν έλεγε και πολλά. Αυτός λεγόταν Μανωλάκης.

Τώρα μου λέει είκοσι χρόνια μετά (τότε, το 2001) ο Βασιλάκης δεν πρόκοψε και παίζει απλά ερασιτεχνικά στην ομάδα της Καλογρέζας, κάπου στα τοπικά της Αθήνας, όπου (όσο αντέχει) συνεχίζει να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Ο Μανωλάκης από την άλλη, που κατέβαινε πρώτος για μπάλα και έφευγε τελευταίος, γράφτηκε σε μία ομάδα πιτσιρικάς, το πάλεψε και.... τελικά κατάφερε να παίξει βασικός σε ομάδες που ταλαντεύονται μεταξύ Α΄ και Β΄ εθνικής. Τώρα παίζει στον Ακράτητο. Είναι αυτός ο ξανθός που αγωνίζεται είτε δεξιά, είτε αριστερά και λέγεται Σκούφαλης.
Ο Μανωλάκης ο Σκούφαλης λοιπόν με τη καθημερινή προπόνηση και την αγάπη του για το άθλημα κατάφερε να παίξει Ακράτητο, Κέρκυρα και τώρα Πανιώνιο. Μάλιστα, ενώ ο Λίνεν στην αρχή δεν τον χρησιμοποιούσε, στα τελευταία δύο παιχνίδια μπήκε αλλαγή. Στο προηγούμενο ματς με τη Λάρισα, ο Γερμανός στη συνέντευξη τύπου, του απέμεινε τα εύσημα για την προσπάθεια που καταβάλει στις προπονήσεις, παρόλο που τριανταρίζει. Σήμερα με τον Εργοτέλη μπήκε πρώτη αλλαγή στο ημίχρονο και ήταν και καλός. Ο Βασιλάκης από την άλλη, συνέχισε να μοιράζει σακούλες μεν, στα τοπικά της Αθήνας δε.
Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι παίκτες που ενώ δεν μπορείς να πεις ότι "μιλάνε στη μπάλα", κατάφεραν να κάνουν μία αξιοπρεπέστατη καριέρα και μάλιστα σε θέσεις που δεν χρειάζεται μόνο πνευμόνια και δύναμη. Άλλα αντίστοιχα παράδειγματα που σκέφτομαι είναι το υβρίδιο σεντερμπακ- σεντερφορ Λαμπριάκος, ο υποτιμημένος Τάκης Φύσσας.
Και μιας και πιάσαμε το θέμα, να αναφέρω και δύο κτυπητά παραδείγματα της απέναντι όχθης. Ο ένας είναι ο Καραπιάλης που αντί για προπόνηση, σίγουρα προτιμούσε να ανοίξει δύο μπουκάλια Τζόνυ στα μπουζούκια. Μπορεί να πήρε τίτλο με τη Λάρισα, μπορεί να λατρεύτηκε όσο λίγοι από (εμάς) τους γάβρους, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι όταν είχαν έρθει κατάσκοποι της Μίλαν για να τσεκάρουν την ομάδα του Μπάγιεβιτς με Γιαννακόπουλο, Γεωργάτο, Μαυρογενίδη, Τζόλε μπλα, μπλα στο ματς με τον Άγιαξ, το πρώτο όνομα που σημείωσαν ήταν αυτού του κοντόχοντρου στο κέντρο. Μετά έμαθαν ότι ήταν 33 χρονών. Το άλλο ακόμα χειρότερο παράδειγμα είναι ο Νικολαϊδης. Ο οποίος θα μπορούσε να κάνει τους ΑΕΚτζήδες να ξεχάσουν τον Μαύρο. Τελικά, προτίμησε αντί να προπονείται, να προετοιμάσει το έδαφος για να αναλάβει την ΠΑΕ. Αν εξαιρέσουμε τα ματς με το γαύρο και τη τη χρονιά του Σάντος που ξαναθυμήθηκε ότι είναι (πολύ καλός) ποδοσφαιριστής, το ταλέντο του πήγε μάλλον στράφι.
Σίγουρα ο Σκούφαλης ποτέ δε θα γίνει σύνθημα και κανείς δεν θα το θυμάται όταν αποσυρθεί. Από την άλλη ο Ντέμης και ο Βασιλομπίλαρος του κάμπου ανήκουν στο Τορ-10 αγαπημένων παικτών σε ΑΕΚ και ΟΣΦΠ αντίστοιχα. Κέρδισαν τίτλους, λεφτά, δόξα. Σημασία όμως δεν έχει που έφτασες, αλλά που μπορούσες να φτάσεις, αν αξιοποιούσες τα προσόντα σου στο έπακρο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά φαντάζομαι ότι θα σου τριβελίζει το μυαλό κάθε βράδυ. Τι θα γινόταν αν ............
Θα μου πεις και το να στρώνεις τον κώλο σου κάτω και να δουλεύεις, χάρισμα είναι. Ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην Α' Εθνική Θωμάς Μαύρος καθόταν μόνος του μετά την προπόνηση και δούλευε να βελτιώσει τις ατέλειες του. Ο μύθος λέει ότι ο θεός Νίκος Γκάλης δεν έφευγε από το γήπεδο αν δε δοκίμαζε 1000 σουτ κάθε μέρα μετά το τέλος της προπόνησης. Το χε πει και ο Αινστάιν: "10% ταλέντο και 90% δουλειά"

ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΩ (ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ) ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ

Μου λέγε ο NiVa να ποστάρω κάτι. Είπα να γράψω για τα χρέη και συνειδητοποίησα ότι πάλι θα καταλήξω να τσακώνομαι με όλους του (ρομαντικούς) φίλους μου, οπότε το άφησα. Μετά, ξεκίνησα ένα ποστ για την υποτιθέμενη ανανέωση που κάνουν οι περισσότερες ελληνικές ομάδες, αλλά βαρέθηκα. Οπότε, αποφάσισα να επιδοθώ σε καφενειακή προπονητική και να φτιάξω μια 11άδα επιλέγοντας έναν παίκτη από τους παγκίτες κάθε ομάδας, η οποία:
1) Χαλαρά διεκδικεί τη νίκη από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα.
2) Εκθέτει ανεπανόρθωτα τους άσχετους προπονητές που δεν ξέρουν τίποτα από μπάλα, σε σχέση με εμάς τους φιλάθλους.
Ιδού σε 4-4-2 με δύο αμυντικά χαφ στην ευθεία:

Τέρμα: Τζόρβας (ΟΦΗ). Μία φορά στο Καραϊσκάκη βγήκε μόνος για προθέρμανση (ακόμα έπαιζε στο βάζελο) και επιδεικτικά έδειξε σε όλη την 7 το φυτό (τριφύλλι για τους οχτρούς) στο στήθος. Έφαγε ένα τσούρμο μπουκάλια, DVD και κέρματα, αλλά απτόητος συνέχισε να προθερμαίνεται σαν κύριος. Ούτε θεατρινισμούς, ούτε τσάτσικους τραυματισμούς. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Από τότε τον συμπάθησα. Και για να μην πάει και αυτός 30 για να παίξει (όπως οι Κοτσόλης, Νικοπολίδης), τον θέλω στην ομάδα μου.

Δεξύ μπακ: Μπουκουβάλας (Λάρισα). Βασικό στέλεχος της Εθνικής Νέων που τερμάτισε 2η στο ευρωπαϊκό, ήδη χτυπάει την πόρτα της 11αδας. Στο ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ αναστάτωσε όλη την πλευρά όταν μπήκε (καθυστερημένα).

Αριστερό μπακ: Κουτσόπουλος (Πανιώνιος). Κάποτε στο μΠΑΟΚ είχε κάνει θραύση. Στον Πανιώνιο πρόπερσι έπαιζε (και ήταν καλός) αλλά μετά επέστρεψε ο Σπυρόπουλος. Εμένα μου κάνει.

Σέντερ μπακ: Παπασταθόπουλος (ΑΕΚ). Όσο ο "περνάς από την αφετηρία, πάρε 20000" (εύγε ekswfrenwn) συνεχίζει να προτιμά τον Άλβες ή να τον βάζει αλλαγή στη θέση του δεξιού μπακ, τον θεωρώ παγκίτη και μου κάνει μια χαρά. Μακράν ο πιο ελπιδοφόρος παίκτης της ΑΕΚ.

Σέντερ μπακ: Μαλεζάς (ΠΑΟΚ). Ακούγονται τα καλύτερα για αυτόν αλλά ο μαστρο-Σάντος προτιμά τον Μελίσση. Μας κάνει μια χαρά και είναι και μόνο 19 χρονών.

Δεξύ χαφ: Μενδρινός (ΟΣΦΠ). Φαίνεται να μην έχει την τρομερή ταχύτητα για να παίξει την πλευρά (όπως ο Γκαλέτι ας πούμε), αλλά έχει πολύ καλή τεχνική, ντρίμπλα, θράσος και γενικά αποτελεί μεγάλη μου αδυναμία.

Αριστερό χαφ: Κουτσιανικούλης (Εργοτέλης). Μας ξεπάτωσε τόσο πολύ την Κυριακή από τα αριστερά που τράβηξε την προσοχή του προέδρου. Επειδή η τακτική του να παίρνουμε όποιον παίζε καλά εναντίον μας είναι πολύ διαδεδομένη στο γαύρο, μπορεί και να έρθει για μπακ-απ του Τζόλε.

Αμυντικό χαφ: Πρίττας (Άρης). Μεγάλη αδυναμία. Τρομερή χρονιά επί Κωφίδη στον Ηρακλή. Πέρυσι έχασε όλη τη χρονιά από τραυματισμούς και από τότε δεν έχει ξαναπαίξει. Ελπίζω να επανέλθει εντός της σεζόν.

Αμυντικό χαφ: Κανακούδης (Αστέρας). Πέρυσι από τους βασικούς συντελεστές της ανόδου. Παίζει με το κεφάλι ψηλά και έχει αρκετά καλή κάθετη. Φέτος ξεκίνησε βασικός, αλλά τον έφαγαν οι σκληροτράχηλοι Λατίνοι.

Σέντερ φορ: Μάντζιος (ΠΑΟ). Τέταρτος στην ιεραρχία των επιθετικών του εχθρού, οι φίλοι μου λένε ότι είναι σοφτ και τεμπέλης. Εγώ ξέρω ότι τις κινήσεις του με τη μπάλα μέσα στην περιοχή και τα τελειώματα του δεν τις έχουν οι περισσότεροι βασικοί στο ελληνικό πρωτάθλημα. Βαγγέλη σε πιστέυω.
Ελεύθερος επιθετικός: Λουτσιάνο (Ατρόμητος). Ξέρω, είναι βασικός και αναντικατάστατος στην ομάδα του, αλλά δε μπορεί, κάποιος θα κάνει τη μαλακία πάλι στον Ατρόμητο να του την πέσει και να πλακωθούν, ώστε να φάει πάγκο. Ο πιο αδικημένος παίκτης στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια. ΘΕΟΣ!

ΤΗΕΥ'RE BACK

Άργησε λίγο λόγω τραυματισμού αλλά ξύπνησε και σκόραρε ο Περόνε.
Βασικός ο Ντρούλιτς...

ΜΗΠΩΣ Ο ΤΖΙΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΜΟ;

Just a thought...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΑΛΑΓΚΕΝΙΟ

Ο ximaleo είχε ανακηρύξει πριν κάποιες βδομάδες τον αμυντικό του Ηρακλή Μαλαγκένιο ως τον αγαπημένο παίκτη του μπλογκ. Νομίζω μπορώ εύκολα να αντιτάξω καλύτερο. Γερό Ντιά. Το 15 του Λεβαδειακού (δυστυχώς δε βρήκα φωτό). Στη φάση του '15 (σημαδιακό;) του χθεσινού ματς με τον Ηρακλή, έχει τη χειρότερη δυνατή αντίδραση αμυντικού, αφήνοντας στον Έμερσον να κάνει (και να χάσει) μοναδική ευκαιρία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θυμίζω τη βούτα-πιρουέτα που έκανε στο ματς με τη Λάρισα, όπου φυσικά πήρε κίτρινη για θέατρο και μάλιστα συνεχάρη το διαιτητή. Α, και μην ξεχνάμε ότι κόλλησε κι ένα αυτογκολ σε εκείνο το ματς. Θεός ορ γουάτ;

ΗΡΩΑΣ

Ζητώ ταπεινά συγνώμη από τον πρώην κίπερ, νυν μεγαλοπαράγοντα της Αγίας Παρασκευής, Ηλία Ατματσίδη, που θα καταφύγω σε έναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Εννοείται ότι δεν έχω ξεχάσει τη μνημειώδη δήλωσή του (μετά από αγώνα Ολυμπιακού -ΑΕΚ 0-1 νομίζω) "ήρωας δεν είμαι εγώ, ήρωες ήταν ο Κολοκοτρώνης κι ο Καραϊσκάκης".
Κι όμως Ηλία, πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς το Ντάνιελ Σέζαρεκ, αυτό τον ακούραστο εργάτη με ειδίκευση στις ομάδες που μάχονται για να αποφύγουν τον υποβιβασμό; Δεν είναι μόνο το ότι κάνει σχεδόν να μη φαίνεται η απουσία του πολυδιαφημισμένου Μάουρο Μιλάνο από τον Αστέρα, κρατώντας μόνος του την επίθεση της ομάδας. Είναι κυρίως μια απίστευτη ενέργειά του στο χθεσινό αγώνα με τον Άρη (δεν εννοώ το να χάσει αυτό το γκολ που δε χάνεται). Του γίνεται ένα παρατεταμένο μπέναλτι από κάποιον αμυντικό του Άρη (ο Ρονάλντο Γκιάρο αν δεν απατώμαι), αυτός πέφτει στο έδαφος αλλά αντί να μείνει κάτω, σηκώνεται αμέσως, ελέγχει τη μπάλα και κάνει σουτ. Πώς λέμε Στέλιος Γιαννακόπουλος; Το ακριβώς αντίθετο. Ήρωας πραγματικά, με συγκίνησε.
Την κάνω σε λίγο, πάω για το πρώτο γήπεδο της σεζόν (πολύ το καθυστέρησα) οπότε αναμείνατε ποστ σχετικά με την ομάδα-αρμάδα του Όγιος...

AT LEAST WE'LL GO DOWN AS GENTLEMEN

Αυτή η ατάκα μου έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό από τον "Τιτανικό". Όταν κάτι ωραίοι τύποι της εποχής κατέβαιναν αυτήν εδώ τη σκάλα φορώντας τα καλά τους κοστούμια. Σου λέει αφού είναι να βυθιστούμε, τουλάχιστον ας το κάνουμε ωσάν κύριοι.
Έτσι σκέφτηκε κι ο Κλέιτον. Βλέποντάς τον να σκοράρει κατά της Έβερτον, σκεφτόμουν "τον πούστη, πόσο μπλαζέ είναι". Είναι που είναι Βραζιλιάνος, οπότε έχει ένα σύνδρομο ποδοσφαιρικής ανωτερότητας, είναι και σαν παίκτης cool. Super cool. Φαντάζομαι αν είναι στην ομάδα σου, πρέπει να σε κάνει έξαλλο. Κι όμως, ο γεμάτος αυτοπεποίθηση τρόπος που καθυστερεί πριν κάνει το σουτ προκειμένου το πλασέ του να είναι το πιο γλυκό είναι εξοργιστικός (ρε φίλε, μπουμπούνα το εκεί να ξεμπερδεύουμε πριν πλακώσει το σέντρε μπακ) και ταυτόχρονα πωρωτικός. Ίσως με διαφορετικό μενταλιτέ, να μη φαινόταν τόσο καλός παίκτης.
Για να μην όμως αδικούμε την αγαπημένη, έτσι όπως πάει, ομάδα του μπλογκ, και κάτι Σαρμιέντοι και Μπακαγιόκοι είναι εξίσου εντυπωσιακοί, για τα δεδομένα μεσαίας ομάδας, παίκτες. Αφού κατάφεραν να κάνουν τον Κώστα Καπάταη να περιγράφει λες και ήταν τελικός Μουντιάλ, χαλάλι κι η τριάρα.
Μιλώντας για στιλ κι επίπεδο, τέλος, μία φάση μου έκατσε να δω από το Χέλσινμποργκ-Πανιώνιος κι αυτή ήταν στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου όταν ο Γουνδουλάκης με ξαναέβαλε σε σκέψεις. Ρε μπας κι είναι ο παίκτης που λείπει από την Εθνική για να ολοκληρωθεί εν όψει Euro; Ο ximaleo διαφωνεί αλλά αν το σκεφτείτε, πόσα καθαρόαιμα χαφ έχουμε; Δύο (Μπασινά, Καραγκούνη), άντε τρία με Γιαννακόπουλο στα τελειώματα, που γίνονται πάλι δύο όταν προστεθεί ο Τζιόλης (αρνητικό πρόσημο), και τελικά φαίνονται κάπως περισσότερα αν συμπεριλάβεις τους πασπαρτού (Άντζα, Κατσουράνη, Πατσατζόγλου, Τοροσίδη). Δεν είναι απλό το θέμα, αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι τα γκολ που βάζει ο Φανούρης δεν τα βάζει άλλος Έλλην του εσωτερικού.

Ο ΚΟΟΥΤΣ, ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ

Μεγαλώσαμε με το μύθο του βοσκού που φύλαγε τα πρόβατα και έδινε false alarm (sic) στο χωριό ότι την πέφτει ο λύκος. Έτρεξαν μία οι χωριανοί του κάμπου, έτρεξαν δύο, στο τέλος τον έγραψαν κανονικά και πάνε τα πρόβατα. Φέτος σε έναν άλλο κάμπο, εξελίσσεται μία ανάλογη ιστορία, του κόουτς Donis που φυλάει τα άλογα και του την πέφτουν τα κοράκια.

Έτυχε να βρεθώ στο ΟΑΚΑ το Σάββατο (αυτό μεταξύ μας, ευτυχώς δεν είμαστε και πολλοί). Μάλιστα καθόμουν στην ευθεία της περιοχής where the infamous penalty was conceived. Ομολογώ ότι το είδα. Το είδε και ο διπλανός μου. Κατά πάσα πιθανότητα το είδε και ο επόπτης που ήταν μπροστά μου. Μπορεί να το είδε και ο Κάζνα που είναι ο κορυφαίος διαιτητής στο να μη σφυρίζει (πάντα) ότι βλέπει (με τρόπο και με στυλ), αλλά να σκέφτεται και το momentum του παιχνιδιού (και της καριέρας του). Δε το έδωσε. Από εκεί και πέρα, δε πρέπει να το πήρε κανείς άλλος πρέφα. Κανείς δε διαμαρτυρήθηκε, κανείς δε σήκωσε το χέρι του, κανείς δεν την έπεσε στο διαιτητή μετά. Θυμάμαι τον εκπαιδευτή μου στο Π.Ν. που φώναζε "είμαστε στο Hey κύριοι (hey = στάση προσοχής στο trendy ναυτικό)". Προφανώς στην συγκεκριμένη φάση, ο Donis ήταν στο "Αχ" και οι ΑΕΚτζήδες στο "Ουφ" όταν η μπάλα κτύπησε στο δοκάρι και η φάση τελείωσε άδοξα.
Συνεχίζεται το παιχνίδι, η ΑΕΛ δεν κάνει άλλη σοβαρή ευκαιρία, τσαμπουκαλεύει το παιχνίδι ο Ζήκος με το Δέλλα, βλέπουμε Β' Σκωτίας γενικότερα, τελειώνει το ματς. Βγαίνει ο Δώνης στη συνέντευξη τύπου και λέει πως δεν καθόρισε ο διαιτητής το αποτέλεσμα αλλά το ότι δεν ήμασταν ομαδικοί γύρω από την περιοχή (ισχύει). Προσθέτω εγώ πως όταν παίζεις 4-3-3 πρέπει τα μπακ σου να κατεβαίνουν συνεχώς ή τα εξτρεμ να βγαίνουν στο πλάι και τα χαφ να κόβουν ταυτόχρονα μέσα στην περιοχή ώστε αυτή να μην αδειάζει (γενικά η Μίλαν το παίζει τέλεια το 4-3-3 για όποιον ενδιαφέρεται). Αυτά στη θεωρία, στην πράξη πλαγιοκοπούσε μόνο ο Βουκουβάλας, άλλη μία επαγγελματική νίκη (χωρίς σχόλια), το γάλα μας και ύπνο.
Και σήμερα διαβάζω περί οργής στη Λάρισα, ανακοινώσεις για τη βαθμολογία του Καζναφέρη, το μαύρο το κοράκι που έσφαξε το άλογο μπλα, μπλα, μπλα. Κάθε φορά που χάνει η ΑΕΛ τη Δευτέρα φταίει ο διαιτητής. Κρίμα γιατί έχει και καλή ομάδα η ΑΕΛ και φέτος μου ήταν συμπαθής. Τι να πει και η Καλαμαριά δηλαδή που ειρήσθω εν παρόδω πέρσι στο τελευταίο ματς έχασε με κάτω τα χέρια από την ΑΕΛ. Αλλά τότε το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν μια χαρά. Όπως άλλωστε και στον τελικό του κυπέλλου που δεν σφυρίχτηκε μπέναλτυ στον τραγικό κατά τα άλλα βάζελο. Σιγά ρε παιδιά, θα μας την πέσουν σοβαρά κάποια στιγμή τα κοράκια και μετά δε θα μας ακούει και κανείς.
Εν κατακλείδι, μη κολλάμε κάθε φορά σε ένα γαμημένο σφύριγμα. Γιατί αρχίζουν μετά όλοι να ψάχνουν το καταλογάκι. Ναι αλλά έδωσε λάθος το οφσαΐντ, που δεν έδωσε την κάρτα, που δεν κράτησε καθυστερήσεις, που τα είχε με τον Πάρη, πριν τα φτιάξει με το Χάρη, που ίσως κάποτε την πήδηξα και εγώ. Άλλωστε μπέναλτυ είναι μόνο όταν το σφυρίζει ο διαιτητής. Το (ξανά)είπε μέχρι και ο Ρεχάγκελ.

HOW COOL

"Έχω συμβόλαιο με τον Άρη και είμαι παίκτης του για τρία χρόνια. Θα μείνω μέχρι να γίνει ομάδα επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ και θα συνεχίσω τη σκληρή δουλειά για να βοηθήσω όσο μπορώ τον σύλλογο να πετύχει τους στόχους του." (Νέτο).

Η δήλωσή του με αφήνει παγερά αδιάφορο. Αλλά την αναδημοσιεύω γιατί έχω κόλλημα με αυτό τον τύπο. Το οποίο ενισχύθηκε όταν έμαθα από φίλο-φανατικό Αρειανό, ότι το παρατσούκλι του είναι "Θοδωρής". Αλλά το καλύτερο είναι ότι το επέλξε ο ίδιος επειδή άκουσε το όνομα και του φάνηκε cool.

Θεούλης. Τύφλα να έχει ο ένας και μοναδικός Γιάννης (ο Σοάρες εννοείται)...

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ...

...η απόσταση είναι τεράστια.

Σε προηγούμενο post, ο Niva είχε αναφερθεί στο μεγάλο θεωρητικό του ποδοσφαίρου, τον προπονητή της Βέροιας, Δημήτρη Καλαϊτζίδη. Το blog πενθεί (στη φώτο οι αναγνώστες μας αποδίδουν φόρο τιμής), καθότι ο κόουτς απολύθηκε. Το περίεργο της υπόθεσης είναι το αίτιο της απόλυσης.

Σε αγώνα κυπέλλου με την Πρέβεζα, ο οποίος έληξε 1-2 υπέρ της βασίλισσας του Βορά (sic), διαπιστώθηκε ότι στη 18άδα της Βέροιας δεν υπήρχαν τουλάχιστον δύο παίκτες κάτω των 21 ετών, όπως ορίζει ο κανονισμός. In fact, η Βέροια δεν έχει ούτε ένα παίκτη κάτω των 21 ετών σε όλο της το ρόστερ (lovely). Η Πρέβεζα κατέθεσε ένσταση την οποία και κέρδισε. Μάλιστα, η Βέροια κινδυνεύει με αφαίρεση τριών βαθμών από το πρωτάθλημα! Υπεύθυνος για το λάθος θεωρήθηκε ο προπονητής που απομακρύνθηκε. Η ανακοίνωση του Δ.Σ. λέει τα εξής:

"Το Δ.Σ. της ΠΑΕ ΒΕΡΟΙΑ ανακοινώνει τη διακοπή της συνεργασίας με τον προπονητή κ. Δημήτρη Καλαϊτζίδη, τον οποίο ευχαριστεί για τη μέχρι τώρα συνεργασία του με την ομάδα και του εύχεται καλή συνέχεια" (και αέρα στα πανιά του, συμπληρώνω εγώ).
Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς δηλώσεις του τύπου "το στοιχείο που χαρακτήρισε αγωνιστικά τη Βέροια ήταν η οργάνωση άμυνας, κυρίως στο αντίπαλο γήπεδο." ΑΙΣΧΟΣ!
Φήμες που διοχετεύτηκαν από το Υπουργείο Εξωτερικών πως ο κ. Καλαιτζίδης είναι υπεύθυνος και για τους εμπρησμούς της Ηλείας, (σχεδιάζοντας την αυτοοργάνωση των κουκουλοφόρων στο αντίπαλο μισό του δάσους με πρέσινγκ ψηλά) κρίνονται ως ανακριβείς.

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΙΒΗΡΕΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥΣ

Τι άραγε να είναι το πιο δύσκολο; Το α ή το βου;

α) Η ωραιότατη σύζυγος (όπως τη χαρακτήρισε το Φως) του Ραούλ Μπράβο πάσχει από μελαγχολία και προσπαθεί να ψήσει τον παίκτη να επιστρέψουν στη Μαδρίτη. Μήπως πρέπει να της υπενθυμίσει πόσα παίρνει (€1.7 ετησίως);

β) Οι Hellacopters, το αγαπημένο punk'n'roll group από τη Σουηδία, ανακοίνωσαν την επίσημη διάλυσή τους. Οι death metallers ίσως ενθουσιαστούν γιατί τώρα ο ηγέτης Nicke Andersson ίσως επιστρέψει στους Entombed. Ο Χιόσου Θουμαράγα Σαριέγι όμως, που εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο των Σπάτων το καλοκαίρι με μπλουζάκι Hellacopters, άραγε το πήρε το ίδιο ψύχραιμα;

Πώς θα αποδώσουν τώρα αυτοί οι δύο; Φουλ η ΑΕΚ για πρωτάθλημα...

ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ?

Γενικά δεν είμαι φαν των θεωριών συνωμοσίας. Δεν πιστεύω ότι η CIA έριξε τους δίδυμους πύργους, ότι η Εθνική πήρε το Euro για να κονομήσουν οι μπούκηδες ή ακόμα χειρότερα για να κάνουμε την πάπια σε σοβαρά θέματα εξωτερικής πολιτικής (το έχω ακούσει και αυτό) και ότι τα μισά παιχνίδια των ελληνικών ομάδων είναι στημένα. Από την άλλη, πολλές φορές έχουν βουίξει διάφορα sites και παραθλητικές στήλες για γνωστά εκ των προτέρων αποτελέσματα, πολλά παιχνίδια έχουν κλειδώσει στο ιντερνετικό στοίχημα (στο παράνομο ντε) κ.τ.λ.

Έβλεπα χθες λοιπόν το ματς Αιγάλεω - Αγροτικός Αστέρας. Το πρώτο ημίχρονο δεν βλεπόταν, στο δεύτερο ξαφνικά το Αιγάλεω μετατράπηκε σε Ρεάλ Μαδρίτης και έβγαζε μία φάση ανά πεντάλεπτο. Τελικά το ματς έληξε 2-0 με το Μουστογιάννη του Αιγάλεω από τα δεξιά να θυμίζει το Μέσι και τον Τσάτσο στα χαφ να βγάζει 4 μπαλιές πάρε-βάλε. Ο Αγροτικός Αστέρας τελείωσε το παιχνίδι με 0 (ολογράφως "μηδέν") σουτ συνολικά. Ο προπονητής της ομάδας Περικλής Αμανατίδης (ο ποιος?) δεν έκανε καμία αλλαγή μέχρι το 86' όταν και αποφάσισε να βάλει τρεις παίκτες μαζί μέσα στο παιχνίδι. Μέχρι και ο σπήκερ έλεγε πως τα μαρκαρίσματα από την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου έχουν χαλαρώσει. Δεν έδωσα σημασία και απλά σκέφτηκα πως πιθανότατα (στη χειρότερη) έγινε κάποια συνηθισμένη φιλική συνεννόηση μεταξύ των προέδρων στο ημίχρονο, στη λογική των χρωστούμενων στον β' γύρο. Μέχρι που μετά από δύο ώρες με πήρε ένας φίλος τηλέφωνο (που το καλοκαίρι στη παραλία "διάβαζε" για Β' Φινλανδίας) και μου είπε τα εξής:
1) Ένα ματς Β' Εθνικής στη Betfair (που είναι ανταλλακτήριο αποδόσεων) τζιράρει γύρω στα 50.000 ευρά. Στο εν λόγω παιχνίδι κινήθηκαν πάνω από 1.000.000.
2) Σε όλα τα site που μιλάνε για στοίχημα και δίνουν προβλέψεις, έγραφαν ότι ο καλός κόσμος από το εξωτερικό έχει πέσει πάνω στο παιχνίδι και ποντάρει στο ημίχρονο-τελικό Χ-1 και σκορ 2-0. Το ματς ήταν Χ στο ημίχρονο και τελείωσε 2-0.
3) Στα υπόλοιπα sites, ο άσος του Αιγάλεω ξεκίνησε από το 1.40 (που είναι ήδη χαμηλά για ματς μεταξύ ομάδων του ιδίου επίπεδου) και πριν από το παιχνίδι είχε φτάσει στο 1.28. Σε μερικά μάλιστα κλείδωσε.
4) Αγωνιστικά, τα έγραψα και πιο πάνω, στο βου αγωνιζόταν η Μπάρτσα της Βαρκελώνης κόντρα στη Μπάρτσα του Αγίου Δημητρίου (no offense έτσι?)
Τα συμπεράσματα δικά σας. Ο φίλος πάντως μου έλεγε ότι αφού έχουν το θράσος να στήνουν ματς τόσο προκλητικά που μάλιστα μεταδίδεται και τηλεοπτικά, εγώ δεν την ξανακουμπάω την κατηγορία.
ΥΓ1: Ο εικονιζόμενος δεν είναι λαϊκός τραγουδιστής, αλλά ο Κωνσταντίνος Κιάππε(ς)
ΥΓ2: Όποιος θέλει να διαβάσει ένα πολύ καλό αστυνομικό βιβλίο για τις ομορφιές των μικρότερων κατηγοριών, ας αγοράσει το Άμυνα Ζώνης του Μάρκαρη, ή ας δει τη σειρά που προβάλλεται φέτος από τη ΝΕΤ. Για τη σειρά δε γνωρίζω, αλλά το βιβλίο είναι ζούπερ.

ΤΑΚΗ ΚΟΥΛΗ, ΒΓΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Ήταν ο πρώτος και ο πλέον "λαλίστατος" αναγνώστης. Ουκ ολίγες φορές είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων με τα αιρετικά ως προβοκατόρικα comments του. Φέτος έχει εξαφανιστεί. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα μας διαβάζει, αλλά επειδή η αγαπημένη του ΑΕΚ πάει τρένο κρατιέται και δε μιλάει. Δε μιλάει και περιμένει υπομονετικά το Νοέμβριο των ντέρμπυ. Που αν περάσει η ΑΕΚ και από Λεωφόρο, Χαριλάου, Καραισκάκη χωρίς να χάσει, τότε παίζει-δεν παίζει μπάλα, δύσκολα θα το χάσει το πρωτάθλημα.

Από την άλλη, η ΑΕΚ δεν παίζει μπάλα. Και ομάδα που δεν παίζει μπάλα κάποια στιγμή σκάει. Γράφουν οι ρεπόρτερ ότι κάνει επαγγελματικές νίκες. Από τις μεγαλύτερες βλακείες που έχουν σκεφτεί οι δημοσιογράφοι (ασχέτως ομάδας). Επαγγελματικές νίκες κάνουν μόνο μερικές Ιταλικές ομάδες. Και σίγουρα επαγγελματική δεν είναι μία νίκη που MVP είναι ο τερματοφύλακας.
Η μόνη διαφορά που βλέπω εγώ στη φετινή ΑΕΚ είναι ότι πια μπαίνει φουριόζα στα παιχνίδια. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει σκοράρει στο πρώτο δεκάλεπτο και με τους Αυστριακούς και χθες. Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για μια ομάδα που πάει για τίτλο. Πχ ο ΠΑΟ εχθές πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο παίζοντας σε πολύ χαλαρό τέμπο. Πάντως η ΑΕΚ φέτος έχει βάλει το τίτλο ως ξεκάθαρο στόχο και το διακυρήσει ανοικτά (ίσως και περισσότερο από όσο πρέπει). Απομένει να δούμε, όσο περνάνε οι αγωνιστικές και το άγχος συσσωρεύεται, πως θα διαχειριστεί η εσωστρεφής ΑΕΚ το πρώτο στραβό αποτέλεσμα (που νομοτελειακά θα έρθει, ειδικά με τέτοιες εμφανίσεις). Μήπως ο Τάκης Κούλης έχει κάποια άποψη επί του θέματος?

SHOOT YOU IN THE BACK (TOP-5)

"Who would win in a fight: Lemmy or God?"

"Um, Lemmy?"

"Bzzt."

"God?"

"Nope. Trick question, dickhead. Lemmy IS God."

(από την ταινία "Airheads")

Το σχετικό κομμάτι είναι από τα δευτερεύοντα κλάσιξ των Motorhead αλλά αξίζει να το θυμηθούμε για το top-5 αυτής της αγωνιστικής. Η πίστη στην άποψή μου ότι βλέπουμε καλύτερη μπάλα φέτος (όχι πολύ καλύτερη αλλά πάντως καλύτερη) φάνηκε από τα σουτ. Μακρινά σουτ. Τούβλα. Τεχνικά. Χωρίς ενδοιασμούς. Γενικά ένα από τα προβλήματα του ελληνικού πρωταθλήματος διαχρονικά είναι ότι οι παίκτες διστάζουν. Σιγά σιγά αρχίζει να επικρατεί η σωστή λογική "shoot first, ask questions later". Είδαμε πέντε τουλάχιστον τέτοιες φάσεις χθες και προχθες που πραγματικά δεν ξέρεις ποια να επιλέξεις. Για πάμε:

5. Τριαντάφυλλος Παρμαξίδης. Στην αρχή του αγώνα με τον Ηρακλή "πάω τρένο για Β' Εθνική" Θεσσαλονίκης τραβάει ένα ξερό που τραντάζει το οριζόντιο δοκάρι του Πάρντο. Φοβερό. Κρίμα που το 'χασε αλλά έσωσε την παρτίδα ο ξάδερφος του Ζέεντορφ. Σκληρό καρύδι η Βέροια, τα 'χουμε πει από την αρχή.

4. Λάμπρος Βαγγελής. Ξέρει μπάλα και φέτος που παίζει βασικός έχει την αυτοπεποίθηση να το δείξει. Δύο γκολ φέτος στην Τούμπα, το ένα καλύτερο από το άλλο. Αυτό με τον ΟΦΗ είναι εντυπωσιακό.

3. Τουρέ Μπασαλά. Ιστορικός παίκτης των μικρών ομάδων, έβαλε ίσως το γκολ της ζωής του στο Αλκαζάρ από τριάντα μέτρα.

2. Λεοζίνιο. Τι 'ναι τούτος ρε παιδιά. Βαράει σουτ από χόμπι. Γκολ και δοκάρι με πανομοιότυπο τρόπο στο πρώτο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ. Στο γάβρο πρέπει να τρίβουν τα χέρια τους. Εύχομαι να τον αφήσουν όλη τη σεζόν στον ΟΦΗ να τον δούμε σε μια ολοκληρωμένη χρονιά. Btw, τα ματς του ΟΦΗ φέτος έχουν άρωμα Bundesliga. Όσα πάνε κι όσα 'ρθούνε...

1. Δημήτρης Γελαδάρης. Δεν ήταν πιο ωραίο γκολ από τα προηγούμενα αλλά έχει μια-δυο ιδιαιτερότητες. Η μία είναι ότι καρφώνει την ομάδα που τον ανέδειξε (αν και πρωτοέγινε γνωστός από τον Εθνικό) και η δεύτερη είναι ότι το φαλτσαριστό σουτ του γίνεται με το δεξί, παρότι ο Γέλα είναι ο πιο κλασικός αριστερός μπακ-χαφ του ελληνικού πρωταθλήματος. Huge respect.

Δύο ακόμα παρατηρήσεις:

1. Ο Τερόλ της Βέροιας κι ο Τούρινα της Ξάνθης (με αυτή τη σειρά) μοιάζουν εξαιρετικοί keepers. Προβλέπω να τους ζητάνε σύντομα ομάδες της Γερμανίας.

2. Η Πανάθα πάλι ανέστησε ομάδα που μόλις προβιβάστηκε. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για την υπερπροσπάθεια (...) και στο Ζοζέ που ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι όταν παίζουν μαζί Τζιόλης-Μάτος-Καραγκούνης, η ομάδα δεν έχει ορθολογική ανάπτυξη. Wake up.

Άντε καλημέρα και καλή εβδομάδα.

ΣΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΣΑΝΣΟΝ

Αγωνίζονται στην ίδια θέση (αριστερό χαφ). Ο πρώτος Βραζιλιάνος, ο δεύτερος Ισπανός. Παρόλα αυτά, ο Βραζιλιάνος προσέχει περισσότερο τα αμυντικά του καθήκοντα ενώ ο Ισπανός αγωνίζεται σαν καθαρός επιθετικός. Στο Niva αρέσει πολύ ο ένας από τους δύο, αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιος. Πάντως περισσότερες συμμετοχές έχει ο Σανσόν. Ο Σιστόν όμως αγωνίστηκε κόντρα στη Σαραγόσα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι διοικούντες του Άρη μας κάνουν πλάκα γιατί τα πλήρη ονόματα είναι Ντιέγκο Ροντρίγκεζ Σιστόν και Φελίπε Σανσόν Χουέρτα. Οπότε είναι προφανής η εσκεμμένη απόπειρα σύγχυσης. Εκτός και αν ήταν φανατικοί οπαδοί του Τεν-Τεν στα νιάτα τους και σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο για να αποδώσουν tribute στο θρυλικό ζευγάρι.

ΔΕ ΞΕΧΝΩ...ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΝ ΞΕΧΝΩ?

Τι διάολο? Πέρυσι ήταν ο Αλωνεύτης. Φέτος είναι ο Αλέξανδρου που έκανε τρομερό παιχνίδι χθες. Τι κονέ έχουν στον κάμπο και αγοράζουν τους καλύτερους? Παραθέτω μία πρόχειρη λίστα παικτών που έχουν αγωνισθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Για μερικούς μάλιστα έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για το πόσο καλές μεταγραφές (θα) ήταν. Χώρια τα πεταμένα λεφτά. Οι συγκρίσεις δικές σας..

Κωνσταντίνου, Οκκάς, Αγαθοκλέους, Χαραλαμπίδης, Γιασεμάκης, Εγκωμίτης, Γαρπόζης, Μαλέκος (αξέχαστος). Ποιον ξεχνώ?

CLASH OF THE STYLE TITANS

Οράσιο Καρντόσο vs. Νέτο

Οι πιο cool μορφές του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο style-o-meter σαφώς προηγείται ο χαφ του Αστέρα ωστόσο το σουλούπι του Νέτο, όπως τον χάζευα χθες στη Σαραγόσα, είναι σούπερ μπαλαδόρικο. Εν αναμονή της αναμέτρησης των δύο ομάδων ανήμερα της εθνικής μας εορτής...

@ ΣΥΖΥΓΟ ΓΥΜΝΑΣΤΡΙΑΣ ΕΝΤΑΥΘΑ

Είμαι βέβαιος ότι την ώρα που ο SirTakis άλλαξε τον Γκαλέτι, νιώσατε δικαιωμένος, σβήσατε το πούρο σας και σηκώσατε το κινητό για να κλείσετε το Λουξεμπούργκο. Και μετά από το πουθενά, η μόνη μεταγραφή που σχεδιάσετε εσείς και φαίνεται να βγαίνει, παρέδωσε απλά μαθήματα πως παίζεται η θέση του σέντερ-φορ. Μπήκε φρέσκος και ξεκούραστος (απέναντι σε μία κακή και ήδη ταλαιπωρημένη άμυνα), πρώτη επαφή με τη μπάλα, πλάτη τον αμυντικό, στροφή και σουτ κατευθείαν προς την εστία. Κρίμα, θα πρέπει τώρα να υποστείτε τις ακατανόητες εισηγήσεις του Τάκη και το Δεκέμβρη. Και επειδή πάλι δες σας βλέπω να παίρνετε 10αρι, προτείνω αντί για κάποιο χαφ (ποιος τα γαμεί τα χαφ, έχουμε συνολικά πέντε για πέντε θέσεις και το Μάρκο Νε πασπαρτού), να κλείσετε, κατά προτίμηση από μία ομάδα που τεχνικός διευθυντής είναι και πάλι κάποιο φιλαράκι σας, έναν ακόμα πλάγιο αμυντικό που να παίρνει τα διπλάσια από το Ραούλ Μπράβο (που παίρνει τα διπλάσια από όλους τους άλλους). Σχεδιάστε το με το Πετράκη, τον άλλο μεγάλο γνώστη της μπάλας, που παλαιότερα έδιωξε το Πρίγκηπα-Βάτραχο (με σειρά ανάποδη από αυτή του παραμυθιού) για να φέρει το Μπιγκόν.
Εγώ πάντως αν ήμουν στη θέση του Λεμονή, για τελευταία αλλαγή θα πέταγα μέσα το "σίδερα μασάει Αρτσούμπι" και μετά θα άραζα στον πάγκο κάνοντας τσιγάρο. Μετά δε στη συνέντευξη τύπου θα δήλωνα ευθαρσώς ότι ζοριστήκαμε λίγο σήμερα γιατί υπερτιμήσαμε τη Βέρντερ. Άντε και καλό Πιλάτες.

ΥΓ: Το μπλογκ δεν αλλάζει χαρακτήρα, απλά επειδή αφενός τις προάλλες την έπεσα ελαφρώς στον Τάκη (και βαρέως στον πρώην ποδοσφαιριστή) και αφετέρου ανήμερα των γεννεθλίων του υπερβάζελου κολλητού μου έσπασε μία κατάρα 11 ετών, παραβιάζονται ελαφρά οι κανόνες.

THE FROG SONG

http://www.youtube.com/watch?v=9xiGy21dXjU

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΩΝΗ

Το ανέκδοτο αυτής της εβδομάδας είναι η τηλεφωνική παρέμβαση του Γιώργου Δώνη στην εκπομπή του Άλφα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από τη γκρίνια για τη διαιτησία, ειδικά σε μία διοργάνωση 30 αγωνιστικών, όπου τα πάντα είναι δανεικά. Ο Δώνης έχει ξεκινήσει από πέρυσι αυτό το τροπάριο, αδικώντας πρώτα από όλα την ομάδα του. Δυστυχώς για αυτόν, δε ζει πια και ο πρωταθλητής της κλάψας Γιάννης Κυράστας (a.k.a. Τσουλήθρας) για να του εξηγήσει πως μία πολύ καλή ομάδα μπορεί να αυτοκαταστραφεί (σε 5 δευτερόλεπτα) αν ο προπονητής και οι παίκτες της ασχολούνται συνεχώς με τη διαιτησία. Επιπλέον, ο Δώνης θα γίνει σίγουρα ρόμπα την επόμενη Κυριακή, που ο διαιτητής (και όχι διατητής) θα σπρώξει το αλογάκι (ο κλήρος πέφτει στο Λεβαδειακό που πάει ολοταχώς για 0 στα 4).
Τέλος, εφόσον ντρέπεται που υπηρετεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, ας σηκωθεί να παραιτηθεί. Το να ανακοινώνει τη συναισθηματική του κατάσταση σε πανελλαδικό δίκτυο (εκτός του ότι χρήζει ψυχανάλυσης), δε νομίζω ότι ενδιαφέρει κανέναν και σίγουρα δε θα βελτιώσει τη κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η δε πλάκα στον κάμπο συνεχίστηκε και σήμερα με το Λυράκη να ζητάει "συγγνώμη" από τον πρόεδρο Πηλαδάκη γιατί τον έπεισε να επενδύσει στο βρώμικο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μας δουλεύουνε ψιλό γαζί κανονικά.
Το μόνο σωστό πράγμα που έχει πει ο Καρπετόπουλος τον τελευταίο μήνα (για να μη μπω χρόνο, το ραδιόφωνο τον σώζει) είναι ότι τις τελευταίες 2 σεζόν όλοι οι πρόεδροι είναι μαζί στο κόλπο, ή τέλος πάντων δεν κάνουν τίποτα για να βελτιωθεί η κατάσταση (πέραν από κάτι δονκιχωτικές κινήσεις του Ντέμη στη μέση της σεζόν για να διατηρήσει το ίματζ του untouchable). Τουναντίον στήριξαν τον Γκαγκάτση το προηγούμενο καλοκαίρι στην κόντρα του με το κράτος. Ας πει λοιπόν κάποιος του μικρού Γιωργάκη (που είναι και ντροπαλούλης από ότι φαίνεται), ότι είναι μέρος της κατάστασης. Και για να το κλείσουμε το θέμα, γιατί κανείς από όλους αυτούς δε βγαίνει να μιλήσει όταν η διαιτησία ευνοεί την ομάδα του? Τότε δε ξεχειλίζει από οργή? Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Έχει όμως άλλα ζώα... κοράκια, παγόνια, γουρούνια και κάτι άλλα περίεργα...

TOP-5 (Η ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ)

Παρότι η διαιτησία άρχισε πάλι να μονοπωλεί το ενδιαφέρον, παρότι άρχισαν τα ξυλίκια κι οι τσαμπουκάδες μέσα στα γήπεδα (ειδικά στην Κρήτη) παρότι ο κόσμος άρχισε πάλι να το χαλαρώνει, παρότι κάνα-δυο ματς ήταν για τα πανηγύρια (Αστέρας κι Ηρακλής είναι πιο τρυφεροί κι από την καρδιά ενός μαρουλιού), εγώ επιμένω. Φέτος θα δούμε καλύτερη μπάλα... Δεν έχω κάποιο gut feeling (δεν είμαι τέτοιος τύπος), δεν έχω κάποια απτή απόδειξη, πέρα από το top-5 των φάσεων του Σαββατοκύριακου... Πάμε:

5. Έμερσον Ντε Αντράντε Σάντος (Αστέρας Τρίπολης - Ηρακλής)

Ο μόνος παίκτης από τους ξένους που έφερε ο Μπέος που δείχνει ότι δεν είναι παντελώς άχρηστος. Ψιλοταλαιπωρεί τη μπάλα, το παίζει σβούρας αλλά τουλάχιστον κάτι κάνει. Αποκορύφωμα το υποδειγματικό ένα-δύο που παίζει με το Νικολόπουλο (που ανεξήγητα δεν ξεκίνησε το ματς, χάνοντας τη θέση του από κάποιον Μπένκο) για να βγάλει τον Ήρα αντεπίθεση, και εκεί να τα σκατώνει με ένα πλασέ επιπέδου εταιρικού 5x5. Ο τύπος φοράει το 10 του Ηρακλή, ας μην το ξεχνάμε... Δύσκολα τα πράγματα Αντώνη...

4. Σάλες Ντε Σαντάνα Λεάντρο "Λεοζίνιο" (ΟΦΗ - Εργοτέλης)

Δεν κατάλαβα ακόμα τι σόι παίκτης είναι, σίγουρα όμως ελάχιστοι στην κατηγορία δεν το σκέφτονται πριν τραβήξουν τέτοια τούβλα από απόσταση. Το ένστικτό του είναι πλήρως μπαλαδόρικο. Μ' αρέσει.

3. Ιμπραΐμα Μπακαγιόκο (Ατρόμητος - Λάρισα)

Όταν πρωτοέμαθα ότι επιστρέφει, πίστευα ότι πήγε στον Κάμπο για να αρχίσει η τιμητική του σύνταξη. Κι όμως, μόνος του ανεβάζει την ΑΕΛ τρία επίπεδα. Η προσποίησή του σε μια φάση του α' ημιχρόνου, που σακουλιάζει τον αμυντικό είναι μαγεία. Ο τύπος μένει μόνος και τραβάει μια σουτάρα με το δεξί, χωρίς να χάσει ούτε nanosecond. Εκεί Μιχαηλίδης σώζει την παρτίδα και ανοίγει το δρόμο για τα καραγκιοζιλίκια του β' ημιχρόνου.

2. Γιοστ Τερόλ (Βέροια - Ξάνθη)

Η καλύτερη απόκρουση που έχω δει εφέτο (sic). Ο Μπάρκογλου δε χρησιμοποιεί το χέρι αυτή τη φορά αλλά βρίσκεται στην κατάλληλη θέση να καθαρίσει το ματς. Το σουτ είναι δυνατό κι εύστοχο αλλά το Ολλανδικό τέρας πετάγεται σαν το Φάντομ Ντακ και τη βγάζει έξω με στιλ. Θεός. Είπαμε η Βέροια δεν είναι για κλάματα φέτος, θα κουράσει πολύ κόσμο.

1. Στέλιος Κοζανίδης (Καστοριά - Εθνικός Αστέρας)

Ο μόνος Έλλην του top-5 και ο μόνος βηταεθνικιώτης (ξαναμαναsic). Είδε τι πήγε να κάνει ο Λουαλούας το Σάββατο και αποφάσισε να του δείξει πώς εκτελούν από απόσταση. Το γκολ του εναντίον της Καστοριάς απλά δεν παίζεται. Σουτ από τα σαράντα μέτρα, κατευθείαν στο παραθύρι, δεύτερη νίκη για Καισαριανή και πάμε γι' άλλα. Πραγματικός εργάτης των ελληνικών γηπέδων.

Υ.Γ. Όσο για τα τραγελαφικά της εκπομπής των Αντώνηδων, με την παρέμβαση του Δώνη, έχω να πω το εξής: Μπορεί ο Δώνης να αρχίζει να χάνει το δίκιο του με την πολλή την γκρίνια αλλά η ερώτηση που έκανε στον Κάρπετ ("κι εσύ πώς το 'ξερες ότι η ΑΕΛ θα περάσει χειρουργείο;") έμεινε αναπάντητη. Καλή η πλάκα Κάρπετ, αλλά πρέπει σιγά σιγά να έχουμε και στοιχεία...

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΛΟΥΤΣΙ

Η δουλεμένη στις προπονήσεις κομπίνα ήταν προφανής. Φάουλ λίγο έξω και πλάγια από τη μεγάλη περιοχή. Ο Σίριο τρέχει προς τη στημένη μπάλα, πατάει στο Λουτσιάνο και συνεχίζει να κινείται προς την τελική γραμμή, ελπίζοντας να τραβήξει τον έναν από τους δύο αμυντικούς που σχηματίζουν το τείχος. Ο Λουτσιάνο έχει πια τρεις επιλογές. Η να σεντράρει, ή να κόψει τη μπάλα κάθετα στο συμπαίκτη του (αν δεν πάρει μαζί του αμυντικό) ή να συνεχίσει να κινείται με τη μπάλα παράλληλα στη μεγάλη περιοχή, ψάχνοντας το σουτ. Χθες επέλεξε το τρίτο, απέφυγε ένα τάκλιν και εξαπέλυσε μία βολίδα από το ημικύκλιο, στέλνοντας τη μπάλα στο παραθυράκι. Τρομερό γκολ αλλά... υπάρχει μία μικρή λεπτομέρεια που ξέφυγε της προσοχής του διαιτητή Ζολώτα. Ο Σίριο ποτέ δεν ακούμπησε τη μπάλα! Με άλλα λόγια ο Λούτσι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι ξεπέρασε τον Κρόιφ που είχε εκτελέσει πέναλτυ με πάσα, καθότι αυτός εκτέλεσε φάουλ με πάσα... στον εαυτό του. Επειδή μάλιστα σκόραρε κιόλας, αναρωτιέμαι τι θα γράψει η στατιστική. Σκόρερ: Λουτσιάνο. Ασίστ: Λουτσιάνο. Το τέλος της λογικής.
Κατά τα λοιπά, πέρυσι εδώ λέγαμε από το Δεκέμβρη ότι η Λάρισα έχει καβαλήσει το καλάμι στοχεύοντας στο κύπελο, δεν παίζει μπάλα και θα κινδυνέψει (εν μέρει δικαιωθήκαμε). Φέτος αρχές Οκτώβρη η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Η ΑΕΛ έκανε τρομερή εμφάνιση στο Περιστέρι, είχε δοκάρι, χαμένα tete a tete, αποκρούσεις πάνω στη γραμμή, γενικά μία κλάση πάνω από τον Ατρόμητο. Μαγική εικόνα το ματς, η ΑΕΛ στάθηκε άτυχη και έχασε από δύο στημένα του αγέραστου (respect) Λουτσιάνο. Η επιθετική τριπλέτα Κλέυτον, Μπαγιακόκο και Αλεξάνδρου είναι πάρα πολύ καλή, ενώ Σαρμιέντο και Φωτάκης στο κέντρο για την ώρα απαρτίζουν το καλύτερο δίδυμο κεντρικών χαφ στο πρωτάθλημα. Μάλιστα, αν κατάλαβα καλά υπάρχει και κόλπο. Το 4-3-3 γίνεται πολλές φορές 4-5-1 με το Φωτάκη να πηγαίνει δεξιά, το Νικολάου να οπισθοχωρεί λίγο και τον Κλέυτον να παίζει το κλικ του Ματζουράκη (χωρίς ρόμβο όμως, στην ευθεία οι υπόλοιποι τέσσερις, πλύμουθ με 1 κλικ και μονό καπέλο). Συμπαθής και ο Κυριακίδης που καλύπτει όλους τους χώρους μπροστά από την άμυνα. Αν στρώσει και λίγο η άμυνα, η ΑΕΛ (που έχει και καλό πάγκο) τερματίζει άνετα εξάδα.
Εύφημο μνεία στο ναύτη Νεκτάριο Αλεξάνδρου, ο οποίος αν συνεχίσει έτσι, θα κάνει τον Αλωνεύτη μακρινή ανάμνηση στο κάμπο.

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ?

Αρκετά χρόνια πριν, μία γαμώ τις μέρες Κυριακή μεσημέρι, αποφάσισα να πάω την (τότε) κοπέλα μου για πρώτη φορά στο γήπεδο. Καθότι για κάποιον μάλλον μαζοχιστικό λόγο, όλες μου οι γκόμενες υποστήριζαν (ο παρελθοντικός χρόνος υπονοεί την απουσία γκόμενας στην παρούσα φάση για όποια ενδιαφέρεται) τον ταξικό εχθρό, πήγαμε στη Λεωφόρο, για να δούμε ΠΑΟ-ΑΕΚ. Το ματς ήταν από μέτριο ως εντελώς αδιάφορο καθότι ήταν τελευταίες αγωνιστικές και τα πάντα είχαν κριθεί. Το ματσάκι το πήρε η ΑΕΚ με γκολ του ποδοσφαριστή Νικολαϊδη, αλλά αυτό που έμεινε ως ανάμνηση είναι αφενός το σύνθημα "ο Σάκης Ρουβάς είναι ένας από σας" που τραγούδαγαν οι φιλοξενούμενοι καθότι ο Σάκης είχε εμφανιστεί σε ένα ματς ΤσουΛου στη κερκίδα των βάζελων (για διαφημιστικούς λόγους), αφετέρου μία χαρακτηριστική φάση που για μένα σηματοδοτούσε το τέλος της καριέρας του Ηλία Ατματζίδη. Γίνεται ένα σουτ από τη γωνία της μεγάλης περιοχής, ο Λιάκος ανοίγει τα χέρια του στην έκταση σαν τον εσταυρωμένο (σημάδι ότι ελέγχει τη φάση), η μπάλα κτυπάει στη ρίζα του κάθετου δοκαριού και επιστρέφει στην αγκαλιά του σύξυλου Ηλία. Καθότι το τέρμα ήταν ακριβώς μπροστά από το πέταλο με τους ΑΕΚτζήδες που είδαν πλήρως τη φάση, η αγανάχτιση ήταν έντονη και μάλλον συσσωρευμένη από όλη τη σεζόν. Η εικόνα αυτή μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας το ματς στο Βικελίδης. Κάτι μου λέει, πως παρόμοια σκηνικά φέτος, θα έχουμε και στο Καραϊσκάκη.

ΥΓ: Το ποστ γράφτηκε με το που έγινε η φάση. Μετά ήρθε ο Αουρέλιο! Το ματς στο σύνολο του ήταν απαράδεκτο και δεν νομίζω ότι του αξίζουν περαιτέρω σχόλια.

ΚΑΡΠΟΥΖΑΣ 'Η ΔΑΣΚΑΛΟΣ?

Κατά το κιθαρίστας ή ντράμερ... Διαβάζω διθυραμβικά σχόλια για τη μικρή αλλά καίρια συμβολή του Μαστρο-Σάντος στην καλή εμφάνιση του ΠΑΟΚ τη Κυριακή, γιατί έδωσε διακριτούς ρόλους στους ποδοσφαιριστές και ζήτησε να κρατάν τις θέσεις τους. Σίγα τα λάχανα, ή μήπως τα καρπούζια? Δηλαδή ο Παράσχος τι οδηγίες έδωσε την προηγούμενη Κυριακή? Ο καθένας παίζει όπου του καβλώσει και κάνει ότι τον φωτίσει ο μεγαλοδύναμος?
Απλά, ο Σάντος αφενός είχε κάποιους παίκτες στη διάθεση του (Κνόλ και Σνάουτσερ), οι οποίοι έλειπαν την πρώτη αγωνιστική, οπότε και ο Μπαοκ κατέβηκε με άμυνα ανάγκης, αφετέρου δεν είχε (ή τουλάχιστον δεν ένιωθε - time will tell-) την υποχρέωση να ξεκινήσει τους κολλητούς του προέδρου (Γ.Χ. και Υπερσεξουαλικός Νο2 - Η επιστροφή) Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος του Παράσχου (εκτός και αν κάποιος έχει μία καλύτερη εξήγηση για ποιο λόγο ξεκινάγε βασικός ο Βρύζας). Βέβαια, αυτό το λάθος δεν μπορείς να το χρεώσεις αποκλειστικά στο μυστακοφόρο κόουτς, όταν όλο το καλοκαίρι ο Υπερσεξουαλικός Νο1 - το Πρώτο Δείγμα, παρέκαμπτε όλο το τεχνικό τιμ και συζητούσε με τους κολλητούς του για το πως πάει η ομάδα (και οι μπίζνες που έχουν μαζί στο Βορρά από ότι ακούω).
Ελπίζω να αφήσουν το Σάντος ελεύθερο γιατί είναι μάλλον ο ικανότερος προπονητής στα ελληνικά γήπεδα για να "βγάλει" (επιτέλους) όλους αυτούς τους πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ. Διαφοετικά, βλέπω να ζούμε σκηνές Ελ Βελ Νο2 - Η Ωρίμανση...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΟΚΕΤ ΣΑΪΕΝΣ...

...το ποδόσφαιρο. Ή μήπως είναι; Γουστάρω τέτοιες εμπεριστατωμένες δηλώσεις: "Το στοιχείο που χαρακτήρισε αγωνιστικά τη Βέροια ήταν η οργάνωση άμυνας, κυρίως στο αντίπαλο γήπεδο." Έτσι....
Ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης δε λέει μαλακίες. Φαίνεται ότι είναι ο πιο σοβαρός προπονητής της κατηγορίας. Με αυτογνωσία και επιμονή. Τη Βέροια θα είναι δύσκολο να την πλήξεις. Είχα δει το φιλικό της στο Χαριλάου και φάνηκε ενδιαφέρουσα, πραγματικά σκληροτράχηλη ομάδα. Με κλου τον ξάδερφο του Ζέεντορφ (1 ασίστ ολρέντι) και παίκτη που αξίζει να μελετήσουμε, τον Περουβιανό αμυντικό χαφ, Μεντόζα...
Εύχομαι στο Μήτσο πάντως να μην καταντήσει ένας μικρός Μπάμπης Τεννές...

JAVIER HERNAN MALAGUENO...

... εσύ Σούπερ Σταρ! Ο νέος αγαπημένος παίκτης του μπλογκ, πρώτος ξάδερφος του Γκούφυ! Ελπίζω να συνεχίσει να τον προτιμά (άνευ λόγου) ο Γιοβάνοβιτς...

SEXY FOOTBALL

Θυμάμαι ότι ο Ρουουντ Χούλιτ είχε εφεύρει τον όρο αυτό για να περιγράψει ομάδες που παίζουν απλό, ομαδικό και ευφάνταστο passing game με πολλά γκολ. Ο ίδιος είχε αποτύχει οικτρά στη Νιουκάσλ να το εμφυσήσει στους παίκτες του. Τα λόγια του όμως έμειναν στην ιστορία.

Ξαφνικά το Σαββατοκύριακο, στα ταλαίπωρα γήπεδα της επικράτειας πήραμε μια μικρή γεύση από το τι σημαίνει αυτό. Πολλά γαμάτα γκολ που ήταν αποτέλεσμα εξαιρετικών συνδυασμών αλλά και τρομερών ατομικών εμπνεύσεων, που όμως υποτάσσονταν στο καλό της ομάδας. Οι 80.000 που πήγαν στα γήπεδα της Super League λογικά το φχαριστήθηκαν. Λέτε να έχουμε συνέχεια και δικαίωση των διαφόρων γραφικών σαν κι εμάς που επιμένουμε να ασχολούμαστε με τη μπάλα στο Ελλάντα;

Σας αφήνω με το Top-5 των ματς με ωραία γκολ του Σαββατοκύριακου:

5. Ξάνθη-Αστέρας. Με την εικόνα soft ομάδας που έδειξε ο Αστέρας ασχολήθηκε ο συνάδελφος. Εγώ θα επιμείνω στην τρομερή φόρμα που έχει το 9 της Skoda. Το δεύτερο γκολ με την κεφαλιά στο Θεό του Λαμπριάκου ξεκινάει από φοβερή ενέργεια του Κιντάνα που βγάζει την τέλεια σέντρα εντελώς στο όριο.

4. ΠΑΟΚ-Ηρακλής. Ρε τον καρπουζά του Εστορίλ, τι έφτιαξε. Το γκολ του Λάκη ήταν υπόδειγμα ομαδικής προσπάθειας, το δε γκολ του Βαγγελή ήταν ακόμα πιο όμορφο. Κρίμα για τον Παράσχο αλλά εκ των υστέρων φαίνεται ότι έκανε σημαντικά λάθη. Με βασικότερο τη χρησιμοποίηση του Βρύζα. Για το μπάχαλο του Ηρακλή, θα τα πούμε άλλη ώρα.

3. Εργοτέλης-Παναθηναϊκός. Απίστευτες εμπνεύσεις από τον Ν'Ντόι. Άραγε πόσο καιρό είχε η ομάδα να βάλει τρία (3) γκολ από συνδυασμένες προσπάθειες, με ιδανική αξιοποίηση του κέντρου από παίκτες που εκμεταλλεύτηκαν τα άκρα για να εξουδετερώσουν την αντίπαλη άμυνα; Ο τυπάρας πρέπει να προβληματιστεί που ο Ρο-με-ρό έκανε τόσο απλό και ουσιώδες ματς.

2. Ολυμπιακός-ΟΦΗ. Εξαιρετικό κέντρο με άριστους ρόλους. Κάθετες στα πλάγια, και σπάσιμο στην περιοχή τη σωστή στιγμή. Φοβερή αποτελεσματικότητα και ωριμότητα από Γκαλέτι. Τέλεια γκολ. Δε γουστάρω...

1. Πανθρακικός-Χαϊδάρι. Ο ξεχασμένος (όχι από αυτό το μπλογκ πάντως) Αγαθοκλέους έδειξε ότι θα είναι ο πιο φαντεζί φορ της κατηγορίας με τα δύο γκολ που έβαλε. Αλλά το γκολ της αγωνιστικής το κάρφωσε με εκπληκτικό ψαλιδάκι ο Χαραλάμπους μετά από σέντρα του Γήττα (άκουσον, άκουσον). Πάμε ρε P-Anthrax!

Η ΣΚΟΝΤΑ ΞΕΜΠΟΥΚΩΣΕ

Η περσινή χρονιά φαίνεται ότι ήταν μόνο μία κακή παρένθεση. Δεύτερη σερί νίκη για τη Ξάνθη, φέτος στα Πηγάδια, μία έδρα που (με εξαίρεση το περσινό τουλάχιστον ύποπτο τελευταίο ματς κόντρα στον Ηρακλή), παραμένει πολύ δυνατή. Εντύπωση μου έκαναν οι δύο μικροί που παίζουν στην ίδια ευθεία στο κέντρο. Ο Ρίκα που είναι πιο αμυντικογενής και ο Φλίσκας που φαίνεται να ξέρει και καλή μπάλα και βγάζει την ομάδα μπροστά. Πρωτοεμφανίστηκαν πέρυσι, αλλά φέτος ξεκινάνε βασικοί. Για ακόμα μία αγωνιστική, πολύ καλός και ο Κοντοδήμος, ο οποίος εκτός από άριστος πίσω, αρχίζει πια και να κατεβαίνει μέχρι το σημαιάκι, ενώ ο fucking Κιντάνα -that creep can roll- μάλλον το καλοκαίρι έπεσε μέσα στη μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο που χαρίζει σοβαρότητα.
Όσο για τον Αστέρα, εμένα καλή ομάδα μου φάνηκε, αρκετά τεχνική μάλιστα. Καλύτερος παίκτης χθες ήταν ο 23χρονος Κανακούδης, για τον οποίο ακούγονται και γράφονται πολύ καλά λόγια. Καλός ήταν και ένας βραζιλιάνος μπροστά, αναστάτωσε την αντίπαλη άμυνα αλλά βούταγε και συνεχώς για να κερδίσει φάουλ. Ας του εξηγήσει κάποιος ότι στη Σούπερ Λίγκα, έχουν και άλλες ομάδες τον Μποροβήλο τους. Νομίζω ότι αυτό είναι και το πρόβλημα του Αστέρα, το οποίο αντιμετωπίζουν και άλλες καλές ομάδες που ανεβαίνουν για πρώτη φορά. Αργούν να συνειδητοποιήσουν τη τεράστια διαφορά μεταξύ Α΄ και Β΄ Εθνικής. Τελευταίο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Αιγάλεω, που ανέβηκε τρένο και μετά για έναν ολόκληρο γύρο πάλευε να καταλάβει γιατί δε σταυρώνει νίκη, ενώ παίζει ωραίο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Όταν περιορίστηκε το "τραλαλά, όλοι μπροστά", το Αιγάλεω έκανε τρεις σερί νίκες και σώθηκε. Για να δούμε, πόσο χρόνο θα χάσει ο Αστέρας μέχρι να βρει τη λύση. Ακόμα πάντως προλαβαίνει...

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΦΤΙΑΣ

Ο μπασκετικός Πανιώνιος πέρσι ήταν πολύ καλός, με ένα δυνατό κορμό παικτών όπως ο Περπέρογλου, ο Ουίνστον, ο Καυκής, ο Χάτσον, ο Αρσλάν, ο Ντόιτσιν και με ένα προπονητή αξιώσεων όπως ο Λούκα Παβίσεβιτς. Φέτος ο μπασκετικός Πανιώνιος θα είναι κάτι άλλο μιας και η ομάδα έχει αλλάξει σχεδόν εξ ολοκλήρου (με κόουτς το θεό Μηνά Γκέκο βεβαίως)...

Ο ποδοσφαιρικός Πανιώνιος πέρσι ήταν πολύ καλός, με ένα δυνατό κορμό παικτών όπως ο Γουνδουλάκης, ο Πλετς, ο Τζιμπούρ, ο Μάκος, ο Σπυρόπουλος, ο Μανιάτης και με ένα προπονητή αξιώσεων όπως ο Έβαντ Λίνεν. Φέτος ο ποδοσφαιρικός Πανιώνιος ΘΑ είναι μάλλον καλύτερος γιατί δεν άλλαξε τίποτα καλό παρά μόνο πρόσθεσε δύο-τρεις παίκτες που ήδη φαίνεται ότι θα κάνουν τη διαφορά (Κουμορτζί, Μαϊστόροβιτς, ίσως και οι Νικολάου, Ντελούρα).

Το υπονοούμενο είναι, όπως λέγαμε με τον ximaleo που βλέπαμε μαζί τα ματς ψες, ότι όποια ομάδα διατήρησε ένα κορμό και τον ίδιο προπονητή και παράλληλα, έκανε προσθήκες ουσίες φέτος θα κάνει το βήμα παραπάνω. Ο Πανιώνιος είναι το πιο προφανές παράδειγμα. Η Λάρισα επίσης (με Μπακαγιόκο, Σαρμιέντο). Υποπτεύομαι ότι κι ο Εργοτέλης κι ο ΟΦΗ επίσης θα πάνε καλύτερα. Αν το δούμε όμως πιο γενικά, και η ΑΕΚ (με ίδιο προπονητή και φιλοσοφία) και ο Άρης (με ίδια φιλοσοφία και τον προπονητή που κάνει τη ζωή μας πιο πολύχρωμη) έχουν τα εχέγγυα να ανέβασουν απόδοση.

Η αντιπέρα όχθη εκφράζεται κατά βάση με ΠΑΟ και Ολυμπιακό. Είναι προφανές ότι έχουν ενδιαφέρον ως ομάδες και ότι οι καινούριοι παίκτες είναι καλύτεροι (Γκαλέτι, Λεντέσμα, Μάτος, Ν'Ντόι) αλλά μέχρι να δέσουν τα ζουμιά τους, μπορεί να τους έχει πάρει φαλάγγι η ΑΕΚ και να τους τσιτώσουν οι λεγόμενες μικρές ομάδες.

Άραγε όλα αυτά υπόσχονται ένα καλύτερο πρωτάθλημα, υπό την ηγεσία του ραλίστα; Θα δείξει. Το σίγουρο είναι ότι από δω και πέρα, τέρμα οι διακοπές. Είμαι πανευτυχής. Let's get deep, down and dirty with the filthy greek football...

SIR TAKIS IS OUT OF FOCUS

OK, OK, στο blog δεν σχολιάζουμε ομάδες του ΠΟΚ, αλλά αφενός η απουσία πρωταθλήματος εδώ και ένα μήνα, αφετέρου η απορία και η αγανάκτηση επιτρέπει μία εξαίρεση. Καταρχάς αυτά περί κούρασης, άδειας κερκίδας και διαιτησίας τα προσπερνάω. Ο Λεμονής γνώριζε εδώ και 20 μέρες ότι θα παίξει στο άδειο Καραϊσκάκη, με ένα μόνο επίσημο ματς στα πόδια των παικτών. Οπότε, φαντάζομαι, ότι πρέπει να κατάστρωσε ένα πλάνο, με βάση αυτά τα δεδομένα. Κατάλαβε κανείς ποιο ήταν το σχέδιο? Ότι κυνήγησε ένα γκολ παίζοντας σφικτά και ποντάροντας στην ποιότητα της τριπλέτας μπροστά, το καταλάβαμε όλοι. Μετά όμως τι?

Να κρατήσουμε το μηδέν πίσω χωρίς να υπάρχει χαφ που θα μπορούσε να κρατήσει μπάλα? Να αντέξει η ομάδα στην πίεση όταν οι μοναδικές αλλαγές στον πάγκο ήταν ο Ντάρκο, ο Πάντος, ο Είσαι Τρέλα και ο Μάρκο Νε? Να βάλουμε και δεύτερο γκολ στη κόντρα με το Τζόλε και το Γκαλέτι ερχόμενους από τραυματισμό και το Λούα Λούα να αδυνατεί (σε όλο το παιχνίδι) να παίξει σέντερ φορ? Να μη γκελάρει η άμυνα για 90 ολόκληρα λεπτά, ειδικά όταν στην αμυντική τετράδα συμπεριλαμβάνεται ο Χρήστος -πρώην ποδοσφαιριστής - Πατσατζόγλου, ο οποίος τρεις φορές αρμένιζε στα δεξιά και δεν έκλεισε προς το κέντρο της άμυνας? (Έτσι μπήκε και το γκολ για όποιον δεν το πρόσεξε, ασχέτως αν ήταν οφσάιντ ή όχι και επί πλέον από το πρώτο ημίχρονο ακούγεται καθαρά ο Λεμονής να του φωνάζει πιο κλειστά).
Από το χθεσινό παιχνίδι φάνηκε ότι καλό είναι το 4-5-1, καλή είναι η ιδέα πως λόγω ποιότητας κάποιων παικτών θα βγούνε δύο τρεις καλές φάσεις, αλλά να μη ξεχνάμε κάτι βασικό. Όταν σκοράρεις, καλό είναι να έχεις σκεφτεί από πριν πως θα διαχειριστείς το ματς (ειδικά όταν δεν έχεις και παιχνίδια στα πόδια σου). Και τέλος, μία ακόμα επισήμανση: Είθισται μία ομάδα όταν δέχεται γκολ να βγαίνει μπροστά για να ανταποδώσει. Οι Ιταλοί δέχτηκαν το τέρμα και βγήκαν μπροστά. Ο Λεμονής πως ακριβώς είχε σκεφτεί να αντιμετωπίσει την αντεπίθεση, ειδικά όταν είχε ξεκινήσει στο παιχνίδι και τα τρία κεντρικά χαφ που διαθέτει? Με το σταυρό στο χέρι, με αγιασμό, με το Μάρκο Νε να κάνει βουντού?
Τέλος πάντων, γεγονός είναι ότι μετά το 70΄ η ομάδα τα φτύσε πλήρως. Και κανείς δε ξέρει τι θα γινόταν αν ξεκινάγαμε με 4-4-2, ώστε να μπει αργότερα το τρίτο (ξεκούραστο) χαφ. Αλλά, καλό είναι να τα λέμε αυτά και να τα σχολιάζουμε, γιατί ήδη τα παπαγαλάκια άρχισαν τις δικαιολογίες. Η διαιτησία, η κούραση, οι άδειες κερκίδες, ο καιρός, το χορτάρι, οι πυρκαγιές και ΚΥΡΙΩΣ τα παιδιά των Εξαρχείων που πέραν της αποσταθεροποίησης του κράτους, επιδιώκουν και τη διάλυση του Ολυμπιακού (κατεστημένο γαρ).
ΥΓ: Ο Βούλης συνεχίζει τις πολύ καλές εμφανίσεις και ο Πάτσα συνεχίζει να είναι πρώην ποδοσφαιριστής. Επίσης, και το γκολ του Γκαλέτι οφσάιντ μου φάνηκε!

ΤΕΛΟΣ Ο ΧΑΒΑΛΕΣ, ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ

Πάει η ψήφος, πέταξε. Ό,τι κάναμε, κάναμε και στην τελική, μας έχουν χεσμένους. Αρκετά ασχοληθήκαμε (και ασχοληθήκαμε πολύ). Το Σάββατο αρχίζουμε. Προφανώς μιλάμε για το πρωτάθλημα της καρδιάς μας. Το αγαπημένο, μπίχλικο, διαπλεκόμενο, άμπαλο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής! Το εναρκτήριο ματσάκι, στις 16:00 του Σαββάτου, θα είναι το πρώτο κλάσικ της χρονιάς:

ΠΑΣ Γιάννινα - Αιγάλεω

Το super favorite (με τρελή επιθετική τετράδα Ζουρούδη - Σαϊτιώτη - Κοντογουλίδη - Σολάκη και εμπειρία από Δρούγα, Ζαφειρόπουλο κλπ) προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον αποκλεισμό-σοκ από το κύπελλο από τον φονέα-Φωστήρα. Με κλου, το Γιώργο Χατζάρα αντιμέτωπο με την ομάδα που έκανε την καράφλα του διάσημη. Είναι τόσο φαβορί για το πρωτάθλημα πάντως που παίζει να αγχωθεί τρελά.

Από την άλλη, το Αιγάλεω έχει αλλάξει κατά πολύ και, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν παίζει γερά για άνοδο. Ο Θωμάς τα παράτησε; Τον παρατήσανε; Who knows?

Ας θυμηθούμε το μπαράζ-παρωδία του 2000 ή 2001, όταν ήταν αβαβά ότι η μία ομάδα θα έμπαινε στην Α' Εθνική εκείνη τη χρονιά και η άλλη την επόμενη, και ας ευχηθούμε το νέο πρωτάθλημα να είναι όσο επεισοδιακό, όσο η φαντασίωση του καθενός να βρεθεί μόνος σε ένα δωμάτιο με τον πρόεδρο του ΠΑΣ.

ΑΥΣΤΗΡΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ? Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Πέραν της πλάκας, ο Μπάγιεβιτς παραμένει ο καλύτερος προπονητής που πέρασε από τους ελληνικούς πάγκους. Το γεγονός όμως ότι αποχώρησε από όλες τις ελληνικές ομάδες που εργάστηκε ως πετυχημένος μεν, αδιάφορος μέχρι αντιπαθής (άντε και προδότης) δε, χρήζει διερεύνησης.

Νομίζω ότι ο Μπάγιεβιτς πληρώνει τον εγωισμό του ή/και την ανασφάλεια του. Ένας άνθρωπος που δε χαμογελάει, που έχει πάντα ένα σκυθρωπό ύφος, που μιλάει πιο αργά και από υπουργό εξωτερικών, που τον βλέπεις να κοουτσάρει και νομίζεις ότι προχθές έχασε τη μάνα του, δύσκολα θα αγαπηθεί από τους οπαδούς.

Και για αυτούς που θα βιαστούν να σχολιάσουν "ο Ντούσαν είναι σοβαρός επαγγελματίας και όχι γραφικός", να επισημάνω πως και (ο επίσης Σέρβος και όχι Σουηδός) Ομπράντοβιτς είναι σοβαρότατος και σούπερ-επιτυχημένος επαγγελματίας, αλλά λατρεύεται. Σίγουρα βοηθάνε και τα τρία ευρωπαϊκά που έχει πάρει, αλλά δε μπορώ να φανταστώ πως οι βάζελοι θα τον θεοποιούσαν, αν την ώρα που ο Ζισκάουσκας έβαζε το νικητήριο καλάθι, αυτός απλά γύρναγε σκεπτικός το κομπολόι του με το ύφος του στρατηγού-νικητή που δεν αμφέβαλλε ποτέ.

Νομίζω πως ένα χαρακτηριστικό αντίστοιχο παράδειγμα ανακολουθίας προσφοράς και αποδοχής είναι αυτό του Ντέμη και του Τσιάρτα. Ο Ντέμης πανηγύριζε σαν οριτζιναλίστας, ο Τσιάρτας φύλαγε τη βέρα και είχε το υφάκι "χάρη σας κάνω που παίζω". Ο πρώτος δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα, αλλά λατρεύτηκε, ο δεύτερος ήταν ο ηγέτης της καλύτερης ΑΕΚ όλων των εποχών, αλλά η σχέση του με τους οπαδούς ήταν από τυπική ως ελαφρά σνομπ.

Σίγουρα η εκδηλοτικότητα δε κάνει καλύτερο έναν προπονητή. Πολλές φορές συμβαίνει και το αντίθετο με καλύτερο παράδειγμα που μου έρχεται αυτή τη στιγμή στο κεφάλι, τον Ιωαννίδη και τον Αναστασιάδη. Σίγουρα, χωρίς αποτελέσματα, ακόμα και ο Αναστό στο πάγκο του γαύρου θα αποδοκιμαζόταν. Ο οπαδός θέλει νίκες, αλλά θέλει και να βλέπει ότι αυτοί που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο αγαπάνε την ομάδα, όχι επειδή είναι η δουλειά τους, αλλά επειδή είναι η κάβλα τους, (έστω και στα ψεύτικα, έστω και για one night stand). Καλώς ή κακώς, ο αθλητισμός είναι επαγγελματικός όσον αφορά τους παίκτες, τους προπονητές, τους ιδιοκτήτες, τους δημοσιογράφους, αλλά όχι και τους οπαδούς. (Το γεγονός πως τελικά οι περισσότεροι οπαδοί είναι "επαγγελματίες" και οι περισσότεροι παίκτες, παράγοντες και κυρίως δημοσιογράφοι "ερασιτέχνες" είναι θέμα επόμενου post.)

31 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ

Ο Μπάγεβιτς δεν χαμογελάει. Λυγίζει τις άκρες των χειλιών.
Ο Μπάγεβιτς βάζει τον Αστέρα στον Ερυθρό.
Ο Μπάγεβιτς δεν σκοντάφτει όταν βιάζεται.
Ο Μπάγεβιτς δεν παίρνει μισθό. Παίρνει αμοιβή.
Ο Μπάγεβιτς τά 'χει 401.
H Vodafone παρακολουθούσε την κυβέρνηση. Ο Μπάγεβιτς τη Vodafone.
Ο Μπάγεβιτς δεν πάει στο Βόρειο Πόλο. Κάνει ζέστη.
Ο Μπάγεβιτς εμφανίστηκε στο τελευταίο επεισόδιο του Ο Πιο Αδύναμος Κρίκος. Δεν ήταν.
Ο Μπάγεβιτς έχει μόνο ένα αυτόγραφο στη συλλογή του. Το δικό του.
Ο Μπάγεβιτς δεν κλαίει. Απελευθερώνει δάκρυα.
Ο Μπάγεβιτς δεν στέλνει σουτ στο δοκάρι. Στέλνει σαφή προειδοποίηση.
Ο Μπάγεβιτς είναι πιο γρήγορος από τον Λούκι Λουκ.
Ο Μπάγεβιτς δεν κάνει ελιγμούς, οι άλλοι παραμερίζουν.
Ο Τζέιμς Μποντ έχει άδεια να σκοτώνει. Του την έδωσε ο Μπάγεβιτς.
Ο Μπάγεβιτς έγραψε τον πραγματικό Kώδικα Da Vinci.
Ο Μπάγεβιτς έχει το δικαίωμα να μιλάει για το τι είναι το Fight Club.
Στο Deep Impact II η NASA σώζει τον πλανήτη πετώντας τον Μπάγεβιτς στον Ήλιο.
Ο Μπάγεβιτς στο σινεμά ζητάει σκέτο καλαμπόκι. Ποπ-κορν γίνεται μόλις το δαγκώσει.
Ο Μπάγεβιτς ανοίγει τρύπα στο νερό.
Η εφορία στέλνει το εκκαθαριστικό της στο Μπάγεβιτς
Αν φιλήσεις ένα βάτραχο θα γίνει πρίγκηπας. Αν φιλήσεις ένα πρίγκηπα θα γίνει Μπάγεβιτς.
Ο μπαμπούλας φοβάται τον Μπάγεβιτς.
Ο Μπάγεβιτς δεν δίνει οδηγίες. Καταστρώνει στρατηγική.
Ο χρόνος πάει γρήγορα, δεν αργεί ο Μπάγεβιτς στα ραντεβού του
Ο Μπάγεβιτς γνωρίζει αν το αβγό έκανε την κότα ή το αντίθετο.
Mπάγεβιτς έφτασε πρώτος στο διάστημα. Είχε βγάλει βόλτα τη Λάικα...
Ο Μπάγεβιτς είναι αυτός που πιάνει το έξυπνο πουλί από τη μύτη
Ο Μπάγεβιτς ξέρει που είναι το Ιερό Δισκοπότηρο. Και το Εξκάλιμπερ.
Το DNA του Μπάγεβιτς γράφει E=mc2
Ο Μπάγεβιτς δεν αλλάζει τη ροή του αγώνα. Τη φέρνει στο σωστό δρόμο.
Άμα δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μπάγεβιτς.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Νο4567092

Ντύθηκε στα κίτρινα, ντύθηκε στα κόκκινα, ντύθηκε στα μαύρα. Στο φυσικό του χρώμα πότε θα ντυθεί?